بیش و کم چهل روز از کشته شدن مهسا(ژینا) امینی، نیکا شاکرمی، حنانه کیا، مینو مجیدی، حدیث نجفی، غزاله چلاوی، سارینا اسماعیل‌زاده، اسرا پناهی، خدانور لجعه‌ای، عرفان رضایی، امیر نورزی، جواد حیدری، میلاد زارع، رامین فاتحی و چند صد تن از زنان و مردان مبارز و شجاع از کودک و نوجوان تا میان‌سال که طی ماه گذشته و این روزها در سراسر ایران به دست رژیم جنایت‌کار اسلامی ایران به ضرب گلوله یا زیر شکنجه کشته شده‌اند، می‌گذرد. در چهلم زنده یادان ژینا امینی و نیکا شاکرمی علیرغم تهدیدهای شدید خانواده و سرکوب‌ها و بازداشت‌های گسترده‌ی فعالان سیاسی و اجتماعی، چندین هزار نفر شرکت کردند و موج عظیم جمعیت در خیابان‌های منتهی به گورستان آیچی در سقز کردستان و در جاده منتهی به گورستان ویسیان خرم آباد در لرستان همه را شگفت‌زده کرد که معترضان این‌چنین مصمم و مداوم در برابر سرکوب‌گران ایستاده‌اند و حاضر به سکوت و توقف نیستند.
متأسفانه تعداد دیگری از این مبارزان شجاع به نام‌های اسماعیل مولودی(سمکو)، کبری شیخ‌سقا، زانیار ابوبکری، شاهو خضری، مهرشاد شهیدی، مائده جوانفر، فرشته احمدی، شیرین علیزاده، سارینا ساعدی، افشین آرشام، فریدون فرجی، محمدرسول مومنی، مسعود احمدزاده، سعید پیرو، محمد شریعتی، یک کودک ۱۲ ساله و احتمالاً تعدادی دیگر همین روزها در تجمع‌های معترضان در کردستان، لرستان، تهران، کرج، رشت، اراک، زاهدان و دیگر شهرها کشته شده‌اند و از صمیم قلب به خانواده‌های داغدار آن‌ها نیز تسلیت می‌گوییم و شریک درد و دادخواه‌شان هستیم. هم‌اکنون حمله‌ی وحشیانه مزدوران حکومت با گلوله های جنگی به معترضان در زاهدان، سراوان و مهاباد و دیگر شهرها و مقاومت مردم با دست خالی و سنگ ادامه دارد و گفته شده دستکم ۶ بلوچ کشته و ده‌ها تن مجروح شده‌اند. از سرنوشت کشته و مجروح شدگان در شاهچراع شیراز، زندانیان سیاسی و عادی فاجعه‌ی آتش سوزی در زندان‌های اوین، لاکان رشت و چند هزار دستگیر، مجروح و ناپدید شده در این خیزش سراسری که بی تردید زیر شکنجه‌های وحشیانه هستند، نیز اطلاع دقیقی نداریم و به شدت نگران همگی آن‌ها هستیم. آرمیتا عباسی زن جوان ۲۰ ساله یکی از این موارد است.
علیرغم تمام سرکوب‌ها و جنایت‌های رژیم اسلامی ایران، خیزش «زن، زندگی، آزادی» با شعارهای «آزادی آزادی آزادی»، «نه روسری نه توسری، آزادی و برابری»، «مرگ بر دیکتاتور»، «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، جمهوری اسلامی نمی‌خوایم نمی‌خوایم»، «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت»، «امسال سال خونه، سیدعلی سرنگونه»، «می‌جنگیم می‌میریم، ایران را پس می‌گیریم»،«نه شاه می خوایم نه رهبر، مرگ بر ستمگر»، «ما همه مهسا هستیم، بجنگ تا بجنگیم»، «ما همه نیکا هستیم، بجنگ تا بجنگیم»، بی‌وقفه و استوار برای دستیابی به آزادی و برابری ادامه دارد و معترضان شجاعانه جلوی سرکوب‌گران ایستاده‌اند و با قدم‌هایی محکم و استوار و پای کوبان و دست در دست هم به جلو می‌روند و خیابان‌ها را به تسخیر خود در می‌آورند.
سومین سالگرد آبان خونین نیز در راه است و حکومت وحشت‌زده و هراسان سرکوب‌ها را دو چندان کرده و حکم اعدام عباس دریس از معترضان آبان ۹۸ و شاهد کشتار در نیزارهای ماهشهر را به جریان انداخته است تا شاید بتواند مبارزه‌ی بی امان مردم را در هم بشکند، ولی زنان و مردان مبارز و شجاع قصد بازگشت به گذشته را ندارند و با عزمی راسخ و مصمم نه تنها شعار می دهند« هر یه نفر کشته شه، هزار نفر پشتشه»، بلکه هر روز در خیابان‌های سراسر ایران جلوه‌ی دیگری از مقاومت، ایستادگی و دادخواهی را با عزمی استوار برای دستیابی به رهایی و آزادی به نمایش می گذارند. از برداشتن شجاعانه روسری‌ها در خیابان‌ها، از رفع تفکیک جنسیتی در سلف سرویس دانشگاه‌ها و دیگر مکان‌های عمومی و از مبارزه با سنگ و چوب در برابر مزدوران و سرکوب‌گران مسلح رژیم.
ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، چون سه بیانیه قبلی با عنوان‌های «جمهوری «مرد–پدرسالار» اسلامی ایران، مسئول قتل مهسا (ژینا) امینی است»، «خیزش مردمی «زن، زندگی، آزادی»، نوید پایان دیکتاتوری و زن ستیزی در ایران»، «آزادی زندانیان سیاسی را فریاد بزنیم، جان‌شان در معرض خطر جدی است»، بار دیگر همبستگی خود را با خیزش سراسری «زن، زندگی، آزادی» در ایران و جهان اعلام می‌کنیم و همراه با «زنان و مادران مبارز و دادخواه در ایران» و «کالکتیو زن، زندگی، آزادی» در خارج از کشور، در هر کجای ایران و جهان که باشیم، روز شنبه هفتم آبان (۲۹ اکتبر) به خیابان‌ها می‌آییم تا صدای این خیزش سراسری و زنجیره‌های انسانی دادخواه را هرچه رساتر فریاد بزنیم.
ما مادران پارک لاله ایران، همراه و همگام با خیزش«زن، زندگی، آزادی»، خواهان آزادی و رهایی از دیکتاتوری و رفع هر گونه تبعیض و بی‌عدالتی هستیم و سال‌هاست که مطالبات زیر را پیگیرانه فریاد می‌زنیم. آرزوی ما این است که در خیزش انقلابی کنونی و در هنگامه‌ی به دست آوردن آزادی و پس از پیروزی، همراه با همدیگر بتوانیم مطالبات زیر را برای استقرار جمهوری دموکراتیک ایران متحقق کنیم:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه‌هایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط، ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت.
ما اعتقاد عمیق داریم که علت اصلی سرکوب‌ها، جنایت‌ها، تبعیض‌ها و بی‌عدالتی‌ها در ساختار سراپا فاسد، تمامیت‌خواه و دیکتاتوری نظام مذهبی و غیر دموکراتیک جمهوری اسلامی ایران است و ضرورت دارد که رهایی از آن و تحقق خواسته‌های بالا با اتحاد، همبستگی و مبارزات پیگیر و جنبش های مستقل و مستمر ما آزادی‌خواهان و دادخواهان به دست بیاید.
برای رهایی از هر گونه سرکوب، ستم و تبعیض، همراه با خیزش «زن، زندگی، آزادی» ایستاده‌ایم.
مادران پارک لاله ایران
ششم آبان ۱۴۰۱
www.mpliran.net
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.