“چشمانی مستاصل و هراسان که از برج دیده‌بانی به زیر افتاده و حالا زیر ذره‌بین چشمان دیگری است.”
**************************
بحث‌های زیادی از زمان انتشار اولین تصاویر از هک دوربینهای دادسرای اوین، حول این اتفاق انجام گرفته است. همه‌چیز بحث‌برانگیز است، از نام این گروه هکر تا تصاویر منتشرشده.
رسانه‌های جریان اصلی اما طبق معمول، بی‌معناترین رویکرد را از نظر سیاسی نسبت به این اتفاق اتخاذ کردند. آنها نه روی خود عمل “هک”، بلکه روی تصاویر انتشاریافته بحث کردند که چقدر موجب افشای جمهوری اسلامی می‌شود.
واقعیت آن است که افشای جنایات جمهوری اسلامی حداقل در زمان کنونی آنچنان حاوی معنای سیاسی نیست. جمهوری اسلامی به‌صورت عامدانه روزانه صدها نفر را می‌کشد، در قیام آبان در دو روز حداقل ۱۵۰۰ نفر را کشت، شواهد عینی و زنده‌ی بسیاری بر شکنجه‌های صعبانه‌اش وجود دارد. در این میان تصویر اینکه یک متهم را روی زمین می‌کشند، یا متهمی روی زمین افتاده اگرچه از اهمیت انسانی برخوردار است اما درخصوص جنایات جمهوری اسلامی چیز بیشتری نمی‌گوید.
به‌عکس به نظر ما بیش از هرچیز انتشار نگاه مامور چک دوربینهای اوین به دوربین بالا سرش حاوی معنای سیاسی است. جمهوری اسلامی سال‌های سال تلاش کرده است، خودش را چشم همه‌بین نشان دهد. جمهوری اسلامی بر اساس اعمال ترس و هراسی واقعی حکومت رانده که شخصی‌ترین عناصر زندگی هرکدام از شهروندان می‌تواند هر لحظه رصد شود، برادر یا خواهر یا مادر و پدرت می‌توانند مخبر باشند.
جمهوری اسلامی سال‌های سال وقتی متهمان سیاسی را بازداشت کرده به آنها گفته “مثل سایه بالا سرت بوده‌ایم، حتی رنگ لباس زیرت را می‌دانیم”. حالا این چشم همه‌بین، این مرکز رصد، این مقر چک دوربینهای اوین، خودش پیش چشم مردم گذاشته شده. هیبتش کوبیده شده، خودش تحت رصد همگان قرار گرفته.
در این اتفاق، زیاد تفاوتی ندارد چه گروهی این هک را انجام داده باشد، یکی از گروه‌های هکر بیرون از نظام یا نه حتی این اتفاق به‌خاطر نوعی تنش و جدال گروه‌هایی داخل نظام باشد، هنوز کسی نمی‌داند این هک کار چه گروهی است و این نادانستگی در معنای مهم سیاسی این هک هم تفاوتی ایجاد نمی‌کند: هیبت چشم همه‌بین شکسته، چشم همه‌بین خود به نظاره‌ی ناظر مردمی درآمده، آن محل غیرقابل رسوخ، مورد نفوذ قرار گرفته و جمهوری اسلامی دیگر حتی توان دفاع از دوربینهای امنیتی‌ترین بازداشتگاهش را هم ندارد.
جمهوری اسلامی هر روز بیشتر تحقیر می‌شود و این تحقیر، مهم‌ترین معنای سیاسی این هک است.
جمهوری اسلامی طی این هک پیش چشم همگان گذاشته شده: هیمنه‌ای پوچ و توخالی که با حمله‌ای می‌شکند. خوب به تصویر نگاه کنید: چشمانی مستاصل و هراسان که از برج دیده‌بانی به زیر افتاده و حالا زیر ذره‌بین چشمان دیگری است.
جمهوری اسلامی، شکست‌پذیر است.
شکست‌پذیرتر از آن‌که فکر می‌کنیم.
-
فردی که تصویرش توسط هک کنندگان دوربینهای زندان اوین پخش شده:
▪️مزدور”حمید محمدی” مدیرکل بازداشتگاه اوین است.
▪️در لحظه هک شدن سیستم زندان، تنها کاری که از دستش برمی‌آمده همین نگاه کردن به دوربینی بود که آنهم هک شده بود.https://t.me/behnima
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.