آقای ظریف؛ از تلاش هایت حمایت می کنیم. فقط تورا خدا نمک بزخممان نپاش با تکرار: “۲۰۰ را کردیم ۲۰۰۰۰!”

۱- در همین ابتدا اعتراف بکنم که محمد جواد ظریف هم دیپلمات خوبی است و هم سخنوری ماهر و خوشزبان. و این کردیت هم به او تعلق دارد که با اصرار بر فعالیت در عرصۀ دیپلماسی عمومی از راه شبکه های مجازی، جان کری را هم به صرافت انداخته و وادار به ورودش به مقاله نویسی در عرصۀ عمومی کرده است. و این هم البته قابل ذکر است که من با توافق ایران و غرب بر سر مسئلۀ هسته ای صددرصد موافقم. زیرا می دانم که آزادی ایران از تحجر خامنه ای جز با شکستن سد “آشتی با جهان” و در نتیجه رفتن آبی زیر پوست خشکیدۀ جوانان ایرانی راه بدیل دومی ندارد. یا بهتر است بگویم من در چشم انداز نمی بینم و نمی شناسم.

۲- اما – و این اما مهم است – این مهارت های مورد تأیید ظریف و آن اشتیاق من به سازش با غرب دلیل نمی شود که چک سفید امضاء داده باشم به وزیر خارجه که هر ناراست و مزخرفی که لازم می داند بر زبان و قلم جاری کند با نتیجۀ – خواسته ناخواسته – تبرئۀ جنایت های استراتژی ویرانگر خامنه ای. و بهمین خاطر از جواد ظریف انتظار دارم که دیگر هیچوقت این بخش از حرف های تکراریش را تکرار نکند که: “اگر امریکا ان قلت نمی آورد و در سال ۸۴ توافق را به بن بست نمی رساند دنیا هم ضرر نمی کرد که جمهوری اسلامی ۲۰۰ سانتریفیوزش را ۲۰۰۰۰ عدد بکند”. چون این واقعیت یک تکمله ای مهمتر دارد که جواد ظریف بهتر از خامنه ای خشن به آن واقف است:

۳- اگر ایران  – در حقیقت خامنه ای – در سال ۸۴ تسلیم واقعیتی می شد که امروز تحریم های غرب وادار به قبولش کرده و تسلیم را می پذیرفت و درهای زرادخانۀ خیالی اش را به روی بازرسان و راستی آزمایی می گشود و همه را تعطیل می کرد؛ درست مثل امروز؛ نه بیمار سرطانی بمشکل می خورد و نه احمدی نژاد رییس جمهور می شد و نه داعش زاده می شد و نه ایران ویران می شد و نه جنگ فرقه ای به اینجا می رسید و نه تجزیه کشورهای منطقه را تهدید می کرد و نه بیکاری و تورم و فقر و فروپاشی اجتماعی رخ می داد و نه جوانان آواره می شدند و نه پیران دیوانه و …. آخ.

۴- پس به وزیر امور خارجه – که نمی دانم چرا پیرتر از سنش است! – توصیه می کنم که پسر خوبی باشد و دیگر در هیچ ویدیو و مقاله ای طوری مسئله را مطرح نکند که شریعتمداری در کیهان می کند و خامنه ای در مونولوگ های مهوع. زیرا که پاسخ ۲۰۰ تا را ۲۰۰۰۰ تا کردیم یک کلمه بیشتر نیست: خب کرده باشید چه گلی – خطاب به خامنه ای می توان چه گهی خوردید خواند – به سر مردمتان زدید جز اینکه همۀ این ۲۰۰۰۰ سانتریفیوژ را هم در طبق اخلاص تسلیم ما کرده اید نقداً. و ما غرب که اصلاً ککمان هم نگزید از ۱۰ سال عقب ماندگی مضاعف شما. و شما امروز پز چه را می دهید که نه بمب دارید و نه آبادانی و زندگی. پس آقای وزیر لطفاً دیگر روی اعصاب ایرانیان راه نرو با این پند و اندرز “کالا را تبلیغ کردن و قیمتش را پنهان کردن”. تو که راه ها را خوب بلدی! من هم که طرف تو ام. یا…هو