وزیر امور خارجه عمان تاییدکرد دنباله نیافتن گفتگوهای ایران و آمریکا بنا به پیشنهاد او بوده و تاریخ از سر گیری آن در آینده اطلاع رسانی خواهد شد.
یادمان هست که آغاز گفتگوهای ایران با کشورهای پنج بعلاوه یک، دوره کامل ریاست جمهوری آقای روحانی را در بر گرفت و در پایان هشت سال گفتگو نیز برجام به دست آقای ترامپ نابود شد. مذاکره مستقیم ایران و آمریکا نیز در زمان ریاست جمهوری آقای پزشکیان آغاز و لابد تا پایان دور دوم ریاست ایشان به درازا خواهد کشید بی آنکه به هوده ای رسد. درسیاست گاه اینگونه رُخدادها به چشم می خورد، درتاریخ هم می بینیم دو کشور با هم پیمان صلح می بندند و چندی نمی گذرد که یکی از آن دو به دیگری حمله آغازگر جنگ می شود.
در سیاست هرگز نمی توان به پیمانها امید بست گاهی بسیارسست وشکننده اند. جنگهای ایران و رُم که از زمان اشکانیان و برکشیده شدن یک امپراتوری تازه در سیاست آن روزگار شد تا واپسین سالهای شاهنشاهی خسرو پرویز دنباله داشت و پوراندخت را نیز درگیر کردکه ناگزیر شد برای پایان دادن به جنگ که خزانه ایران را تهی کرده بود شمایل حضرت عیسی را که به دست ایرانیان افتاده بود و رومیها برای بازپس گرفتن اش به ایران یورش می آوردند و درون ایران را به هرج و مرج کشیده بودندبه انان بازگرداند.
این دو اَبَرکشور هراز گاهی با هم سرشاخ شده ناگزیر پیمانی می بسته اند که با آمدن امپراتورتازه دوباره شکسته وجنگ درمی گرفته است.
مردم ایران پس از برقرای آرامش پس از جنگ دوم از دهه بیست به این سوی به شادمانیهایی که زمان شاه داشتند خو کرده بودند؛ تابستانها کناره های دریای کاسپین جای سوزن انداختن نبود و مردم از هر لایه اجتماعی که بودند برای خودتفریحی داشتند؛ دورهم جمع می‌شدند و میهمانی‌ها برقرار و دور همیها بسیار بود. یک کارمند می توانست با حقوق خود خانواده اش را اداره و بازمین ارزانی که دولت در اختیارش می گذاشت سر پناهی بسازد.
جمعیت جهان مانند امروز به حد انفجار نرسیده و دولت با خردمندی از زیادی فرزندان با دادن ابزار جلوگیری از بارداری به تنظیم خانواده پرداخته بود.
درست می‌گویند سیاست پدر و مادر ندارد، گروههایی که برای اداره جهان تصمیم می گیرند و سیاست‌بازند گاه نیز با هم سر شاخ می شوند و با راه اندازی جنگ های ناخواسته زندگی را بر مردم جهان تنگ و باید گفت به ادبار می کشانند. آنان نفاق را می کارند تا مردم نادان را بجان هم اندازند و بهترین نفاق هم یا زیاده خواهی برخی دولتها با یا به دست آوردن سفره تازه با لقمه های چرب و نرم در کشوری ناتوان که مردم اش را با نژادپرستی یا دین به جان هم اندازند و خود دراین میان به خواسته که قراردادهای پُر سود است برسند.
نمی دانیم چهره جهان در فرداهای نیامده چگونه خواهد بود؟ آیا جنگ همچنان در گوشه و کنار زبانه خواهد داشت؟ یا بیل برگها و فراماسیونها و صهیونیست ها با هم درجایی به توافق خواهند رسید؟
گیتی پورفاضل
۱۴۰۴/۲/۱۹
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.