از آزادسازی هفت‌تپه تا تسخیر خیابان توسط معلمان
سالی که گذشت برای جامعه کارگری ایران، سال پر خبری بود.
کارگران در بخش‌های مختلف تولیدی، صنعتی، خدماتی، آموزشی، درمانی و غیره؛ روزهای پر افت وخیزی را سپری کردند و تجربیات تازه‌ای از کنشگری صنفی و کارگری را ثبت کردند.
اعتراضات صنفی و کارگری نیز از همان ابتدای سال ۱۴۰۰ با شدت بیشتری دنبال شد.
افزایش بار تورم و فشار اقتصادی بر زندگی خانوارهای کارگری، شیوع کووید ۱۹و بحران ناشی از توقف یا تغییر فعالیت برخی مشاغل و همچنین عواقب ناشی از برون‌سپاری و خصوصی‌سازی منجر به گسترش این اعتراضات شد.
سه گروه در این اعتراضات پررنگ‌تر ظاهر شدند و توانستند به صدای غالب گروههای معترض مزدبگیران تبدیل شوند:
– کارگران مجتمع‌های واگذار شده به بخش خصوصی و پیمانکاران : نمونه نیشکر هفت‌تپه،کارگران پیمانی نفت و کارگران معادن بخش خصوصی
– معلمان : اعم شاغل (رسمی، حق‌التدریس و غیره) و بازنشسته
– کادر درمان: اعم از پرستاران و سایر سطوح و بخش‌های کادر درمان
در گزارش پیش رو تلاش خواهیم کرد جزییات برخی از مهمترین جریان‌های اعتراضی کارگری را مرور کنیم.
با این توضیح که فعالان کارگری می‌توانند با بازخوانی دقیق روند حرکت جریان‌های صنفی خود در پایان سال و مرور آنچه در اثر هیجان‌زدگی از دست‌اندازی خبری دور مانده، چشم‌انداز روشن‌تری را برای آینده جریان‌های صنفی خود تبیین کنند.
ادامه مطلب:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.