بر لبه گذشته نشستم و به آینده نگاهی کردم،

ناگهان لحظه از راه رسید و گفت: از هم اکنون با من باش تا به آینده رسی!

 

دل نوشته: مانا نثاری

بهار  ۱۳۸۵

Spring/2006

ایران-تهران

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)