اراده سیاسی غالب بر افکار عمومی جهان سپاه قدس را یک جریان تروریستی می شناسد – صنمی

جمهوری اسلامی باید بداند ، که اراده سیاسی غالب بر افکار عمومی جهان ، سپاه قدس را یک جریان تروریستی می شناسد که دولت ایران پشتش ایستاده است (شما بگوئید اشتباه می کند) اما این واقعیت است که غرب بخصوص امریکا می خواهد خود را از شر این سپاه ۶۵ هزار نفری با تسلیحات و امکانات مالی نامحدود خلاص کند.با درود فراوان

ولید معلم ، وزیر خارجه سوریه ، گفته است که ” صدای طبل جنگ ” را می شنود .
تو گوئئ آنچه که از سه سال پیش در سوریه می گذرد ، بازی بچه گانه بوده است!

وقتی جنگ ایران و عراق در اوج شدت خود بود ، ملکوتی ، امام جمعه تبریز، گفته بود میترسم از روزیکه این جنگ تبدیل به دعوا شود!…

متاسفانه سرنوشت ما را کسانی چون او رقم زده اند، که چنین تصوراتی از جنگ و دعوا داشته اند! آری صد هزار کشته و دومیلیون آواره، تخریب شهرهای سوریه و غارت آثار تاریخی آن هنوز به نظر آقای ولید جنگ نیست. جنگ وقتی است که تکلیف ایشان روشن شود.

اینجانب در دسامبر ۲۰۱۲ در این سایت وزین نوشته کوتاهی منتشر کردم که اقبالی نداشت. آنجا گفتم:

نگاه کنید به

http://negahi.com/wordpress/?p=2216

اکنون کار بدانجا رسیده که می بایست برسد. دیگر کشتی اسد به گل نشسته است . مشت آهنینی بالای سر اوست که عنقریب فرود آید. خدا خواهد آنجا که کشتی برد …اگر ناخدا جامه بر تن درد!

آقای خامنه ای اخیرا گفته است که حمله به سوریه به ضرر امریکا تمام می شود. (برخی از نیروهای اپوزیسیون هم چنین نظری دارند). من نمی فهمم چرا دشمنان امریکا از متضرر شدن امریکا می ترسند و او را از کاری که بضررش تمام خواهد شد ، بر حذر میدارند.

راه حل جلو گیری از حمله امریکا به سوریه را این کمترین هشت ماه پیش نشان داده بودم ، به نظر من هنوز دیر نشده است (متاسفانه مثل اینکه بشار اسد سایت یولداش را نمی خواند!) . قلمفرسائی در زمینه سیاست معنی اش خود را یک پله بالا نشاندن و نصیحت به این و آن نیست ، گفتن اینکه امریکا حق ندارد به سوریه حمله کند ، مشکل اسد را حل نخواهد کرد.

اوباما گفته است که منظور از حمله به سوریه ساقط کردن اسد نیست. بلکه تضعیف قوه قهریه اوست. من در اول این مقاله آورده بودم که سوریه دندان نیش جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی ببر کاغذین نیست. این ببر دو نیش درنده دارد که اسم یکی نظام بعثی سوریه است و اسم دومی حزب الله لبنان.
آن اراده ای که می خواهد دندان نیش جمهوری اسلامی را با قدرت نظامی بکشد ، همزمان یا دو روز دیگر نیش دوم را هم خواهد کشید.

آنوقت نوبت ببر تنومند بی نیش و دندان خواهد رسید که فقط یاد دارد غرش بکند و اینجا و آنجا پنجول بکشد.

جمهوری اسلامی باید بداند ، که اراده سیاسی غالب بر افکار عمومی جهان ، سپاه قدس را یک جریان تروریستی می شناسد که دولت ایران پشتش ایستاده است (شما بگوئید اشتباه می کند) اما این واقعیت است که غرب بخصوص امریکا می خواهد خود را از شر این سپاه ۶۵ هزار نفری با تسلیحات و امکانات مالی نامحدود خلاص کند.

جمهوری اسلامی عوض اینکه “گردانهای ابوالفضل العباس” تشکیل داده و به میادین جنگی سوریه اعزام دارد ، بیاید سپاه قدس را منحل کند و کشور را ازشر این گروه خطرناک رها کند.

به جمهوری اسلامی با شیوه سخن آقای ملکوتی باید گفت:

“آقای جمهوری اسلامی ، چرا صدای طبل جنگ را نمی شنوی؟ بیا از قطار بشارالاسد و روسیه پیاده شو.
عوض اینکه گز نکرده پاره کنی و تقصیر به کار بردن سلاح شیمیائی را به گردن مخالفین اسد بیندازی ، بگو که منتظر اعلان نظر متخصصین سازمان ملل می مانی. بیا با سازمان ملل “همراه شو عزیز!”

اراده غالب بر سیاست جهان در پی قرار دادن نیروهای جمهوری اسلامی و شیعه در مقابل سلفی ها و تکفیریها و دیگر گروههای اسلامی که تعدادش به دوازده هزار گروه می رسد ، در میادین جنگی شامات است. این را هرکس که روزنامه می خواند می‌فهمد.

به نظر من آقای روحانی شانس بزرگی دارد که به ایرانیان خدمت کند.

قبل از اینکه سرداران فربه شده از رانت های نفتی بانگ برآرند و برای امریکا خط و نشان بکشند و یا دست به ماجراجوئی های خطرناک بزنند ، قبل از اینک سیاست خارجی ایران را گروه عمار و عماریون تعیین کنند و پای دولت را در پوست گردو بگزارند ، در یک اعلامیه رسمی بگوید که اراده قاطبه ملت ایران در انتخابات گذشته برای تغییرسیاست های حکومت ایران بوده است. دولت ایران نفعی در مداخله جنگ داخلی سوریه نمی‌بیند و ادامه این جنگ را جنایت علیه بشریت می داند. دولت ایران از سوریه بیرون می رود. و حاضر است اورانیوم غنی شده و اگر دارد زراد خانه شیمیائی خود را در اختیار سازمان ملل قرار دهد.

این است تغییر واقعی ، اینست راه رفع خطر از ایران. والا جمهوری اسلامی ایران قدم به قدم در کام باتلاق مرگ جنگ شیعه و سنی فرو خواهد رفت و تا جائی خواهد رفت که نه از تاک نشان ماند و نه از تاک نشان.

شاد و پیروز باشید