اول ماه مه برابر با یازده اردیبهشت تنها روزی است که کارگران جهان این روز را جشن گرفته وبا تجمعات وراهپیمایی‌ها اتحاد جهانی خود را نشان می‌دهند.
خانه کارگر این نهاد حکومتی هرساله به جای روز کارگر “هفته کارگر” را جشن می‌گیرد واعلام می‌کند که چرا یک روز؟
ما بیش از این‌ها به کارگران احترام می‌گذاریم وبه جای یک روز یک هفته را مختص کارگران اعلام می‌کنیم!!
امسال وزیر کار حجت الله عبدالملکی از این هم فراتر رفته ودر یک مصاحبه تلویزیونی (۱۴۰۱/۲/۱۹) “دوهفته را هفته کارگر اعلام کرده است”
هدف آنان از اعلام یک یا دوهفته به نام کارگر بالاتر بردن مقام کارگر ویا احترام بیشتر نیست بلکه هدف لوث کردن اول ماه مه، روز جهانی کارگر است!!
آنها می‌خواهند روز جهانی کارگر دراین هفته‌ها گم شود!!
طبیعی است که اگر یک روز به عنوان روز کارگر اعلام شود تمرکز کارگران برآن بیشتر خواهد بود تا هفته‌ها.
حکومت وخانه کارگر (نهاد وابسته به آن) می‌خواهند روز جهانی کارگر را از چنگ کارگران درآورده وخود عروسک گردان آن شوند.
دراین ایام تعدادی از کارگران چابلوس (و چه بسا حتی افراد غیر کارگر) را درمقابل دوربین تلویزیون می‌آورند وآنان نیز از وضع زندگی خود وهمکارانشان به خوبی تعریف کرده و به به وچهه وچهه می‌گویند.
چگونه می‌شود از این زندگی که در طول همین یکی دو هفته (هفته‌های به اصطلاح کارگر) قیمت اجناس مصرفی ازجمله ماکارونی و…. تا چند هزار تومان افزایش یافته، به خوبی یاد کرد ولایق تعریف وتمجید باشد!
روز کارگر که روز اعتراض علیه گرانی، تورم وبیکاری… در راستای بهبود شرایط زندگی کارگران است عروسک گردان‌های آن، این فقر وفلاکت را لاپوشانی می‌کنند.
در یک کلام، حاکمیت از اول ماه مه (یازده اردیبهشت) روزجهانی کارگر می‌ترسد و نگران است که مبادا کارگران این روز را که روز خودشان است، از چنگش درآورند، اتفاقی که دیر یا زود خواهد افتاد.
“گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر”
اسماعیل گرامی کارگربازنشسته
زندان تهران بزرگ
۱۴۰۱/۲/۲۰
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.