روحانیت در قانون اساسی طاغوتی «حق وتو» داشت!
(ولی فقیه سوم؛ خطری که در کمین است!) شماره ۳۳
با توجه به این نکته که قانون اساسی و جمهوری اسلامی خون بهای شهیدانی است که با فریاد «الله اکبر» و «لااله الا الله» و شهیدان کربلا جان دادند، عنوان مذهب تشیع در وکلای مجلس، شورای منطقه ای، ارتشیان، شورای نگهبان قانون اساسی، رئیس جمهور، وزرا، و نخست وزیر، قضات عنوان نگردیده، فقط در مورد رئیس جمهور و نخست وزیر ذکر شده مسلمان باشند. بر فرض قبول اسلام از آنان و کافی بودن کلمه ی اسلام (و نه تشیع)، آیا سایر مراکز حساس قانونگذاری و مجریان قانون نباید متدیّن به اسلام باشند؟
نکته ی مهم تر اینکه: در قانون اساسی طاغوتی، اگر چه عملی نمی شد، ولی روحانیت در قوانین تصویب شده «حق وتو» ابطال داشت، در صورتی که در قانون جدید به صورت احترام عنوان نگهبان قانون اساسی آن هم به صورت اقلیت را به روحانیت داده اند، اما آیا در عمل مثل مقررات متمم قانون اساسی سابق خواهد شد یا نه؟ تاریخ ثابت خواهد کرد.
هر چه باشد در حال حاضر کنار گذاشتن روحانیت از صحنه سیاست و قانون اساسی و رتق و فتق امور به صورت محترمانه است و عواقب آن که شکاف میان دولت و ملت است آشکار است.
[زمانی،مصطفی. حوزه علمیه قم.(متوفی به سال ۳۰ بهمن ۱۳۶۹ موسس انتشارات پیام اسلام و الزهرا. از جمله آثار وی کتب فقهی. و کتاب مسائل زناشویی و ازدواج و داستان های اسلامی و معارف وکتاب مسائل نوجوانان و جوانان است). قانون اساسی و مردم. روزنامه جمهوری اسلامی ۳۰ تیر ۱۳۵۸]
*نه به ولی فقیه سوم!
علاج واقعه قبل از وقوع؛ پیشگیری بهترین درمان؛ ولی فقیه سوم، اتفاقی که نباید حادث شود!
این مجموعه،داستان حکومت ولایت فقیه در سرزمین ایران است و همچنان ادامه دارد…
۱۹خرداد ۱۴۰۰
محمد شوری (نویسنده و روزنامه نگار)
t.me/shourimohammad
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.