وصیت نامه برتولت برشت به آیندگان

من در رسانه‌های مختلف اعم دیداری و شنیداری و شبکۀ جهانی / اینترنت و غیره، یک چیزی را فراگیر می‌بینم، غلبۀ انعکاس چیزهای منفی است. کلیت را بنگری، انگاری عمدۀ خبرها، نقدها، گزارش‌ها، تحلیل‌ها،… تصویر مفنی و تاریک از اوضاع است!، حتی در نقد، که سفارش شده بهتر است به فرم سازنده ارائه شد، یعنی همراه با راه حل و ایده و پیشنهاد، اغلب صرفاً به بازگویی خبر یا گزارش منفی‌ها و مصائب و مشکلات است. این امر به تدریج انسان‌هایی را که بر حسب علاقه یا عادت به مرور اخبار و گزارش‌ها روزانه می‌پردازند، در وجودشان حس ملال یا حتی بیماری افسردگی به‌وجود می‌آید!
آیا این وضعیت فرم مطلوب است؟
آیا گریزی از این وضعیت نیست؟
آیا نمی‌شود، ضمن انعکاس خبر و گزارش یا نقد و مخالفت، با راه حل، روزنه‌ای نور امید و نکات مثبت همراه باشد؟