پرواز: به یاد محمد رضا لطفی

بر اوج آسمان
شاهین پر غرور
پرواز را گرفت به بازی

پژواک بال او
هر سو طنین فکند
بر کوهها

از سایه اش
نقشى شگفت
تصویر شد
در امتداد دشت

*

صبحی بهار
شاهین پیر
بنشست بر بلند ترین کوه
کرد آخرین نگاه
بر بیکرانِ دشت
بنهاد سر به سنگ

بر قامتش گریست
خورشید صبح
غمبار شد
اردیبهشت..

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)