یکی از شاخصه های نظام مردمسالار، تمکین از اراده ملی و احترام به رای و نظر مردم از سوی حاکمان و نمایندگان مردم است که در یک انتخابات آزاد و بدون اکراه از سوی مردم برگزیده می شوند. بنا بر این، انتخابات به شرط آنکه در آن اکراه نباشد، ابزار و وسیله ابراز حق حاکمیت ملی و برخورداری آحاد مردم از این حق است و شرکت در آن توجیه قانونی دارد. در نظامهای استبدادی اما، انتخابات اغلب صوری و وسیله ای در دست حاکمیت استبدادی برای “مشروعیت” و ادعای مردمی بودن است.
در ایران، بنا برامور واقع، نظام استبدادی حاکم که محوریت آن با ولایت مطلقه فقیه و نه حق حاکمیت مردم است، بنا بر قاعده حاکم در نظامهای استبدادی، از انتخابات به عنوان وسیله ای در خدمت سامانه استبدادی و مشروعیت بخشیدن به نظام استفاده کرده است و می کند.
هموطنان:
شما به تجربه آموخته اید که هر بار ولو اقلیتی اندک در ” انتخابات” فرمایشی که در واقع انتصابات و گزینشی از سوی مستبد است شرکت کرده اید، حاکمیت از این حضور حد اکثر بهره را برای مشروعیت به حضور و سلطه نامشروع خویش برده است.
از طرفندهای استبداد؛ یکی این است که به غلط، این وسیله و ابزار را “حق” وانمود می کند و متاسفانه عده ای – حتی برخی از مخالفین نیز – به این ادعا دامن زده و از مردم میخواهند تا از این” حق” خود استفاده کنند.دیگری، با استناد به “انتخاب بین بد و بدتر”، که دروغ بزرگی است مردم را فریب داده و دعوت به شرکت در ” انتخابات” می کنند. اما بنا بر امور واقع و تجربه، همواره نتیجه این گونه انتخاب، به سود بد ترین که درایران، ولایت مطلقه است منجرمی شود . تصفیه های ” خودی” ها و خالص سازی و رد صلاحیت ها دردوره های پی در پی در این راستا است.
در چرخه مدار بسته استبداد، تصفیه‌های پی درپی درون نظام، و پایان “رقابت” مصنوعی اصلاح طلب، اصولگرا، کارگزار و … بر دروغ بودن انتخاب بین بد و بدتروبه طور کلی نا کار آمدی فریب “انتخابات” در این سامانه بسته، شهادت می دهد. اینک، نظام ولایت مطلقه، به دنبال جنبش‌های اعتراضی در سالهای ۹۶ و ۹۸، شرکت بسیار اندک مردم در “انتخابات ریاست جمهوری” در سال ۱۴۰۰ و جنبش زن، زندگی، آزادی بیش از پیش در انزوای درونی است. از این رو به هر ترفند و بازی متوسل شده و میشود تا با حضور حتی اقلیتی از مردم و بزرگ نمایی آن این انزوا و بریدن هر چه بیشتر مردم، حتی بخش بزرگی از جانبدارن خود را بپوشاند.روحانیت قدرت طلب در هماهنگی با کنشگران تمامیتخواه، با حمایت آقای خمینی، با کودتا علیه انقلاب مردم و جمهوریت درخرداد ۱۳۶۰ و برکناری غیر قانونی آقای بنی صدر رئیس جمهور منتخب مردم، نظامی را بنا نهاد که حاصل آن جز فساد و جنایت و خیانت نمیتوانست باشد.
امروز، بعداز بیش ازچهاردهه تجربه حاکمیت ولایت مطلقه، وضعیت بحرانی مردم ایران، ناهنجاریهای اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی و نیز طبیعت ایران بر این امر شهادت می دهند.
هموطنان:
هر روزادامه نظام ولایت مطلقه که بسان سرطان به جان کشور افتاده است، خطری برای حیات ملی وطن ما است. درمان این بیماری مهلک جز با جراحی و ریشه کن کردن آن ممکن نیست.
تنها راه برای نجات میهن، خلع ید ازغاصبین حاکمیت ملی وباز یافتن حقوق شهروندی با توسل به جنبش های اعتراضی فراگیر و حرکتهای مدنی خشونت پرهیز و خشونت زدا است. یکی ازاین حرکتها عدم شرکت در”انتخابات فرمایشی” و مهندسی شده است. با هم، در روز ۱۱ اسفند،در حرکتی سراسری، با خلوت گذاشتن خیابانها و حوزه های رای گیری، انزوای نظام استبدادی ولایت مطلقه را به نمایش جهانی بگذاریم ونیز، به جنایات و چپاول ثروتهای ملی توسط مافیاهای نظامی-مالی، فرصت “توجیه قانونی” را ندهیم .
تحریم انتخابات، انفعال نیست بلکه عمل به حق است.آن کس که تحریم می کند، می گوید؛ این نوع “انتخابات” که در آن استبداد قویتروحقوق ملت پایمال می شوند را مشروع نمی شناسد و نمی خواهد به نامشروع با شرکت در انتخابات مشروعیت بدهد.
پاینده ایران
۷ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۲۶ فوریه ۲۰۲۴
مجامع اسلامی ایرانیان
وب سایت: https://www.majame.com/
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.