برگزاری دادگاه حمید نوری در دادگاه دورس آلبانی

چهارشنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۰ اولین جلسه دادگاه حمید نوری در دورس آلبانی با حضور شاهدان و شاکیان در اشرف ۳ برگزار شد.

اولین جلسه دادگاه در دورس آلبانی

در ابتدا محمد زند به عنوان اولین شاکی پرونده صحبت های خود را در دادگاه آغاز کرد.

درباره؛ اهمیت انتقال دادگاه حمید نوری به آلبانی بیشتر بخوانید

گسترش جنبش دادخواهی و انتقال دادگاه حمید نوری از سوئد به آلبانی + ویدئو

تلویزیون فاکس نیوز آلبانی گزارش داد؛ دادگاه تصمیم به نقل مکان به آلبانی برای شنیدن شهادت هفت شاهد کلیدی که همگی از اعضای سازمان مجاهدین خلق هستند، گرفته است.

با توجه به اهمیت این شواهد در پرونده، هر ۶ قاضی و دو دادستان وکلای شاکی و مترجمان و وکیل حمید نوری به آلبانی آمده‌اند. [انتقال دادگاه حمید نوری به آلبانی برای شنیدن شاهدان مجاهدین خلق]

بطور همزمان حامیان مقاومت ایران در استکهلم، با برگزاری دادگاه حمید نوری در دورس آلبانی، دست به تظاهرات زدند و در حمایت از جنبش دادخواهی شعارهایی را سر دادند.

در اولین جلسه دادگاه حمید نوری در دادگاه دورس آلبانی زندانی سیاسی سابق محمد زند که یکی از شاهدان قتل عام ۶۷ در زندان گوهردشت است به ادای شهادت پرداخت. محمد زند در آغاز شهادت خود گفت: ۶ مرداد ۶۷ من در طبقه سوم زندان بودم. صبح روزنامه‌ها را قطع کردند. شب هم بعد از آمارگیری روزانه داود لشکری داخل بند آمد و اسم سه نفر به نام‌های غلامحسین اسکندری، سید حسین سبحانی و مهران هویدا را خواند.

شهادت محمد زند در دادگاه

محمد زند در ادامه گفت: ما چند نفر نسبت به قطع روزنامه اعتراض کردیم. داود لشکری ما را بیرون کشید و داخل راهرو، بعد چشم بند زدیم. او اتهام‌مان را پرسید. گفتیم هوادارسازمان مجاهدین. او سپس شروع به کتک زدن ما  کرد. پاسداری بود به نام داوود که کاراته باز بود. با پوتین چنان ضربه‌ای به پای من زد که شصت پایم شکست. آنها به مدت یک ساعت ما را زدند.

محمد زند ادامه داد: وقتی به بند برگشتیم حال من خراب بود. برادرم رضا من را دید و جویای احوالم شد.آن شب حالم خراب بود.

چگونگی قتل عام در زندان گوهردشت

روز ۷ مرداد تلویزیون را هم بردند و هواخوری را هم قطع کردند. برادرم رضا اصرار داشت که این وضعیت فراتر از اذیت و آزار معمول است و باید اعتراض کرد.

محمد زند در باره برادرش گفت: برادرم رضا ۲۱ سالش بود و دانشجوی تکنولوژی بود که در شهریور ۶۰ همراه با دوستش پرویز شریفی دستگیر شد. پرویز به حبس ابد و رضا به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.

محمد زند در ادامه در مورد نحوه شهادت و اعدام برادرش رضا برای دادگاه توضیح داد: قبل از اعدام رضا ملاقاتی با مادرم داشت. او به مادرم گفته بود که دیگر مرا نخواهی دید و این رژیم نخواهد گذاشت ما آزاد شویم.

به ۸مرداد رسیدیم پاسدار وارد بند شد و اسامی ۸نفر را خواند. من و رضا، محمود رویایی و نصرالله مرندی در یک جا نشسته بودیم. رضا رو به من کرد و انگشتر و تسبیحش را به من داد و گفت این را از من یادگاری داشته باش! من از او نگرفتم به یکی دیگر از بچه‌ها داد. گفت ما رفتیم خداحافظ.

مشاهده فرغون حاوی طناب‌های دار در زندان گوهردشت

محمد زند در ادامه شهادتش در دادگاه دورس گفت: تقریبا ساعت یازده و نزدیکی‌ها ظهر بود که دوستم حسن اشرفیان از لای کرکره یک پنجره حسینیه داوود لشکری با چند نفر لباس شخصی را دید که با یک فرغون پر از طناب به سمت حسینیه می‌آیند که من هم همان را دیدم. دو سه ساعت بعد از سوله‌ها صدای مرگ بر منافق! می‌آمد.

محمد زند در ادامه دادگاه در مورد نحوه خبردار شدن از قتل عام گفت که ما تلاش کردیم که از پاسداران حرف بکشیم که بچه‌ها چه بر سرشان آمده است.

وی در ادامه شهادتش به دادگاه دورس گفت: داوود لشکری آمد و یک سری اسم خواند و به سوی آمفی تئاتر و حسینیه برد. حدود ساعت ۱۱ تا ۱۲ دیدم حمید نوری و داوود لشکری از سمت حسینیه به سمت ما می‌آیند.

اعدام ناصر منصوری در حالی که فلج شده بود

آنها ناصر منصوری را روی برانکارد نزدیک من گذاشتند. او مسؤل بند ما بود و حمید عباسی و ناصریان او را زیر فشار گذاشته بودند که اطلاعات بند را به آنها بگوید اما او که نمی‌خواست خیانت کند از طبقه سوم خودش را پایین انداخته و فلج شده بود.

محمد زند ادامه داد: نیم ساعت یا سه ربع بعد محمود زکی را دیدم. اول اطراف را نگاه کردم دیدم پاسداری نیست از محمود پرسیدم اتهامت را چه گفتی او گفت مجاهد خلق.

آقای زند ادامه داد که بعد از آن حدود سه ماه در انفرادی ماندم که مرا به بند ۳۰۰ منتقل کردند.

محمد زند تصریح کرد که از زندان گوهر دشت فقط تعداد ۱۴۰ یا ۱۳۰ نفر زنده ماندند و بقیه همه اعدام شدند.

دادگاه دورس پس از یکساعت آنتراکت در ساعت۱۳ ادامه یافت. جلسه بعدازظهر دادگاه به ادامه سوالات دادستان و سپس سوالات وکلای شاکی و متهم از محمد زند اختصاص دارد.