این جنبش هنوز طبقاتی نشده و طبقات بدون اتیکت و نشان خود در آن شرکت دارند .
بار ملی و ایرانی اش بر منافع طبقاتی غلبه دارد و برخلاف دیگر جنبش های سالهای اخیر که حرکت توده ها از خواستگاه اقتصادی آغاز و سپس سیاسی می شد، این جنبش از ابتدا حرکتی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی است. متمرکز برخواسته های دموکراتیک و ضد دیکتاتوری.
با اینکه در ادامه خواست های اقتصادی و عدالت خواهانه به آن افزوده می شود.
با توجه به ماهیت این جنبش به نکاتی در مورد اپوزیسیون در این مرحله می پردازیم.
- جنبش در همین سه ماه نشان داده که به هیچ وجه رهبری کاریزماتیک را بر خود نمی پذیرد. و از خطر رهبری فردی عبور کرده است.
- به نظر می رسد دهه ی هشتادی ها که انرژی و شهامت را در شروع به جنبش تزریق کرده اند با عمق گرفتن جنبش و حضور اندیشه و نظارت جمعی به تدریج از پیشانی جنبش خارج و به بدنه رفته اند تا انرژی را جنبش را حفظ کنند.
- جا به جایی در نیروهای پیشانی، اشکال دیگری از مبارزه را تعریف کرده مثل تغییر مبارزات محله محور به اعتصابات، تحصن ها، و از همه مهمتر راهپیمایی های سکوت.
- تغییر اشکال مبارزه به دو دلیل مشخص است بوده است، اول آزموده شدن رژیم در سرکوب محلات (حکومت از نیرو های موتور سوار برای تحرک، بیشتر استفاده کرده است) و دوم، تمایل عمومی به کشاندن بخش های بیشتری از مردم به میدان برای تظاهرات بزرگ ( بخش بدنه، تماشاچی یا خاکستری)
- نیروهای فعال در این مدت که خواستار داشتن نماینده در اپوزسیون هستند عبارتند از: جوانان محلات، زنان، دانشجویان، چهره ها (سیاسی، ورزشی، هنری)، اقوام و شهروندان خارج از کشور که همه اینها به نحوی در هم شناور هستند.
- اگرچه شیوه ی مدیریت جنبش مثلا در بلوچستان با کردستان متفاوت است و از خواستگاه های متفاوتی نیز برخوردارند، اما تا کنون بر اساس ضرورت و نقش مرکز در معادلات سیاسی و مرحله ی مبارزه ی ضد دیکتاتوری این تفاوت ها به یک تعادل ملی رسیده است که معلوم نیست در ادامه ی جنبش با خواست های فدراتیو هر یک از اقوام این تعادل همچنان باقی بماند. اما فعلا چنین است.
- نیروهای خارج از کشور که خود به گروه های سیاسی متعددی تعلق دارند نیز به همین گونه اند. فعلا بنا بر ضرورت ناگزیرند یکدیگر را تحمل کرده و در قالب نیروهای تاثیر گذار بر غرب تلاشی جمعی نمایند (مانند راهپیمایی های بزرگ). اما قطعا در رشد جنبش چنین نخواهد بود و زمان سهم خواهی نظری حتما فرا خواهد رسید.
- بنظر می رسد همگی بر این باوریم که به هیچ وجه نباید جنبش از شعار زن، زندگی، آزادی فاصله بگیرد. زیرا تاکید بر نقش محوری زنان، هم بار دموکراتیک و هم بار مترقی آن را حفظ خواهد کرد. از سوی دیگر نقش جوانان که همواره بر جنبش نظارت داشته و نیروی عملی اش را در میدان تضمین می کند نیز بسیار تعیین کننده است.
- اگر دانشجویان بتوانند بار نظری جنبش را به عهده بگیرند و از نظر تئوریک آن را تغذیه کنند، این جنبش برای سال ها ایمن خواهد شد. گو اینکه در فردای رشد جنبش لاجرم چندگانگی و تکثر نظری نیز در آن ها شکل می گیرد اما خود این تکثر می تواند در حالت ایدئولوژیک به نقطه ی ضعف، و در حالت دموکراتیک به نقطه ی قوت جنبش ضد دیکتاتوری بدل شود.
- به نظر می رسد ما با فقدان چهره ای ملی رو به رو هستیم. چهره ای که بتواند حول خود ایرانی دموکراتیک و ملی را متشکل کند. این نقش را کسی نمی تواند به عهده بگیرد زیرا نه چنین چهره کاریزماتیکی وجود دارد و نه جنبش اصولا چنین خواسته ای را دنبال می کند. مخالفت با قدرت گیری فردی، بخشی از خواست دموکراتیک جنبش شده است. اما با حضور بخش های کم درآمد و فقیرتر(بخش هایی که از نظر فرهنگی و اقتصادی به دنبال ناجی می گردند) به بدنه ی جنبش، بعید نیست که در آینده دوباره با شعار “رضا شاه، روحت شاد” مانند اعتراضات سال نود و هشت مواجه گردیم.
- از آنجا که جنبش دموکراتیک مردم در تقابل با هر نوع نظام ایدئولوژیک می باشد، به نظر می رسد جریان های ایدئولوژیک مانند مجاهدین و سازمان های چپ در این کیفیت از جنبش ملی و دموکراتیک جایی ندارند.
در نتیجه می توان متصور شد که در اپوزیسیون، تمام نیروهای موجود بایستی نمایندگانی داشته باشند. چگونگی مکانیزم انتخاب این نمایندگان می تواند با نظرسنجی از خود این نیروها شروع و به رای عمومی در فضای مجازی گذارده شود. مثلا یک جمع سی نفره از نمایندگان زنان، دانشجویان، جوانان، اقوام، و برخی چهره های داخل و خارج از ایران که مورد وثوق جامعه هستند انتخاب شوند. همچنین گروه سه نفره ای از سخنگویان مجمع اپوزیسیون لازم است. تیم سخنگوی مجمع نمایندگان ملی اپوزیسیون، کارش توضیح اهداف و اندیشه های جنبش برای جامعه ی جهانی و پیگیری مذاکره با غرب است و همچنین موظف به اعلام فراخوان های عمومی برای کل کشور است. سخنگویان مجمع نمایندگان ملی اپوزیسیون بایستی گزارش کار خود را به مردم و جنبش جهت هماهنگی های بعدی ارائه نمایند و البته به این وظایف می توان بند های دیگری نیز به نسبت کیفیت و جایگاه نمایندگان منتخب اپوزیسیون افزود.
گروه اندیشمندان مستقل (گام)
۲۷ آذر ۱۴۰۱
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.