گرانی کاغذ گلوی مطبوعات را می فشارد

تازگی­ها گرانی کاغذ صدای همه آنهایی که به نحوی کارشان با این کالاست را درآورده بازار کاغذ عین بازار سکه و ارز روزگار خوشی ندارد. ساعت به ساعت نرخ این کالا پرواز می کند و بیچاره آنهایی که احتیاج مبرمی به این کالا دارند فقط می توانند نظاره­گر باشند.

علت چه می­تواند باشد؟ به قول بعضی­ها «کجای کار می­لنگد»؟ آیا این گرانی یک بیماری مسری است که به کاغذ هم سرایت کرده؟ چه بلایی بر سر کاغذ آمده که روز به روز دست نیافتنی­تر می­شود؟

مدیر چاپخانه روز اردبیل درباره این بازار سردرگم چنین می­گوید: «هر کسی که می­تواند قیمتی به بازار ارائه می کند و ما اصلاً نمی­دانیم چطور به این بازار وارد شویم».

علی داورپناه درباره سیر صعودی قیمت ها گلایه می­کند و می­افزاید: «قبلاً توان آن را داشتیم که با چک هم کار کنیم اما الان این طور نیست. نقد معامله کردن هم برایمان به مراتب مشکلاتی دارد. چه در خرید کالا و چه در هنگام ارائه خدمات».

نظر یکی از کاغذ فروشان بزرک استان هم شنیدنی است «از انقلاب تا کنون بیش از ۳۰ بار کاغذ این وضعیت را تجربه کرده و هر باره مسئولان چاره­ایی یکی دو ماهه اندیشیدند و مسکن یکی دو ماهه درمان این درد نیست».

بهمن سرائی می­افزاید: «کاغذ مسئله ریشه است باید چاره­ای بیندیشید». اگر بر این مشکل چاره­ایی نیندیشید و مرهمی بر این درد نگذاشت چه می­شود؟

اگر این روند همچنان ادامه پیدا کند با چه مشکلاتی روبرو خواهیم شد؟ تأثیرات گرانی کاغذ بر جامعه چه می­تواند باشد؟

 سردبیر نشریه محلی آوای اردبیل و مدیر انتشارات عنوان در این باره می­گوید: «اگر در حوزه کاری خودم بر تأثیرات منفی گرانی کاغذ بخواهم نکته­ای بیفزایم در وهله اول خواهم گفت بزرگترین ضربه بر نشریات محلی وارد خواهد شد.

محمدباقر نباتی­مقدم ادامه می­دهد: با این احوال و اوضاع مجبور خواهیم شد در ماه یک شماره بیشتر نزنیم در واقع توان مالی نخواهیم داشت».

سرایی به دانشجویان و دانش آموختگان اشاره کرد و می­گوید: «اگر این طور پیش رود امکان تهیه جزوه هم برای عزیزان مشکل خواهد بود چه رسد به تهیه کتاب­های گوناگون و غیر درسی». آیا گران شدن کاغذ فقط این مشکلات را به همراه خواهد داشت؟

نباتی­مقدم کمی نگاه کلی بر این موضوع دارد «گرانی کاغذ یعنی حذف فرهنگ مطالعه. کاغذ، گران شد همسو با ان کتاب هم گران­تر خواهد شد و این باعث خواهد شد که کمتر کسی با کتاب اخت شود».

می­توان از حرف های نباتی­مقدم به ناشران هم اشاره کرد و آنها را هم از گزند این مشکل در امان ندید.

حال چه باید کرد؟ آیا با دست روی دست گذاشتن مسئله حل خواهد شد؟ چاره کار در چیست؟ چگونه می­توان گرانی کاغذ را مهار کرد؟ چه راه حلی کارساز خواهد بود؟

پورکریمی مدیر چاپخانه الغدیر نظرش را چنین بیان می­کند «دولت باید کاغذ را در دست بگیرد و نظارت کلی داشته باشد. حالا توسط  اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی یا هر اداره­ای که بخواهد متولی این امر باشد».

سرائی با اشاره به کاغذهای وارداتی و هزینه­های گمرکی می­افزاید: «اگر کشور عزیزمان در این امر به خودکفایی برسد مشکلات زیادی حل خواهد شد».

رسیدن به خودکفایی هم آنچنان بعید به نظر نمی­رسد اگر مشکلات پیش رویش حل شود. مشکلاتی که از زبان سرائی می­شنویم: «این امر هم مشکلاتی همچون نداشتن سرمایه­گذار، دست­اندازی در امر تولید، دستگاه­های گرانقیمت و… را دارد».

با شنیدن این حرف­ها به نظر می­رسد که کاغذ و گرانی آن نتواند به سادگی به دوران ارامش خویش برسد. ایا مرجع و مسئولی پیدا خواهد شد که کاغذ را از آتش گرانی نجات دهد؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)