علی صدارت– پیشبینی تاریخ فروپاشی رژیم ولایت مطلقه
تاریخ تولید و انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۰ برابر با ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲ دوشنبه
❊
مطلب را به شکل صوتی، در همینجا بشنوید:
❊
مطلب را به صورت تصویری در اینجا ببینید:
https://www.instagram.com/tv/CZZ5mGfortS/
❊
❊
مدت زمانی که اعتراضات و اعتصابات و فشار مردم بر قدرت، در کشورهای مختلف به تغییر و تحولات عمده منجر شده است:
مدت زمان اعتراضات تا تحولات عمده و حتی تغییر رژیم در چند کشور:
ایران= حدود یکسال= یکسال و ۳۵روز
فیلیپین= ۴ روز – ۱۹۸۶ رژیم مارکوس در روز چهارم فروریخت
لبنان= ۶ روز (انفجار بندر بیروت در سه شنبه ۴ اگوست و شروع تظاهرات در یکی دو روز بعد، و استعفای حکومت حسن دیاب نخست وزیر، استعفاهای گسترده در حکومتش، در دوشنبه ۱۰ اگوست ۲۰۲۰، بعد از حدود ۲۰۰ روز از شروع کار)
و قبل از آن نیز ۱۳ روز – استعفای حریری نخست وزیر. بعد از فراگیر شدن ۱۲روزهٌ اعراضات، (اعتراضات در اواخر ماه سپتامبر ۲۰۱۹ با حضور تعداد اندکی در اطراف بیروت شروع شد. در روز ۲۹ اکتبر سعد حریری از نخستوزیر استعفا داد و استعفای وی توسط میشل عون، رئیسجمهور لبنان، پذیرفته شد) شروع پاندمی کووید۱۹ و ادامه جنبش و بالاگرفتن آن تا این تاریخ، علیرغم قرنطینهها و ادامه بحران کووید۱۹
مصطفی ادیب که در ۳۱ اگوست ۲۰۲۰ توسط عوون به نخستوزیری (بعد از حسن دیاب) منصوب شده بود، قرار بود به عنوان نخستوزیر، کابینهای بیطرف تشکیل دهد، در روز شنبه ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۰ به علت ناتوانی در تشکیل کابینهٌ غیرحزبی، بخصوص به علت اختلافات برای تصدی وزارت اقتصاد، استعفا داد. این استعفا، یک شکست بزرگ برای امانوئل مکرون محسوب میشود. چند روز قبل از آن، عوون گفته بود که «اگر در آینده نزدیک در لبنان یک حکومت جدید شکل نگیرد، لبنان به جهنم خواهد رفت!» لبنان در بدترین بحران اقتصادی خود است که به غیر از جنگ داخلی ۱۹۷۵-۱۹۹۰ سابقه نداشته است.
رومانی= ۸ روز – اعدام نیکلای چائوشسکو در ۲۵ دسامبر ۱۹۸۹
تونس= ۱۰ روز – زینالعابدین بن علی.
مصر= ۱۸ روز – شروع ۲۵ژانویه۲۰۱۱ تا ۱۱فوریۀ ۲۰۱۱ سقوط حسنی مبارک، انتخاب مورسی: جون ۲۰۱۲
گرجستان= ۲۰ روز = استعفای ادوارد شواردنازه در دوم آذرماه ۱۳۸۲ = ۲۰۰۳ –
عراق= کمتر از دو ماه – استعفای عادل عبدالمهدی در ۲۹نوامبر۲۰۱۹
الجزایر= ۸هفته = ۲ماه – عبدالعزیز بوتفلیقه
سودان= ۱۶ هفته = ۴ ماه – عمر البشیر
❊
هدف= مردمسالاری، حقوندی، خشونتزدایی (همه لازم و ملزم هم هستند)
روش= مردمسالاری, حقوندی، خشونتزدایی (همه لازم و ملزم هم هستند)
❊
❊
در واتساپ با شناسه:
علی صدارت-نظر، خبر، تحلیل
با آدرس:
https://chat.whatsapp.com/IT11IqMZ44v9L62gPRghhu
❊
آدرس مطلب در سایت:
https://alisedarat.com/1400/11/11/8398/
❊
نظرات
۴۲ سال است که, تقریبا هر روزه, چنین پیش بینی ها انجام می گردد, و معمولا چند قلم نکته هایی اساسی از یاد می رود:
۱) ج.ا. کماکان از قدرت مانور بالایی برخوردار است و از سازش با آمریکا ابایی ندارد. همین چند ساعت پیش دولت آمریکا معافیت های تحریمی را تجدید نمود.
۲) هنوز مقدار قابل توجهی از طبقهء متوسط در ایران (که اکثرا نیز انسانهایی شریف و معمولی, مانند من و شما می باشند, به دلایل مختلف) تحت تاثیر تبلیغات رژیم در مورد “حفظ امنیت” هستند و نگران از اینکه هر گونه تحول ناگهانی معیشت آنان؛ مطب دندانپزشکی یا مغازهء کوچک آنها را نابود خواهد کرد.
۳)ماشین سرکوب رژیم کماکان دست نخورده باقی مانده است و یک سوم کل بودجهء کشور در دو دههء اخیر مختص این ۱۶, ۱۷ نهاد امنیتی و سرکوب شده است.
هیچکدام از این موارد ذکر شدهء بالا تغییری در ماهیت بحران های لاعلاج ساختاری رژیم نمیدهند, اما چاره ناپذیری بحران های ساختاری به معنای تعبیری مکانیکی و اتوماتیک از فروپاشی و سرنگونی رژیم نیست.
علمی ترین تبیین از فلسفهء تاریخ و دقیقترین تفسیر از تحولات تاریخی, تاویل “ماتریالیسم احتمالی” (Aleatory Materialism) می باشد, که در آن با پرهیز کامل از هر گونه روایت و خوانش غایت گرایانه از فرایندهای تاریخی, تاکید همواره بر توازن قوا, و یا “دیالکتیک رویارویی” (Dialectic of Encounter)است, که به بررسی چگونگی تاثیرات متقابل واحتمالی ساختارها (Structures) و پیشامدها (Contingencies) می انجامد: نظریهء “احتمالات ساختاری” (Structural Contingency).
به این مبنا بر اساس بحران های لاعلاج ساختاری رژیم و تغییر روزمرهء توازن قوا به سود مردم و به ضرر حاکمیت, چشم انداز فروپاشی و سرنگونی ج.ا. بدیل و آلترناتیوی بسیار ممکن و مطلب است.
اما چنین تحول و تغییری به هیچ وجه مکانیکی, اتوماتیک و تضمین شده نیست.
بدیهی است که الویت و تمرکز اردوی کار و مردم باید در جهت هر چه توانمند کردن توده های مردم و قدرتمندی تشکلات و نهادهای خودگردان و خود مدیر مردمی, و تغییر هر چه بیشتر توازن قوا به ضرر ج.ا. باشد.
یک تغییر کمی و کیفی توازن قوا در کف خیابانها, کف کارخانجات, کف دانشگاهها و دیگر نهادهای جامعه منجر به سرنگونی رژیم خواهد شد, اما فاصلهء ما با چنین تحول ژرف و عمیقی هنوز کم نیست.
شنبه, ۱۶ام بهمن, ۱۴۰۰