بی‌تفاوتی، یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات عصر تکنولوژی و زندگی ماشینی است. امروز، بسیاری از مردم جهان به واسطه سرعت پیشرفت و پیچیدگی‌های زندگی مدرن، در برابر درد و رنج دیگران سکوت می‌کنند. این «نوترالیسم» یا همان خنثی بودن، نه تنها نشانه‌ای از غفلت، بلکه به تعبیر آنتونیو گرامشی، فیلسوف مبارز ایتالیایی، یکی از موانع اصلی حرکت تاریخ است. در واقع، بی‌تفاوتی به رنج دیگران، حتی جرم محسوب می‌شود؛ چرا که انسان‌ها به عنوان موجوداتی آگاه و مسئول، وظیفه دارند در برابر ظلم‌ها قیام کنند و صدای مظلومان را به گوش جهان برسانند.
این سکوت در قبال ظلم، هنگامی پیچیده‌تر می‌شود که موضوع به تفاوت‌های ملیتی و فاصله‌های جغرافیایی مرتبط می‌شود. در این شرایط، ظلمی که خارج از مرزهای ما رخ می‌دهد، ممکن است کمتر در کانون توجه قرار گیرد و بی‌تفاوتی جایگزین مسئولیت‌پذیری شود. اما همچنان هستند انسان‌های شریفی که برایشان نژاد و ملیت بی‌اهمیت است و علیه ظلم در هر گوشه‌ای از جهان قیام می‌کنند. این افراد نه تنها به تماشاچی تبدیل نمی‌شوند، بلکه با شجاعت تمام در برابر هر گونه دیکتاتوری و ستم ایستادگی می‌کنند.
نمونه‌های بسیاری از این انسان‌های شریف در میان حامیان مقاومت ایران یافت می‌شوند؛ افرادی که بدون در نظر گرفتن فشارها و تهدیدها، در برابر جنایات رژیم ایستاده‌اند. از آقای ویدال کوادراس که تا آستانه شهادت در حمایت از مردم ایران پیش رفت، تا چهره‌هایی مانند آقای کازاکا و استیونسون که سال‌ها علیه شیطان‌سازی‌های رژیم تلاش کرده‌اند. حتی افرادی مانند دتلف واگنر، جانشین شهردار یکی از مناطق برلین، نیز در کنفرانس‌های مقاومت ایران نقش فعالی داشته‌اند، هرچند تحت فشارهایی از سوی رژیم قرار گرفته‌اند.
در تازه‌ترین نمونه، شش شخصیت برجسته فرانسوی، شامل حقوق‌دانان و فعالان حقوق‌بشر، در روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام، بی‌اعتنایی دولت‌های غربی نسبت به نقض حقوق‌بشر در ایران را مورد انتقاد قرار داده و خواستار اقدام علیه جنایات رژیم ایران شده‌اند. آنها در مقاله‌ای صریح، از جامعه جهانی خواسته‌اند که «صلاحیت جهانی و فراکشوری» خود را برای تعقیب جنایات رژیم ایران به کار بگیرند و جلوی ادامه این فجایع را بگیرند.
این حقوق‌دانان از جمله خانم دومینیک آتیاس، رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی، و پاتریک بودوئن، رئیس افتخاری لیگ حقوق‌بشر فرانسه، در مقاله خود از جهانیان پرسیدند: «آیا نسبت به این فجایع بی‌تفاوت شده‌ایم؟» و به شدت سکوت و عدم واکنش بین‌المللی را به چالش کشیدند. آنها تأکید کردند که سکوت در برابر جنایات رژیم ایران و تعامل دیپلماتیک با چنین رژیمی، نه تنها خیانت به مردم ایران، بلکه خیانت به اصول دموکراتیک و حقوق‌بشری کشورهایی است که مدعی دفاع از عدالت هستند.
این فعالان همچنین به مبارزات مردم ایران و ادامه اعتراضات آنها اشاره کرده و از تداوم تلاش‌ها برای جلوگیری از اعدام‌ها و سرکوب‌های بی‌رحمانه دفاع کردند. آنها تأکید کردند که جنایات رژیم ایران نمی‌تواند با بی‌تفاوتی و سکوت جامعه جهانی مواجه شود و جهان باید برای مقابله با این رژیم بسیج شود.
در پایان، آنها به این نکته اشاره کردند که سکوت و عدم اقدام در برابر این جنایات، در واقع خیانتی آشکار به ارزش‌های بشری است. هر کس که سکوت کند، در حقیقت از ظالم حمایت کرده است. به این ترتیب، این حقوق‌دانان فرانسوی نیز در پاسخ به ندای وجدان خود، در کنار مردم ایران ایستادند و یک بار دیگر نشان دادند که بی‌تفاوتی در برابر ظلم، جایی در وجدان انسانی ندارد.
سکوت خیانت است. علیه جنایت قیام کنیم.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.