صلح خواب کودک است

روز جمعه، دهم آبان ماه،  کارگاه یک روزه ای با محوریت صلح و کودک تحت عنوان «این زمینِ من نیست» توسط «گروه هنری کوچ سفید» و با همکاری موسسه هنری «زاویه مانا»، گروه هنری«کاغذ و تا» ، موسسه «با همستان»، معاونت فرهنگی ناحیه ۲ شهرداری منطقه ۱۲ و موزه صلح تهران در پارک شهر برگزار شد. این کارگاه که هدف آن تلاشی نمادین در جهت نفی خشونت علیه کودکان سراسر جهان بود، با استقبال مناسبی از سوی مردم منطقه و فعالین حوزه حقوق کودکان  مواجه شد. قرار بر آن بود که این کارگاه در روز صلح برگزار شود که بع علت تایید نشدن مجوز آن در روز مذکور، دهم آبان برگزار شد و از ساعت ۱۴ الی ۱۷ ادامه داشت.

برگزار کنندگان کارگاه «این زمین من نیست»، این کارگاه را در محوطه آزاد مقابل موزه صلح  و در چهار مرحله برگزار کردند:

۱- درست کردن عروسک های پارچه ای توسط «گروه هنری زاویه مانا» با عنوان «هنر صلح شکست ناپذیر است».

۲- درست کردن و نمایش نمادها و سمبل های صلح با کاغذ (اریگامی) توسط گروه هنری «کاغذ و تا» با عنوان «صلح، آنچه فراموش شده است»

۳- نقاشی و نگارش پیام های صلح آمیز با موضوع صلح در شهر توسط موسسه با همستان تحت عنوان «شهر، حق کودکان است».

۴- درست کردن کره زمین کاغذی توسط گروه هنری دمان با عنوان  «این زمین ماست».

در نهایت آثار دستی تولید شده به همراه عروسک ها و نمادها و پارچه ای سفید و نقاشی شده بر روی کره زمین نصب شد. لازم به ذکر است که تمامی فعالیت های این کارگاه  توسط کودکان صورت گرفت و بزرگسالان تنها به عنوان همراه در کنار کودکان حضور داشتند، چرا که  برگزارکنندگان این کارگاه به درستی باور داشتند که کودکان ما را به سمت ایده های خود پیش خواهند برد.

 از جمله  فعالیت های خوب این کارگاه –  که مورد توجه کودکان و حتی مردم عادی قرار گرفت –  نقاشی کردن و نوشتن پیام های صلح آمیز بر روی  پارچه های سفید نصب شده بین چراغ های روشنایی پارک و یا چسبانده شده بر روی زمین بود. برگزار کنندگان کارگاه قلم مو و اسپری رنگ را در اختیار کودکان و بزرگسالان قرار می دادند تا پیام های آزادانه پیم های دلخواه خود را بر روی این پارچه ها بنویسند و یا نقاشی کنند. در این میان کودکان شعارها و جمله های جالب توجهی را نوشتند: «من دوست دارم ایران با دنیا دوست باشد»، «جنگ جهنم است». بزرگسال ها نیز به نکات جالبی اشاره کردند :  «صلح خواب کودک است»، «آخر هر جنگی صلح است، پس جنگ چرا؟».

در پایان کارگاه توانستم ، گفت و گوی کوتاهی با آذر –  یکی از مسئولین گروه «کوچ سفید» – داشته باشم. آذر، خانم جوانی است که در طی اجرای کارگاه به کودکان در ساختن عروسک ها کمک می کرد و اهداف کارگاه را برای افرادی که در این برنامه شرکت کرده بودند، توضیح می داد. از وی درباره اهداف این کارگاه پرسیدم و این که چرا او و همکارانش این کارگاه یک روزه را برگزار کرده اند؟ او در پاسخ گفت :« چهار سال است که گروه کوچ سفید فعالیت خود را آغاز کرده. این گروه در عین حال با نهادهای حامی کودکان همکاری داشته و مسئله کودکان همواره از جمله دغدغه های این موسسه بوده است. ولی این اولین کارگاهی است که موفق به برگزاری آن با همکاری گروه های دیگر شده ایم و هدف از آن نفی هرگونه خشونت، کودک آزاری و دعوت به صلح جویی است».

از وی در رابطه با مراحل موجود در کارگاه سوال کردم.

از آذر در رابطه با آموزش های مد نظر این کارگاه، که در چهار مرحله برگزار شد، پرسیدم و او در توصیف مراحل مختلف این کارگاه گفت: «تکه پارچه هایی که کودکان با آن ها عروسک درست می کردند به عنوان نماد زندگی کودکان از دست رفته در جنگ بوده و اینکه کودکان با دستان خودشان آن ها را به شکل عروسک در می آوردند نماد زندگی دادن به این هاست. در مرحله دوم (اُریگامی) درست کردن پرنده به عنوان نماد صلح به دست کودکان بوده، مرحله سوم که بخشی از آن مربوط به نقاشی صلح و شهر می شده که سعی در توجه به مقوله دیده نشدن کودکان در فضای شهری داشته و مرحله چهارم ساخت کره زمین نمادین و و گردآوری همه این مراحل بوده است».

آذر همچنین در رابطه با استقبال مردم از این طرح گفت:« جمعیت خوبی در محل حاضر بودند و با توجه به محل برگزاری در منطقه ای که معمولاً خشونت بیشتری نسبت به کودکان صورت می گیرد این مهم می تواند تاثیر چشم گیری در نگاه اکثریت حاضر داشته باشد»، وی در ادامه خاطر نشان کرد:« برای اجرای کارگاه از اِن،جی،او های مربوطه نیز دعوت به عمل آوردیم و آن ها نیز کودکان گروه هدف شان را – که اکثراً در این منطقه زندگی می کنند – به کارگاه ما فرستادند تا برنامه با شور و شوق بیشتری برگزار شود.

این کارگاه با همراهی چند تن از اعضای «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان» همراه بود و پس از اجرای کارگاه، آقای محمد رضا تقی پور مقدم، مدیر موزه صلح، برای فعالین و اعضای گروه‌های فعال در این کارگاه از تجربه خوب این کارگاه برای مردم محله و موزه صلح صحبت کرد و گفت: «صلح همین چندساعتی بود که ما و کودکان در اینجا در کنار هم کار کردیم».

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)