با افزایش تهاجم طالبان و سقوط بیش از ۷۰ ولسوالی ( شهر) از مجموع ۴۲۱ ولسوالی افغانستان به دست این گروه اسلامی، روز شنبه پنجم تیرماه رادیو آزادی زنان در گزارشی اعلام نمود که زنان افغان در برخی از شهرها برای دفاع از خود در مقابله با طالبان مسلح شده‌اند و به جنبش موسوم به “خیزش مردمی” پیوسته اند.
از سر گیری و تشدید تهاجم طالبان برای تصرف مجدد همه افغانستان درحالی است که با تصمیم جو بایدن روند خروج ۲۵۰۰ تن از نیروی نظامی آمریکا که از ۱۱ اردیبهشت شروع شده باید تا ۲۰ شهریور امسال به اتمام برسد. سفر اشرف غنی رئیس جمهور و عبداله عبداله معاونش به آمریکا برای اقناع بایدن در تأخیر خروج نیروهایش نیز مؤثر نبود.
این درحالی است که هفته گذشته خبرگزاری رویترز به نقل از مقامات آمریکایی اوضاع افغانستان را وخیم توصیف کرد. حملات وحشیانه نیروهای طالبان برای تصرف شهرها در حالی که دولت دست نشانده و فاسد اشرف غنی توانایی مقاومت در مقابل این گروه را ندارد. به گزارش والستریت ژورنال در بسیاری از مناطق سربازان و نیروهای دولتی که بعضأ ماهها ست حتی حقوقی نیز دریافت نکرده اند، به محض شروع حمله طالبان، مهمات و تجهیزات و سلاحهای سنگین را در برابر حفظ جان خود تحویل طالبان می‌دهند و خود را از میدان معرکه دور می کنند. سیاستمداران محلی و رؤسای قبایل نیز توافق نامه‌های تسلیمی امضا می کنند.
گروه طالبان از بطن نیروهای اسلامی سر برآود که آمریکا در اوائل دهه ۹۰ میلادی در رقابت با دولت امپریالیستی شوروی شکل گیری آنها را ممکن ساخت. این گروهها و امریکا طی بیش از سی سال جنگ و خونریزی افغانستان را به ویرانه ای تبدیل کردند.
حال که آمریکا خود با افول قدرت اقتصادی در میدان رقابت با قدرتهای جهانی روبرو است، تلاش می کند برای خلاصی از منجلابی که خود در منطقه خاور میانه برپا کرده بخشی از نیروهایش را از آن خارج سازد.
خروج نیروهای آمریکا از افغانستان در حالی است که مذاکرات باصطلاح صلح میان طالبان و دولت افغانستان تحت نظارت آمریکا نیز با شکست روبرو شده است و این گروه تروریست برای تصرف مجدد افغانستان دور دیگری از بمب گذاری و جنگ و خونریزی به راه انداخته است و تا کنون هزاران خانواده دیگر افغان را آواره ساخته و صدها کشته و زخمی برجای گذاشته است.
در چنین شرایطی با خروج آمریکا از افغانستان، دولتهای همجوار به ویژه روسیه و پاکستان و رژیم اسلامی ایران از هم اکنون در تلاشند از طریق نزدیکی با طالبان امکان دخالت بیشتر خود در این کشور بحران زده را فراهم کنند.
رژیم اسلامی ایران که همیشه پایگاه حمایت از جنبش ارتجاعی اسلام سیاسی و گروه هایی نظیر طالبان و القاعده و داعش و دیگر گروههای تروریستی بوده، در چند روز گذشته با تعریف و تمجید از طالبان اخبار موفقیت های جنگی شان را منعکس کرده و برای همکاری و دخالتهای بیشتری در آینده افغانستان با طالبان برنامه ریزی می کند.
البته برای کارگران و توده های مردم زحمتکش افغانستان خروج نیروهای آمریکا از افغانستان می تواند فرصتی برای آماده سازی در جهت دخالت در تعیین سرنوشت خود و مبارزه علیه حکومت فاسد اشرف غنی و طالبان و دیگر جریانات ارتجاعی و همچنین مبارزه علیه دخالت جمهوری اسلامی و سایر دولتها در امور داخلی شان باشد.
مردم زجر دیده و ستم کشیده افغانستان به ویژه زنان از یک طرفی با یک دولت سرمایه داری ورشکسته و فاسد طرف هستند که پایگاهی در میان مردم ندارد و از طرف دیگر در معرض خطر بازگشت مجدد حاکمیت قرون وسطایی و زن ستیز طالبان قرار دارند که اعلام کرده‌اند مجددأ امارت اسلامی در افغانستان را بر مبنای شریعت اسلامی برقرار می کنند.
نگرانی زنان از قدرت گیری طالبان و تحمیل دوباره بی حقوقی مفرط، تحقیر هر روزه، سنگسار، بلایا و جنایاتی که طی پنج سال حاکمیت طالبان بر زنان رفت بسیار واقعی است. بنابراین مقاومت جانانه زنان در برابر تعرض طالبان از زمینه عینی و اجتماعی گسترده ای برخوردار است. بی جهت نیست که در چند روز گذشته زنان و مردان زیادی به ویژه در شمال افغانستان با دست بردن به اسلحه در مقابل یورش طالبان به شهر و روستاهایشان مقاومت کرده اند.
اولین ولایتی که زنان در آن بطور خودجوش دست به اسلحه بردند جوزان بود و پس از آن در شهرها و ولایتهای شبرغان، غور، پکتیا، تخار، بادغیس، برفک، تاله، بلخ، بغلان، ننگرهار، لغمان و هرات نیز این روند ادامه یافت و به سرعت به قسمت‌های شرقی و غربی افغانستان نیز گسترش یافت.
بنا به گزارش‌ها نیروهای این مقاومت توده ای بعضی از ولسوالیها ا زجمله تاله و برفک و خنجان و دوشی را از اِشغال طالبان خارج ساخته اند.
اما آنچه در رابطه حرکت موسوم به “خیزش مردمی” باید مورد تأکید قرار گیرد این است که دولت ارتجاعی افغانستان و جریانات وابسته به آن از همان آغاز نطفه بستن این حرکت خودجوش توده ای تلاش کرده اند آن را به کنترل خود در آورده و هژمونی خود را بر آن تأمین نمایند.
دولت ارتجاعی افغانستان می خواهد جنبش خودجوش توده ای را به وسیله ای برای معامله و بند و بست با طالبان و با دولتهای ارتجاعی دیگر تبدیل کنند. آنان همیشه با تسلیح همگانی و مستقل و سازمانیابی توده های مردم ضدیت کرده اند. دولت ارتجاعی اشرف غنی از شکل گیری مقاومت مستقل مردم حتی در مقابل دشمنانشان نگران هستند و آنرا به مثابه خطری برای آینده برای خود تلقی می کنند.
در رابطه با همین حرکت اسداله سعادتی معاون “شورای عالی مصالحه با طالبان” هشدار داد ” کسانی که در رأس این حرکت خود جوش قرار می‌گیرند باید در فردای جنگ قابل مهار باشند تا برای افغانستان مشکلی ایجاد نکنند.” دولت ارتجاعی افغانستان از ابراز وجود زنان آزاده و توده های تحت ستم افغانستان بیشتر از خود طالبان وحشت دارد.
در چنین شرایطی سازمانها و نیروهای چپ و سوسیالیست، و انسانهای پیشرو و ترقی خواه و انقلابی در افغانستان مسئولیت و وظیفه سنگین و حساسی بر دوششان قرار گرفته است.
لازم است با دخالت فعال خود و روشنگری و انتقال تجربه در رابطه با مکانیزم سازمانیابی توده ای و ایجاد تشکل مستقل زنان و مردان مسلح مبارز ایفای نقش نمایند و تلاش کنند مانع اِعمال نفوذ و سوء استفاده مقامات دولتی و اشخاص و نهادهای مذهبی و ناسیونالیستی برای به انحراف کشاندن چنین حرکتی شوند.
شکل گیری و گسترش یک حرکت توده ای مستقل از دولت و تحت رهبری نیروهای پیشرو و انقلابی و تسلیح زنان و مردان در ابعاد توده ای نه تنها قادرخواهد بود مانع پیشروی جریان ارتجاعی طالبان شود و ارتجاع حاکم را نیز بیشتر منزوی کند، بلکه پایه های شکل گیری حاکمیت و خودمدیریتی توده ای را نیز فراهم خواهد کرد.
*****************
قمر گل, دختر نوجوان که یک تنه دو طالبان را به درک ارسال نمود.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.