انتخاباتی که تغییر را به ارمغان نمی آورد

دوست عزیزم محمد پور عبدالله و کیانوش بوستانی در مقاله «چپ و معضل لاینحل مواجهه با واقعیت» انتخابات ریاست جمهوری را بهانه می کنند تا به معضلاتی بپردازند که به باورشان تا کنون فعالین چپ از حل و فصل آن ناتوان بوده اند.

این مقاله که قرار است در مورد وضعیت چپ در ایران باشد در بخشهایی بحث را به صورت عام مطرح می کند و به شکل انتزاعی در مورد دوگانه اصلاحات و انقلاب بحث می کند.

اولا طرح بحث اصلاحات در طول قرن بیستم و پیوند دادن آن با وضعیت ایران قیاس مع الفارغ است. آنچه که نویسندگان از آن با عنوان اصلاحات نام برده‌اند اشاره ای است به احزاب سوسال دمکرات در اروپای غربی که با روی کار آوردن دولت‌های رفاه بسیاری از خواسته‌های چپ‌ها را وارد گفتمان سیاسی کردند و حقوق بیکاری، حق آموزش و درمان همگانی و یا حق مرخصی پس از زایمان را وارد قوانین کشورها کردند. اما آنچه که در ایران اتفاق افتاده به قدرت رسیدن دوباره بخشی از الیگارشی حاکم در ایران است که مشخصا برنامه توسعه اقتصادی خود را بر مبنای سیاست های نولیبرالی پی ریزی کرده و قصد دارد تا با کالایی کردن آموزش و درمان تصدی گری دولت را کم کند و دست بخش خصوصی را باز بگذارد تا از این راه هزینه های دولت را کاهش دهد. این دولت قصد دارد تا با جلوگیری از ایجاد تشکل های مستقل کارگری و پایین نگه داشتن حداقل دستمزدها هزینه‌های تولید را کاهش دهد. (در کتاب اخیر آقای روحانی به این موضوع پرداخته شده است.)

در بخش دیگری از این یادداشت نویسندگان به بحث «باز شدن یا بسته شدن فضا» پرداخته‌اند. اما به این موضوع نپرداخته‌اند که چه شواهد و قراینی وجود دارد که دولت بخواهد که به باز شدن فضای سیاسی کمک کند؟ دولت روحانی که مشابهت زیادی با دولت هاشمی دارد. در زمان ریاست جمهوری هاشمی شورشهای حاشیه نشین‌های فقیر تنها با سرکوب شدید آرام شد. در اسلام شهر و قززوین و کردستان هرگونه صدای اعتراض با باتوم‌های چینی و گاز اشک آور پاسخ داده شد.

این دولت توانایی برآوردن خواسته های متنوع جامعه را ندارد و برای وفادار ماندن به نظام حاکم باید با ابزار سرکوب جامعه را “کنترل” کند.

مزیت دولت جدید نسبت به دولت پیشین در این است که می تواند با استفاده از زبان دیپلماتیک خطر حمله نظامی را کاهش دهد و این احتمال وجود دارد که بتواند که آیت الله خامنه ای را راضی کند تا با توقف برنامه هسته ای موافقت کند و تحریم‌ها به صورت پلکانی برداشته شوند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)