معصومه عزیزی بروجردی یا مَهوَش (زادهٔ زمستان ۱۲۹۹ در بروجرد – درگذشتهٔ ۲۶ دی ۱۳۳۹ در تهران) یکی از خوانندگان زن ایرانی در سبک موسیقی کوچه‌بازاری (عامیانه یا لاله‌زاری) در دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی بود. این هنرمند از خوانندگان لاله‌زاری به شمار می‌آمد و از چهره‌های کاباره‌ای تهران بود. مهوش در آغاز در محافل و مجالس خصوصی و عروسی‌ها برنامه داشت ولی بعد در نخستین کابارهٔ مدرن تهران یعنی کافه جمشید به روی صحنه رفت.
خوانندگی مهوش شمار زیادی از مردم عادی و افراد معروف به داش‌مشدی یا جاهل‌ها را به خود جذب می‌کرد که در بسیاری مواقع رقابت بین جاهل‌ها باعث جنگ و جدال میان این افراد نیز بود. از جمله، بزرگ‌ترین دعوا در کافه جمشید میان گروهی به نام هفت‌کچلان با دیگر اوباش بر سر مهوش اتفاق افتاد.
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
نظرات
شهدوست ـ مهوش ـ روضه خوان
آقای شهدوست هم دندانساز بود و هم نیمه دندان پزشک. مردی بود بلند قامت و چهار شانه که همه مردم اراک او را میشناختند. مردی بود خوش مشرب و بذله گو و خیلی زود در دل آدمها جا میگرفت. او یک هیات سینه زنی داشت که هر سال تاسوعا و عاشورا هیات شهدوست پای ثابت مراسم عزاداری محرم بود. در همان سالها که اوج شهرت مهوش بود شهدوست او را برای اجرای برنامه به اراک دعوت کرد که در آن زمان برای خودش اتفاق مهیجی برای مردم بود و بسیاری از داش مشدی ها و جوانان به دیدن برنامه رفتند. در شهر روضه خوانی بود که به خانه مردم میرفت و روضه میخواند، و یک منبر هم در یکی از مساجد داشت. میگویند بعد از آمدن مهوش در سر منبر گفته بوده است که ” ما آخرش نفهمیدیم که این آقای شهدوست هیات در آر است یا مهوش بیار است”.
هر چه بود باعث شادی مردم هم میشد.
چهارشنبه, ۹ام بهمن, ۱۳۹۲