نشست عدالت برای ایران «وقتی زنان خفته برخیزند»

احمد رافت/ رادیو کوچه

«وقتی زنان خفته برخیزند، کوه‌ها به لرزه در خواهند آمد». این عنوان نشستی بود که شنبه گذشته توسط سازمان غیر دولتی «عدالت برای ایران» در یکی از موسسات علمی شهر لندن برگزار شد.

فایل صوتی را از اینجا بشنوید

فایل را از این جا دانلود کنید

«شادی امین»، یکی از بنیان‌گزاران این سازمان در سخن‌رانی آغازی‌اش گفت: «ما در دوره‌ای به‌سر می‌بریم که یادآوری گذشته‌ای پر از رنج و درد برای برخی مرثیه‌خوانی است، برای دیگران تکراری است بی ارزش، ولی برای ما تکراری است برای عدم تکرار آن فجایع». شادی امین در ادامه گفت «با برگزاری این نشست«ما قصد نداشتیم در مورد دردها و رنج‌های دیگران بگوییم به صرف این‌که گفته باشیم از این دردها و رنج‌ها، ما می‌خواهیم سهمی داشته باشیم در حفظ این حافظه تاریخی.»

دیگر بنیان‌گزار عدالت برای ایران «شادی صدر» در خاتمه نشست جمع‌بندی به زبان انگلیسی ارایه داد که در آن من‌جمله یادآوری کرد که هدف تنها ارایه فهرستی از جنایات و مستند کردن آن‌ها نیست بل‌که عدالت برای ایران می‌خواهد عامران و عاملین این جنایات را نیز شناسایی و به افکار عمومی معرفی کند.

در اولین دو میزگردی که برگزار شد، سه زن از سه کشور از کشتارهای جمعی که شاهد مستقیم بودند، گفتند. «استرمو جاوایو» از رواندا گفت: استر همسر، پدر، مادر، خواهر، خواهرزاده‌ها و همسر خواهرش را در کشتارهای جمعی این کشور آفریقایی از دست داده است. «مریم سلیمان»، پزشک سودانی، از فاجعه دارفور گفت که هنوز به نقطه پایان نرسیده است. از ایران «خاطره معینی» به این میزگرد دعوت شده بود. دو برادر «خاطره معینی» در جریان کشتارهای دهه ۶۰ تیرباران شده‌اند. مادر خاطره که چند هفته پبش درگذشت از اولین مادرانی بود که در خاوران جمع می‌شدند و صدای دادخواهی‌شان را فریاد می‌زدند.

خاطره گفت «این جنایات را نه می‌توان فراموش کرد و نه بخشید، ولی ما در پی انتقام نیستیم، تنها خواست ما عدالت است.» خاطره افزود «فاجعه در ایران به کشتار ۶۷ خلاصه نمی‌شود و ادامه دارد، اما خاوران بدون شک نماد آن است.»

 در خاتمه این میزگرد، که مدیریت آن به‌عهده «پیام اخوان»، حقوقدان و استاد دانشگاه بود، «منیره برادران» که ۹ سال در زندان بوده است رشته سخن را بدست گرفت تا در اهمیت تشکل مادران عزادار، از خاوران تا پارک لاله، بگوید. «منیره برادران» گفت این «مادران اسطوره قدیمی مادری که برای فرزند از دست رفته گریه و زاری می‌کند را شکستند و از این نقش سنتی فاصله گرفتند و درد و رنجشان را به خواسته سیاسی و دادخواهی تبدیل کردند».

میهمان ویژه نشست لندن «احمد شهید»، ویر خارجه سابق مالدیو و گزارش‌گر ویژه سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران بود. «احمد شهید» در خاتمه ارایه گزارش کوتاهی از دو سال فعالیتش در این سمت و اشاره فهرست‌وار به مواد نقض حقوق بشر در ایران، در مورد انتخابات پیش رو صحبت کرد و این انتخابات را مغایر با انتخابات سالم، آزاد و منصفانه دانست. از جمله دلایلی که گزارش‌گر ویژه در این رابطه برشمرد می‌توان به رد صلاحیت‌ها و به‌ویژه عدم امکان زنان برای حضور در انتخابات اشاره کرد. «احمد شهید» عدم وجود آزادی بیان، آزادی تشکل‌های سیاسی و ممنوعیت برگزاری آزاد اجتماعات را از جمله مواردی دانست که ماده ۲۵ منشور آزادی‌های سیاسی سازمان ملل را زیر پا می‌گذارند.

سه زن از سه نسل، هر سه ایرانی، شرکت کنندگان در میزگرد دوم بودند، که مدیریت آن‌را «شادی‌ صدر» عهده‌دار بود .سه زن که از شکنجه، آزار جنسی و تجاوز در زندان‌ها گفتند. داستان‌هایی که در بسیاری اوقات کلمات از بیان آن ها عاجز می‌مانند. «توبا»، زن کردی که در سلولی در زندان سنندج کودکش را بدنیا آورد، شاید بخاطر گذشت زمان با آرامی از تجاوز صحبت کرد. «زارا» که در دهه ۷۰، زمانی‌که نوجوانی بیش نبود در مدرسه دستگیر شد و پس از ۴۸ ساعت آزار جنسی و تجاوز به خانه برگردانده شد در هنگام صحبت هرگز نگاهش را بسوی حاضرین بلند نکرد. «روژین» که پس از انتخابات ۸۸ دستگیر شد و در زندان هر آن‌چه می توان تصور کرد بر او گذشت، اگرچه از ترکیه و از طریق اسکایپ صحبت می‌کرد، تلاش داشت غمی که هنوز در چشمانش دیده می‌شد را با خنده بپوشاند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)