قربانی کردن اسماعیل در سرزمین موعود

در مورد یهودیانی که از جانب مسیحیان و مسلمین از گذشته های دور تا به امروز کریه ترین انواع تبعیض وسرکوب را تجربه کرده اند، نمی توان گفت که یقینا انها باز خوردی مصلحانه و به دور از تعصبات و کینه توزی خواهند داشت.کما اینکه اکثر اعمال اسرائیلیان در برابر ساکنین باریکه غزه تا کنون خوی اپارتایدییشان را اثبات میکند.
شاید به عقیده بعضی ها مصلحت در این است که برای تولد “صلح” نباید تحلیل ها و مطالب تحریک کننده نشر داده شود.اما سوال من این است که جایگاه اخلاق در جهتگیری های شما کجاست؟تا به کی باید شکاف بین “مصلحت” و “حقیقت” اعتماد و اخلاقِ در جامعه را به نابودی بکشد؟ ما باید در مورد” سبک تفکر فرد در جامع امروز “تجید نظر کنیم.
به شخصه نمیتوانم تعرضات اسرائیل بعد از توافقات نوابر ۱۹۶۷ سازمان ملل بر سر تقسیم مساوی خاک فلسطین بین یهودیان مهاجر و اعراب را اشغال و تجاوز نخوانم. پس در نتیجه باید در مورد “اشغال گری ” دست کم بعد از سال ۱۹۶۸ که اسرائیل تنها به علت زیاده خواهی دست به تجاوز زد و نقاط دیگری را ضمیمه خاک خود کرد اتفاق نظر داشته باشیم.

اما درباره استراتژی کثیف “حماس” برای مبارزه چه می توان گفت جزء ابراز تأسف و ترس از به قهقرا رسیدن های روح ادمی.
انها کاملا به صورت تعمدی کودکان را برای ارمانهایشان به قربانگاه میکشانند.
خون کودکان از گذشتهای نسبتا دور تنها سلاح کاری حماس بود که در این ایام به اوج خود رسید.کودکانی که برای خوراک رسانه ها قربانی می شوند.
حتما یکی از تونل های حماس میتوانست برای نجات جان کودکان و زنان به عنوان پناهگاه ساخته شود مانند پناهگاهای رهبران و سران حماس.
انها کودکان کشورشان را قربانی میکند…
بله حماس در این جنگ پیروز بود و اسرائیل دست کم برای مدتی به یک کشور منفور در جهان بدل شد.«دقت کنید برای مدتی فقط»
اما به چه قیمتی!؟
فکر میکنم ۲۰۱۴ سال برای فهمیدن اشتباه بودن، قباحت و کراهت تفکرات فاشیستی انسان کافی باشد.دیگر باید از تاریخ درس گرفته باشیم که هر گونه تبعیض قومی و نژادی و دینی منجر به ادامه مناقشات و جنگ و کشتار شده و باز هم خواهد شد.این راه رسیدن به صلح نبوده و نیست.من نمیدانم بعضی از دوستان با علم به این موضوع چرا پا فشاری به جانب گیری یک طرفه میکنند! جبهه ای فریاد میزنند«ای وای یهودی ستیزی کافیست و حق دفاع از ان اسرائیل است»که من به انها میگویم اقای من تفکر شما سرشار از “عرب ستیزی”است.و عده ای هم بلعکس با “یهودی ستیزی” محض از مظلومیت فلسطینیان میگویند «و بعضاً به روان جناب هیتلر درود میفرستند».باید قبول کرد این فرم برخورد با نزاع فلسطینیان مسلمان و یهودیان اسرائیل محکوم به قتل و خون و ویرانی است.این جنگ نه پایانی دارد نه پیروزی.چه بسا که اگر اسرائیلیان با اتکا به ماشین جنگی مدرن و وحشی خود تمام فلسطینیان را قتل عام کنند چونان که دیدید “یهودی ستیزی” در جهان را تشدید خواهند کرد و هماره یهودیان را مردود، مطرود ،منفور و مظهر ننگ جهانی معرفی خواهند کرد. که به نوبه خود شکستی سخت برای مشروعیت انها در دنیا و تاریخشان است.یهودیان دنیا با این “تاریخ تلخ” حق دارند کشوری برای خود داشته باشند. نه با زور و ظلم و تجاوز البته (که این موضوع به نوع سیاست های دولتمردانشان مربوط میشود نه به مردم ستم دیده و آواره در تاریخ یهود) کما اینکه ان محدوده از دیرباز سرزمین یهودیان هم بوده و با انجا بیگانه مطلق نیستند.والبته مردم همیشه مظلوم فلسطین که از داشتن دولتمردان دلسوز محرومند.قبول کنیم که با “یهودی ستیزی” جلوی مرگ کودکان فلسطینی را نمیشود گرفت.با این روند صلحی در انتظار سرزمین پیامبران نیست.ادامه میابد تا یکی حذف شود. ادامه میابد تا دیگر خونی برای ریخته شدن وجود نداشته باشد.

پا نوشت : از این که در این دنیا زندگی میکنم شرمگینم.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)