حسین سرشار (۱۳۱۰ – اواخر فروردین ۱۳۷۴) خواننده اپرا و بازیگری ایرانی بود.
وی ازهنرستان عالی موسیقی در رشته آواز دیپلم گرفت و برای ادامهٔ تحصیل راهی ایتالیا شد و در آنجا دورهٔ نهایی کنسرواتوار سانتاچی چیلیای رم رابادرجهٔ اول به پایان رسانید. در کنکور بین‌المللی اپرای لافنی چه در ونیز شرکت نمود
و یکی از هفت برندهٔ جایزه آواز آن مسابقه شد.در نهایت از طرف همان اپرا به‌عنوان سولیست در کنسرتی با ارکستر میلان شرکت نمود.
حسین سرشار در فیلم های “اجاره نشین ها” و “هامون” به کارگردانی داریوش مهرجویی، “راه و بیراه” و”رنو تهران ۲۹” به کارگردانی سیامک شایقی ،”جعفر خان از فرنگ برگشته”به کارگردانی علی حاتمی و”ای ایران” ساخته ناصر تقوایی ایفای نقش کرده است.
زندگى پر بار حسین سرشار شوربختانه پایانى اندوهبار داشته است. پایانى در دو روایت:
روایت نخست مى گوید که به بیمارى فراموشى گرفتار شده، دو سه بارى در بازگشت به خانه گم شده است. حتى یک بار ردپایش را در آبادان پیدا کرده اند
و سرانجام در جریان گمگشتگى ها، پیکر درهم شکسته اش را از زیر اتومبیلى بیرون کشیده اند.
روایت دوم؛ مرگ اندوهبارش را به جریان «قتل هاى زنجیره اى» وصل مى کند.
سرشار در سال هاى پیش از مرگ، در بازگشتى به سوى گذشته ها، کوشید تا قطعاتى کوتاه از آفریده هاى آهنگسازان پیشرو ایران را بخواند و ضبط کند.
آخرین کار زنده یاد سرشار اجرای توانمندانه و ماهرانه قطعه ایران می‌باشد. این قطعه که درتیرماه سال ۱۳۶۷ در تالار وحدت اجراگردید، یادآور دلاوری‌های مردم ایران زمین می‌باشد. همچنین وی در آلبوم «آثاری از حسین دهلوی» قطعهٔ «فروغ عشق» را با شعری از عطار اجرا کرده‌است.
گم شدم در خود چنان کز خویش ناپیدا شدم
شبنمى بودم زدریا غرقه دردریا شدم.
“فروغ عشق” را با صدای جاودان یاد حسین سرشار می شنوید.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)