«صیانت از اینترنت» یا وحشت پنهان حکومتگران
بعد از ماجرای هک شدن سامانه هوشمند جایگاه‌های سوخت‌رسانی در ایران، بار دیگر صداهایی مبنی بر تصویب طرح موسوم به «صیانت از اینترنت» در حاکمیت ولایت فقیه به هوا برخاسته است. هراس و آشفتگی حکومت ولایت فقیه از اینترنت چه مبنا و پایه‌هایی دارد؟
در این شکی نیست که در دهه‌های اخیر و در دنیای بنا شده بر تکنولوژی پیشرفته ارتباطات جهانی و وجود اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، دیوارهای سانسور و سرکوب در حکومت‌های دیکتاتوری فرو می‌ریزد.
کاربرد اینترنت؛ ضد سانسور و اختناق
جامعه شهروندی هر کشور که تحت سیطره حاکمان دیکتاتور زندگی می‌کنند در کار با اینترنت می‌توانند جهانی خارج از حاکمیت استبداد را هر چند به شکل مجازی تجربه کنند، از تجارب ملت‌ها و مردمان کشورهای آزاد بهره گیرند و خواهان این دستاوردهای برخاسته از دمکراسی و آزادی برای خود شوند.
این تجربه قطعا و هر چند برای جوامع شهروندی تحت حاکمیت دیکتاتوری، تجربه‌ای مثبت و گرانبهاست برای دیکتاتورها و غاصبان آزادی جوامع شهروندی بسیار دهشت‌آور است.
حکومت‌های بنا شده بر دیکتاتوری، از آگاهی و برهم کنشی جوامع شهروندی خود با دیگر جوامع، که راه را برای تغییر در آن حاکمیت هموار می‌کند وحشت دارند.
از این روست که این گونه حکومتگران با پدیده اینترنت به همان میزان دشمن بوده و از آن گریزان هستند که به سانسور، خفقان، سرکوب و استبداد خو کرده‌اند.
اینترنت؛ پایان سانسور
سانسور و اختناق می‌تواند برای مدتی اندک، حکومت این گونه حاکمان را استمرار بخشد اما این زمان قطعا نمی‌تواند مادام‌العمر باشد.
با سرعت یافتن تحولات و پیشرفت‌های تکنولوژیک و ارتباطی در دنیای کنونی، مردمان هر کشوری در پی آن خواهند بود تا آمال و آرزوهای آزادیخواهانه‌ی خود را طلب کنند.
این یک قانون عام و خدشه‌ناپذیر است و شاید شامل مشمول زمان شود اما هرگز در تحقق آن نباید شبهه‌ای داشت.
حکومت ولایت فقیه و ترس از اینترنت
ترس حکومت ولایت فقیه از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و دنیای ورای سانسور و اختناق نیز، از این قانون مستثنی نیست.
هر روز که بر روزی افزوده می‌شود و از عمر اینترنت در ایران می‌گذرد، مردم ایران بیشتر با ابعاد سرکوب، اختناق و سانسور حاکم بر جامعه خویش آگاهی می‌یابند و طبعا هر روز بیشتر تشنه و مشتاق آزادی و دنیای آزاد می‌شوند.
در این بین اما حاکمان ایران نیز مانند تمامی جبهه‌های دیگر، رودرروی مردم ایران صف‌آرایی کرده و بنا را بر آن گذاشته‌اند تا می‌توانند دیوار سانسور و اختناق را سترگ و گسترده‌تر کنند تا مبادا ترکی بر آن وارد شود که در نهایت به فروپاشی حاکمیت ولایت فقیه بینجامد.
از این رو طی سالیان اخیر حکومت ولایت فقیه همواره بر طبل سانسور و اختناق کوبیده و هر جا مجالی یافته عرصه را در زمینه آگاهی و آزادی ارتباطات بر روی مردم ایران بسته است.
قطع اینترنت و کشتار آبان ۱۳۹۸
البت در مواردی چون آبان خونین ۱۳۹۸، قطع کلیت اینترنت و ارتباطات با بهای سنگین ۱۵۰۰ جانباخته و هزاران دستگیرشده از جانب مردم ایران، قیمت سنگینی نیز برای حکومت ولایت فقیه داشت تا موقتا از زلزله تغییر و سرنگونی برهد، اما گویا جز تغییر چاره‌ی دیگری نیست.
پسا آبان ۱۳۹۸، حکومت ولایت فقیه بسا بیشتر از گذشته به تکاپو و جست و خیز افتاده تا با طرح موضوعاتی با عناوین مختلف؛ چون «اینترنت ملی» یا «اینترنت داخلی»، «طرح صیانت» و… از این تقدیر بگریزد اما زمان هر چه به پیش تاخته، این واقعیت بیشتر خود را به رخ کشیده، که مردم ایران عزم جزم‌تری برای تغییر دارند.
هک‌شدن سامانه هوشمند سوخت و ترس آشکار حکومت از اینترنت
لرزه کوچک هک شدن سامانه هوشمند سوخت در کل ایران، دگر باره چون آب در خوابگه مورچگان، خواب خامنه‌ای و حکومتش را پریشان کرد که زمزمه‌های تغییر در راه است. [رئیسی؛ این آخرین نیست خودتان را ایمن کنید!]
از این رو مشاطه‌گران پنهان ولایت فقیه، یا همتایانشان در جناح خامنه‌ای و سپاه، پس از هک شدن سراسری سامانه هوشمند سوخت در ایران، دوباره برگ کهنه و قدیمی؛ مبنی بر قطع ارتباط مردم ایران با دنیای آزاد را بر روی زمین گذاشته و دوباره فریادهای وامصیبتا پیرامون ضعف‌های حکومت ولایت فقیه در زمینه تکنولوژیک به هوا برخاست و خواستار «صیانت از امنیت اینترنت داخلی» شدند.
اینترنت آزاد سلاح کارای مردم ایران در برابر حکومت ولایت فقیه
اگر در دنیای کهن وجود ابزار جنگ و اسباب کار در دست یک جبهه یا یک حاکمیت در مقابل مردمش، تضمین پیروزی، در مقابل جبهه‌ی فاقد ابزار و اسباب کار بود؛ دنیای تکنولوژیک این حسن را دارد که به همان میزان که دیکتاتوری‌ها بر قطر دیوار سانسور می‌افزایند، در جبهه مقابل، جوامع شهروندی نیز به همان سلاح و چه بسا بیشتر مسلح شده و در پی تقابل و تخاصم با حکومتگران مستبد برمی‌آیند.
هک‌شدن سامانه هوشمند سوخت‌رسانی، سایر موارد مشابه و… در ماه‌ها و سال‌های اخیر بهانه است؛ اصل نظام نشانه است.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.