“از بازجو و دادیار زندان تقاضا کرد که اجازه دهند در روز اول مدرسه دخترش کنارش باشد تا جلوی هم‌کلاسی‌ها تحقیر نشود، اما قبول نکردند…”
سخن از «مریم اکبری منفرد»، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین است که از سال ۱۳۸۸ و به مدت ۱۲ سال، بدون دریافت حتی یک روز مرخصی از دختران و همسر خود دور است. مادری که جرمش تنها این است که اعضای خانواده‌اش عضو سازمان مجاهدین خلق بودند. او دی‌ماه ۱۳۸۸ در منزل مسکونی خود بازداشت شد. همسر و دختران خانم اکبری منفرد روز گذشته تولد او را در تنهایی و بدون مریم جشن گرفتند. در ۱۲ سال گذشته خانم اکبری منفرد به دلیل عدم موافقت مسئولان زندان با مرخصی او، امکان حضور در هیچ‌یک از مراسم و جشن‌های خانوادگی را نداشته است.
«ژیلا بنی‌یعقوب»، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» می‌گوید از سال ۱۳۹۲ و با تغییر قانون مجازات اسلامی، ادامه حبس مریم اکبری منفرد «غیرقانونی» است. «محمدحسین آقاسی» وکیل دادگستری می‌گوید رییس زندان اوین و دادستان تهران می‌بایست شرایط رفاهی مناسبی را برای ملاقات این مادر با فرزندانش در طول ۱۲ سال اخیر فراهم می‌کردند. «حامد فرمند»، فعال حقوق کودکان نیز از رنج و ظلم مضاعفی می‌گوید که در این سال‌ها بر فرزندان مادران محبوس تحمیل شده است.
در همین رابطه:
۲۱ آذرماه، سالروز تولد مریم اکبری منفرد
مریم اکبری منفرد، (متولد ۲۱ آذر ۱۳۵۴) دوازدهمین سال حبس را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان می‌گذراند. او در دی ماه ۸۸، دو روز پس از تظاهرات عاشورای ۸۸ در منزل خود بازداشت و به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.
پیشتر حسن جعفری، همسر مریم اکبری در مصاحبه‌ای با رادیو فردا اعلام کرد: «برادر اول (مریم) را دهه ۶۰ کشتند. برادر دومش را در سال ۶۴ و یک خواهر و یک برادرش را هم ۶۷ اعدام کردند و هنوز هیچ دلیل و هیچ توضیحی که قبرشان کجاست و کجا دفن شده‌اند را به ما نگفتند».
مریم اکبری منفرد ۲۶ مهرماه ۹۵ در نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین با عنوان «آنچه بر من و خانواده‌ام در این چند دهه گذشت» نوشته بود که «خواستار تحقیق پیرامون موضوع اعدام غیرقانونی خواهر و برادر خود و روشن شدن جزئیات آن، از جمله مسئولان واقعه مرگ آنان، دریافت کیفرخواست و سایر مدارک پرونده‌های آنان و رسیدگی کیفری وفق قوانین موضوعه به خصوص اصل ۳۴ قانون اساسی که دادخواهی را حق مسلم هر فرد می‌داند می‌باشم».
به گفته‌ی حسن جعفری «براساس این قانون، اتهام محاربه که به مریم زدند دیگر موضوعیت ندارد. منتهی متأسفانه عمل نکردند و او را با اتهام و حکمی در زندان نگاه داشتند که قانوناً ساقط شده است. بعد گفتند باید یک سوم حکم را بکشد تا آزادی مشروط تعلق بگیرد. دو سوم حکم هم گذشت، اما با آزادی مشروط هم مخالفت می‌کنند. سه بار رفتیم دیوان عالی کشور و اعاده دادرسی و راه‌های دیگر قانونی را هم پی‌گیری کردیم و به نتیجه نرسیدیم.
بیش از یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان وثیقه به مدت هفت سال تودیع کردیم، اما اجازه یک ساعت مرخصی هم به مریم ندادند. حتی عیدهای نوروز هم مرخصی ندادند. مریم بیماری داشت، من بردم بیمارستان و کیسه صفرایش را عمل کرد، یک روز هم مرخصی ندادند با آن وضعیت. هفت سال وثیقه ضبط کردند اما مرخصی ندادند. هیچ جوابی هم به ما نمی دهند، پاسخگو نیستند و به ما نمی‌گویند که به چه دلیلی همیشه از حق مرخصی محروم بوده است».
در کنار تمامی مقاومت‌های مریم اکبری منفرد به عنوان یک زن زندانی سیاسی، او در تمامی ۱۲ سال گذشته، فرزندان خود را نیز در زندان و ذیل ملاقات کابینی و یا اتاق ملاقات زندانْ دیده است. علی‌رغم تمامی این محرومیت‌ها، در جریان جداسازی و تبعید زنان زندانی سیاسی به‌دیگر زندان‌ها، مریم اکبری منفرد نیز در ۱۹ اسفند ماه ۹۹ به زندان سمنان تبعید شد.
در روز یکشنبه، ۲۴ اسفندماه ۹۹، پس از تبعید غیرقانونی مریم اکبری منفرد به زندان سمنان، ۱۴ تن از زنان زندانی سیاسی حاضر در بند اوین، شامل (زهرا زهتابچی، فاطمه مثنی، زینب همرنگ، ناهید فتحعلیان، ارس امیری، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، حدیث صبوری، رویا ایزد پناه، راحله احمدی، عالیه مطلب زاده، آرزو قاسمی، پریسا رفیعی و آتنا دائمی) نسبت به تبعید و انتقال وی در یک بیانیه، واکنش نشان دادند:
«مریم اکبری منفرد، یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی ایران و یادگار و بازمانده‌ی خانواده‌ای است سیاسی، که بهای بسیار سنگین اعدام چهار فرزندشان را پرداخته‌اند و در تمامی این سال‌ها همواره با اعمال انواع فشارها و محدودیت‌ها مواجه بوده است، همانند محرومیت از حتی یک روز مرخصی!
مریم اکبری منفرد در روزهایی تبعید شد که همانند هر سال با تمام وجود مقدمات مراسم نوروز را تدارک می‌دید. او ستون محکمی بود که شور و نشاط بی‌دریغ و انگیزه و عشق به مقاومت را در بند می‌دمید. ما با بهت و ناباوری شاهد رفتن زنی پاکباخته و استوار بودیم که بی هیچ تزلزلی و با همان روحیه‌ی پر شور همیشگی، با لبی خندان، چشمانی درخشان و سرود خوان بار سفر بسته، وداع کرد و رهسپار تبعیدگاه شد.
ما زندانیان سیاسی بند زنان اوین، با هر عقیده و باوری که داریم مریم را به فراخور لحظه لحظه‌های همزیستی‌مان به استقامت و بردباری، عزم و اراده و شخصیت مبارز، خستگی ناپذیری، بیگانگی با عادت و روزمرگی و عطشی سیری ناپذیر برای خواندن و آموختن شناخته‌ایم.
ما با یادآوری مقاومت مریم در برابر تمامی دشواری‌هایی که او و خانواده‌اش در راه دادخواهی و عقاید و باورهایشان متحمل شده‌اند، با شادمانی از آنکه اقبال همراهی با زنی بزرگ چون او را داشته‌ایم ضمن احترام به او و سلوک و منش‌اش، سر بلندی و استواری روز افزون او را آرزومندیم….».
#زنان_زندانی_سیاسی
#دادخواهان_خاوران
@bidarzani
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.