بکشید مادر قحبه را…

۱۱ بهمن ۱۳۹۲
فرزین از نیشابور

من ١٢ سالم بود که پدرم منو به زور به تماشای اعدام کسی برد که برادرش را کشته بود. این پایان دوران کودکی من، و شاید پایان انسان بودن پدر من بود. زجر کشیدن یک نفر جلوی چشمانم، هلهله مردم و فریاد های پدرم که می گفت، “بکشیدش مادر قحبه را” هیچ وقت فراموش نمیکنم. چندی پس از آن پدرم معتاد به تریاک شد و دو سال بعد مرد. در حقیقت خودش را کشت. و من… من هر روز به پایان خود می اندیشم و فریاد پدرم، “بکشید مادر قحبه را…”

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)