افزایش تحریمها به منظور بازگرداندن ایران به میز مذاکره
بنا بر گزارشی که وال استریت ژورنال منتشر کرده دولت بایدن به دنبال بررسی ارزیابی تشدید تحریمها برای فشار بر حکومت ایران برای بازگشت به مذاکرات است.
وارونه جلوه دادن شرایط در مذاکرات
حکومت ایران پیش از آنکه وحشتناک باشد وحشتزده است. این امر را نه در گفتار و لفاظیهای بیانی بلکه در بطن جامعه ایران باید دید که هر لحظه میرود تا با جرقهای منفجر شود.
اما حکومت ایران نمودی دیگر از خود به غرب ارائه میدهد. نمودی که در آن مدعی است که فشارهای حداکثری غرب و تحریمهای آمریکا شکست خورده و اکنون در مقام یک مدعی با شرایط برابر بر سر میز مذاکره آماده شده است.
این قدرتنمایی توخالی حکومت ایران، در حالی است که شاید بیش از همه غرب میداند که حکومت ایران نقاط ضعفی دارد که میتوان با انگشتگذاشتن بر آن پشت حریف را به خاک بمالد.
هدف اصلی بایدن
از زمان روی کار آمدن دولت جو بایدن، کاخ سفید نشان داده که دست کم سیاست فعلی دولت بایدن این نیست.
مهار برنامه هستهای حکومت ایران و ممانعت از دستیابی به سلاح هستهای اصلیترین هدف دولت بایدن در رابطه با ایران عنوان شده و در این هیچ تردیدی نمیتوان کرد.
اهمیت این سیاست تا به اندازهای بوده که بنا بر خبرها دولت بایدن حاضر شده بسیاری از تحریمهای سلف خود را در صورت بازگشت حکومت ایران به تبعیت از برجام لغو کند.
یک اشتباه محاسبه
این اعلام آمادگی از سوی دولت بایدن برای لغو تحریمهای ترامپ، گویا حکومت ایران را دچار یک اشتباه محاسبه کرده است بدین معنا که حکومت ایران با خود میاندیشد حال که دولت بایدن در پی امتیازدهی است پس این سیاست، ادامه سیاست مماشات غرب و آمریکا با حکومت ایران تلقی میشود.
در پی این سیاست حکومت ایران با خود میاندیشد که میتوان در میدان مذاکرات و گفتگوهای برجامی ترکتازی کند و از جبهههای دیگر مانند حماس در فلسطین، نیروهای نیابتیاش در سوریه و عراق کمک بگیرد تا به تنشها در منطقه دامن زده و از آنها به عنوان برگ برنده و دست بالا در مذاکرات استفاده کند.
صبر و شاید بتوان گفت اصرار آمریکا بر این که به هر قیمت باید توان هستهای شدن را از حکومت ایران گرفت، ممکن است ترجمانی وارونه در نزد حاکمان تهران تا به کنون داشته است.
نمودهای این اشتباه محاسبه
چرا که با وجود نرمشهایی که دولت بایدن برای مهار برنامه هستهای ایران از خود نشان داده اما حکومت ایران بر حجم، گستره و کیفیت نقض موارد مفاد برجام افزوده است.
تنها در چهارماهی که از آغاز مذاکرات وین میگذرد و در حالی که دولت بایدن آمادگی کامل خود را برای گفتگوها و لغو تحریمها اعلام داشته حکومت ایران به اعمالی دست زده که شگفتی آنانی را که بر قوانین حاکم بر سیاستهای ولایت فقیه آشنا نیستند برمیانگیزد.
از جمله این اعمال میتوان به عدم ممانعت از ورود بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی، عدم تمدید قرارداد با آژانس، غنیسازی ۶۳ درصدی اورانیوم و تولید ۲۰ درصدی اورانیوم فلزی اشاره کرد. [آخرین وضعیت مذاکرات وین برای احیای برجام]
نقطه واقعی حکومت ایران در مذاکرات با غرب
شاید حکومت ایران میپندارد این اهرمها کمککار وی و اهرم فشاری بر غرب برای امتیازگیری بیشتر در مذاکرات باشد اما آنچه که حکومت ایران نباید فراموش کند این است که در این مذاکرات یا به عبارتی معادله، آن کس که دست کاملا پایین را دارد حکومت خامنهای است.
برای دلیل هیچ نیازی نیست دنبال شگفتیهای خاص بگردیم همین که تحریمهای فلجکننده هماکنون ادامه دارد این خود، بزرگترین گواهی است هر چند در جنگ رسانهای، ایران مدعی شود که تاثیری بر اقتصادش نگذاشته است.
خطر چرخش تعادل و تغییر سیاست
اما ادامهدادن به بازیهای خطرناکی که حکومت ایران در پیش گرفته است در نقطهای که شاید بتوان آن را نقطه عطف نامید ممکن است علیه وی به کار گرفته شود.
به عبارت دیگر وقتی دولت بایدن دریابد که مذاکره و مصالحه با این حکومت به رغم امتیازدهی سودی ندارد و ملایان را جریتر میکند در سیاست خود تجدیدنظر خواهد کرد و راهی که ترامپ رفت را خواهد آزمود.
یکی از آلترناتیوها یا جایگزینهایی که برای تجدید نظر در سیاست کنونی وجود دارد پیش گرفتن سیاست پیشین آمریکا در قبال حکومت ایران است که اکنون به نظر میرسد برخی اشعههای آن در حال تابیدن است.
افشاگری وال استریت ژورنال
وال استریت ژورنال در روز ۲۸ تیر اعلام کرد دولت بایدن در حال ارزیابی تشدید فشار تحریمها برای بازگرداندن حکومت ایران به میز مذاکره است.
وال استریت ژورنال افزود آمریکا در حال بررسی تحریمهای شدیدتر علیه فروش نفت ایران به چین است.
بنا بر نوشته وال استریت ژورنال این گزینه به عنوان راهی برای فشار بر ایران به سمت توافق و افزایش هزینههای کنار گذاشتن مذاکرات متوقفشده وین میباشد.
از جمله اقداماتی که دولت بایدن قصد دارد برای فشار بر حکومت ایران اعمال کند محدودیت و تحریم فروش در حال رشد نفت خام حکومت ایران به چین و شبکههای حمل و نقل آن است.
صادراتی که وال استریت میزان آن را روزانه یک میلیون بشکه تخمین زده است.
والاستریت گزینههای دیگری چون متقاعدکردن کشورهایی مانند چین، هند و سایر خریداران بزرگ نفت خام به کاهش واردات نفت، معاملات نفتی، تامین مالی و نقل و انتقالات مالی را بر شمرده است که ممکن است دولت بایدن برای فشار بر حکومت ایران به آنها دست بزند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.