در کمال تاسف انتقال غیرقانونی امیرحسین مرادی جوان ۲۲ ساله از زندانیان اعتراضات دی‌ماه ۹۶ به تیپ چهار زندان تهران بزرگ صبح امروز انجام شد. خبری که همه دوستان همبند و فعالان حقوق بشر را در بهت فرو برده است. دلیل این بهت و حیرت را با خواندن ادامه این یاداشت درخواهید یافت و شما نیز چون من همچون اسپند بر روی آتش از فرط درد و خشم بی‌قرار خواهید شد، خوب است آقای اژه‌ای رئیس دستگاه قضا نیز لحظه‌ای فرض کند، امیرحسین مرادی قصه ما خواهرزاده ۲۲ساله خودشان است، شاید به این وضعیت غیرانسانی و البته غیرقانونی در مورد این جوان را پایان دادند.
در خبرها آمده بود که تعدادی از زندانیان سیاسی زندان تهران بزرگ در اعتصاب غذا به سر می‌برند( به موضوع این اعتصاب و چگونگی آن ورود نمی‌کنم، چون نقدهای زیادی بر آن وارد است و در جای خود به آن خواهم پرداخت) یکی از زندانیان اعتصابی امیر حسین مرادی جوان است که ما برای تفکیک وی از امیرحسین مرادی زندانی آبان ۹۸ و امیرحسین مرادی دانشجوی نخبه زندانی، “امیرحسن مرادی سوم” می‌نامیدیم، امروز خبر آمد که دادیار و مقامات زندان امیرحسین سوم را تنها به دلیل تدوام اعتصاب غذا به تیپ چهار زندان تهران بزرگ که محل نگهداری محکومین جرائم خشن و خطرناک است، تبعید کردند، و با این جابه‌جایی این جوان هر لحظه در معرض ضرب‌وجرح، تعدی و تجاوز قرار گرفته است؛ بله! تجاوز جنسی، امر شنیعی که متاسفانه در این‌گونه بندهای زندانها متداول است، و مسولان زندان بهتر از هرکسی از حقایق جاری در این‌گونه بندها اطلاع دارند و متاسفانه با علم به این حقایق امیرحسین ۲۲ساله را که تنها جرمش “معترض” بودن است، برای “آدم شدن”( تعبیر برخی مقامات زندان) به آنجا تبعید کرده‌اند.
پس از انتقال‌های چندباره و پرمشقت پیر مبارزه و مقاومت جناب کیوان صمیمی و در نهایت تبعید ایشان به زندان سمنان که بنا به تعبیر دقیق خودشان، نوعی زمینه‌‌سازی برای “مرگ تدریجی” این کهنه سرباز راه آزادی و کرامت انسانی محسوب می‌شد، و تبعید خانم عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی به بدترین بند(بند۸) بدترین زندان زنان کشور(زندان قرچک) به نظر می‌رسد که روند غیرقانونی و غیرانسانی انتقال زندانیان سیاسی و عقیدتی برای واداشتن آنها به کرنش در برابر صاحبان قدرت و کوتاه آمدن از مواضع انتقادی خود، به جاهای بسیار خطرناکی رسیده است و فرستادن امیرحسین ۲۲ساله به بند جانیان و اشرار، گویای وجود اراده‌ای برای برپا ساختن دوباره ماشین تواب‌سازی از زندانیان سیاسی است، تواب‌سازی که روزگاری با شلاق و تعزیر صورت می‌پذیرفت، اکنون و در مواجه با فعالان مدنی خشونت‌پرهیز با استفاده از شکنجه سفید سلول انفرادی، برگزاری دادگاه‌های فرمایشی پنج‌دقیقه‌ای و محکومیت‌های طولانی‌مدت و مهم‌تر از همه با محروم نمودن زندانی سیاسی از حقوق حداقلی خود در دوران زندان، انتقال آنها به زندانها و بندهای نامناسب، عدم اجرای قوانین و ندادن تسهیلات قانونی همچون مرخصی، مرخصی استعلاجی، استفاده از آزادی مشروط و…در حال انجام است.
و اصلا در توصیف این رفتار که زندانی سیاسی را تنها به دلیل اعتصاب غذای اعتراضی به خطرناک‌ترین بند زندان تبعید می‌کند، تا به تعبیر خودش “آدم بشود” نام دیگری جز تواب‌سازی می‌توان گذاشت!؟
امیدوارم این تحلیل به زودی اشتباه از کار درآید، و با استقلال قوه قضائیه و سازمان‌ها زندانها از ضابطان و نیروهای امنیتی، همه زندانیان سیاسی از حداقل حقوق پیش‌بینی شده در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندانها بهره‌مند شوند و در این مورد خاص مربوط به امیرحسین مرادی سوم نیز امیدورام جناب محمدی رئیس تازه این سازمان، پیش از آنکه فاجعه‌ای دیگری در زندان تهران بزرگ رخ دهد، با فرستادن هیاتی به آن زندان و برخورد با عوامل انجام این رفتار غیرانسانی و غیرقانونی و بازگرداندن این جوان به بند زندانیان سیاسی، ما را امیدوار کنند به اینکه وضعیت زندانها نسبت به دوره ۱/۵ ساله ریاست حاج‌محمدی رئیس برکنار شده آن سازمان، به زودی تغییر خواهد کرد.
بر همه فعالان سیاسی، مدنی و کنشگران حامی حقوق بشر نیز واجب است که در برابر ستم رفته بر امیرحسین جوان سکوت نکرده و خروج وی از وضعیت جهنمی تیپ چهار و بازگشت نزد زندانیان سیاسی در تیپ دو زندان تهران بزرگ را به هر نحو ممکن مطالبه و پیگیری کنند.
برگرفته از کانال تلگرامی سحام نیوز
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.