پیام کیوان صمیمی در سالگرد تیرباران دو برادرش در رژیم سابق و پس از انقلاب
🔸« سه پرنده بودیم و هم آوا. فرا رسید سالروز به مسلخ بردن دو پرنده‌ی عاشق. ۴و۵ بهمن دو برادرم جان فدا کردند در راه عدالت و آزادی. ۴بهمن ۵۴ ساسان و ۵بهمن ۶۱ کامران تیرباران شدند و دو بالم شکست.
یکی با استبداد چکمه در افتاد و دیگری با استبداد نعلین. تنها من ماندم با بال‌هایی شکسته. پرواز آیا ممکن است؟
آری تا عشق هست، پرواز هم هست. عشق به انسان و شکوفاییِ ناشی از تولید عدالت برای زحمتکشان، زنده می‌دارد شوق را به پرواز. و مرغ عاشق ادامه می‌دهد پرواز را. و در انتظار پرندگان تا که گرد آیند ۳۰ مرغ. سیمرغ و جماعت سیمرغان اما، در خدمت کاستن از رنج انسان و افزودن شادی او. انسان؛ این وجودِ موجود، این جهان متکثر، این کثیر یگانه، این تنهای غرقِ در تنها، این… .
پرواز برای این انسان، حتی با دو بال شکسته‌ام.»
کیوان صمیمی
زندان اوین
۷ بهمن ۱۴۰۰
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.