قسمت چهارم
شورائی فکر کردن و شورائی عمل کردن، جز با تکرار و تمرین و جاافتادن روش های کار شورائی میسر نمی شود.
شورا یک شبه “ساخته” نمی شود. ما میتوانیم شورا درست کنیم یا تاسیس کنیم اما مثل مثلا سندیکا یا فلان انجمن و نهاد دیگر عمل کنیم. اسم خیلی مهم نیست،
محتوا و روش مهم است.
مثلا در ساختار شورائی همواره رابطه بدنه کارگری با نمایندگان کارگری وصل است و یکی تابع دیگری است. در سندیکا یا اتحادیه و تشکلات دیگر لزوما این رابطه وجود ندارد یا بسیار ضعیف و با واسطه است.
اتحادیه و سندیکا سازمانی است که تعدادی از فعالان کارگران بر اساس رشته و حرفه تشکیل میدهند و در میان کارگران همان رشته عضوگیری می کنند. شورا اینگونه عمل نمی کند.
شورا در عین اینکه تشکل محل کار در یک رشته یا واحد تولیدی یا خدماتی خاص است، می تواند تشکلهای کارگری دیگر در سطح شهر و منطقه را بخود وصل کند.
شورا، ساختمان شورا
شورا یک سازمان کارگری غیر رشته ای است که در یک شرکت یا مرکز کار تمامی کارگران و کارکنان آن محل کار (منهای مدیران و عوامل حکومت) به اعتبار کارگر و کارکن بودن در آن محل عضو شورا محسوب می شوند.
شورا برخلاف سندیکا و اتحادیه فقط تشکل اعضای رسمی نیست، شورا از میان کارگران عضوگیری نمیکند، بلکه هر کارگر در محل کار عضو شورا است و میتواند مثل بقیه کارگران در امور خود دخالت کند.
اگر چیزی تحت نام شورا هم تبدیل به ساختار و روشی شود که فقط تعداد اندکی برای دیگران تصمیم بگیرند، دیگر شورا نیست بلکه فقط نام شورا را یدک میکشد.
مجمع عمومی _ رویکرد خرد جمعی
مجمع عمومی اجتماع و جلسه کارگران یک شرکت از بخشها و قسمتهای مختلف است.
دقت کنید اجتماع کارگران و نه اجتماع نمایندگان. مجمع عمومی نمایندگان هم داریم.
اما مجمع عمومی کارگران منظور است که در هفت تپه به آن جمع شدن همه همکاران برای تصمیم گیری با خرد جمعی می گوئیم.
مجمع عمومی مثل یک مجلس کارگری است که همه کارگران و نه فقط تعدادی نماینده در آن شرکت میکنند، به هم گزارش میدهند، مشکلات را بررسی می کنند، در مورد مسائل تصمیم می گیرند و سیاست لازمه برای ادامه کار و مبارزه را تعیین می کنند، و افرادی را برای اجرای تصمیمات مجمع تعیین می کنند و ان افراد را موظف به پیگیری امور میکنند.
نکته مهم این است که این مجمع عمومی شورایی هر چهار سال یا چند سال یکبار اتفاق نمی افتد بلکه مثل هفت تپه گاهی ممکن است طی چهل روز بیش از ده بار هم مجمع عمومی تشکیل شود و کارگران برای مساله خاصی رای و نظر بدهند.
در سایر تشکلات مانند اتحادیه و سندیکا و امثالهم، مجمع عمومی عمدتا هر چهار سال یا چند سال یک بار تشکیل میشود. اما در روش شورایی، میتوان در طول سال ده ها بار مجمع عمومی داشت.
حقوق هر کارگر در مجمع عمومی
در مجمع عمومی همه کارگران با هر سابقه کار و با هر طرز تفکر و روشی برابر هستند، همه کارگران حق دارند کاندیدای نمایندگی کارگران شوند، یعنی خودشان راسا برای نمایندگی کارها انتخاب شوند یا افراد دیگر را انتخاب کنند.
پس حق انتخاب کردن و انتخاب شدن بطور مستمر حق هر کارگر در مجمع عمومی است. کارگران در مجمع عمومی حق دارند در هر تصمیم خرد و کلان مجامع عمومی قبلی تجدید نظر کنند، تغییر دهند یا لغو کنند.
حق عزل
حق عزل یک رکن مهم و متمایز رویکرد شورائی و مجمع عمومی است. مجمع عمومی میتواند یک نماینده یا نمایندگان منتخب قبلی را عزل و نماینده یا نمایندگان دیگری را برای اجرای تصمیمات خود انتخاب کند. نماینده در رویکرد شورائی تابع تصمیمات مجمع عمومی و قابل عزل است. در دمکراتیک ترین نهادها، انتخابات وجود دارد و زمان انتخاب شدن مثلا برای یکسال دو سال یا چند سال. اما حق عزل در این فاصله چند سال وجود ندارد تا انتخابات بعدی.
در رویکرد شورائی حق عزل در هر مجمع عمومی وجود دارد و حق عزل از مهمترین اختیارات هر مجمع عمومی است. یعنی مجمع عمومی شورایی می تواند امروز یکی را نماینده کند و فردایش او را عزل کند و لازم نیست منتظر ماند تا چهار سال بعد.
رابطه مجمع عمومی و شورا
مجمع عمومی مهمترین و اساسی ترین خصلت و روش کار شورائی است. یک تشکل شورائی را بدون مجمع عمومی نمیتوان شورا نامید. اگر از شورا مجمع عمومی و اختیارات مجمع عمومی را بگیرید، شیوه و سبک کار چیزی جز فعالیت اتحادیه ای و سندیکائی و دور شدن بدنه کارگری از نمایندگان نیست.
پس مجمع عمومی چه در سطح یک شرکت، چه در سطح قسمتها و ادارات، چه در سطح نمایندگان کارگران، مهم و کلیدی و ویژه کار شورائی است.
عده ای از دوستان و همکاران به اشتباه به جمع نمایندگان یا فعالان کارگری “شورا” میگویند. اما این شورا نیست. شورا یعنی کلیه کارگران یک شرکت و اتکا به مجمع عمومی برای پیشبرد تصمیمات کارگران.
پس تشکیل مجمع عمومی در هر قسمت یا کل شرکت یک روش کار است.
اتکا به خرد جمعی بدون تشکیل مجمع عمومی ممکن نیست. هر وقتی مشکلی وجود دارد، میشود یکساعت در آن بخش یا قسمت مجمع گرفت و مسئله را بررسی و با تصمیم گیری جدید آنرا حل کرد.
مجمع عمومی در رویکرد شورائی اصل کار و ستون فقرات است و مهم است که مرتب و منظم مجمع عمومی برای بهبود مشکلات و بررسی مسائل در سطوح مختلف و برای آموزش کارگران برای دخالت در امور جمعی برگزار شود.
مجمع عمومی در ساختار و روش شورایی تنها راه دخالت کارگران در سرنوشت خود و تمرین دخالت در اداره امور است. مجمع عمومی به کارگر این امکان را می دهد که مستقیم و بدون واسطه و بطور دائمی و مستمر در مسائل خود دخالت کند.
به همین دلیل به مجمع عمومی موجود در ساختار و روش شورایی را “دمکراسی مستقیم” هم گفته اند.
در مقابل “دمکراسی نمایندگی” یا “دمکراسی نیابتی” که در پارلمان و یا سازمان کارگری مانند اتحادیه و سندیکا جاری است. دراین دومی یعنی دموکراسی نمایندگی، نمایندگان برای مدت چند سال به جای همه کارگران تصمیم گیری میکنند. که اشتباه است. اما در دموکراسی مستقیم شورایی، کارگران هر لحظه بخواهند مجمع را تشکیل داده و تصمیم گیری میکنند.
یک تفاوت مهم
وقتی از مجمع عمومی یا خرد جمعی حرف می زنیم، منظورمان روش کار دائمی شورا است. وگرنه همه سرمایه داران و نهادهایشان و حتی همین شوراهای اسلامی کار هم سالی یکبار نشستی دارند که اسمش را میگذارند مجمع یا نشست سالیانه یا دو سالیانه. اینجا مدیران و افراد فقط میخواهند جنبه حقوقی و قانونی به خود بدهند و در فاصله یکی دو سال ضرورتی به تجمع ندارند.
در رویکرد شورائی و سازمان شورائی کارگران، مجمع عمومی و خرد جمعی اساس کار و شکل دائمی کار شورائی است. یعنی همه کارگران تصمیم میگیرند و نه فقط عده معدودی، تصمیم گیری هم هر چند سال یکبار نیست بلکه هر وقت که کارگران بخواهند و احساس نیاز کنند و ممکن است در سال چندین بار مجمع عمومی کارگری و شورایی را تشکیل داده و تصمیم گیری کنند. این تفاوت مهم نباید اشتباه شود.
در سنت شورائی لزوما “فعال کارگری” نیست که مورد تایید اکثریت کارگران است. در این سنت، رهبران عملی و نمایندگان منتخب مجمع عمومی داریم و تازه اینها هم دائمی نیستند. یعنی اگر کسی توسط کارگران و در مجمع عمومی انتخاب نشده یا تائید نشده است، نماینده کارگران نیست. شخصی میتواند کماکان فعال کارگری باشد اما نماینده کارگران نیست.
یعنی آن شخص در راستای مسائل کارگری فعالیت میکند اما دیگر مورد تایید عموم کارگران نیست و به همین خاطر نماینده کارگران نیست. هر نماینده کارگران یک فعال کارگری هست اما هر فعال کارگری الزاما نماینده کارگران نیست. نمایندگی کارگران قواعدی دارد از جمله نمایندگی تصمیمات مجمع عمومی کارگران و پیگیری آن و گزارش به مجمع عمومی که آن تصمیمات کارگران چگونه پیش برده شد یا نشد.
در رویکرد شورائی تصمیمات از پائین به بالا ساخته میشود، تصمیمات هر زمان که کارگران بخواهند لغو میشود و هر زمان که کارگران بخواهند نمایندگان عزل خواهند شد. مجمع عمومی بالاترین ارگان تصمیم گیرنده شورای کارگری است. هیچ نهادی در شورا قدرت و اختیارات مجمع عمومی را ندارد.
ادامه دارد …
پیام همکار
#شورا
#ساختار_شورایی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.