۲۲ بهمن ۱۳۵۷ در عین اعلام پایان حکومت استبداد سلطنتی، سرآغاز حیات یکی از حکومت‌های جنایتکار و فاسد تاریخ شد. در حالیکه توده ها در کوچه و خیابان شکست و عقب‌نشینی عوامل وفادار به دیکتاتوری را جشن میگرفتند، سران روحانیت و مذهبیون مسلح در پشت بام مدرسه رفاه جوخه‌های اعدام را براه انداختند. شاه که بر اساس طرح های ریخته شده از جمله در گوادلوپ از ایران خارج شده بود، بی اطلاع از مذاکرات نمایندگان ارتش شاهنشاهی با نمایندگان خمینی و بازرگان همچون بعد از کودتای ۲۸ مرداد دل به بازگشت داشت. بر اساس مدارک خارج شده از طبقه سری، حتی چند روز قبل از خروج شاه از کشور توافق ارتشیان در مورد بازرگان بعنوان رِئیس دولت موقت کسب شده بود. در حالیکه نیروی محرکه تحولات اراده توده‌ها بود، دولتهای سرمایه داری غرب از ترس کمونیستهای ایرانی و خطر در غلتیدن ایران به جبهه شوروی، حاکمیت خداپرست و مذهبی و حفظ ارتش و یکدستی آنرا ترجیح دادند.
بهار آزادی به زودی تبدیل به خزان حاکمیت ولایت مطلقه فقیه شد. نظام جمهوری اسلامی برای تحکیم مواضع قدرتش دست به سرکوب حقوق خلق عرب و کرد و ترکمن زد. به زیر پا گذاشتن حقوق زنان با حیاتش عجین شد. با ایجاد شوراهای کاریکاتوری اسلامی در کارخانه ها و ادارات و مدارس و دانشگاه ها شوراها و نهادهای واقعی مردمی را با دستگیری فعالین از هویت انقلابی شان تهی ساخت. اعتراض در کوچکترین شکلش، زندان، شکنجه و اعدام در پی داشت. گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا، جنگ با عراق، برنامه هسته‌ای، تحریم و نزاعهای درون حاکمیت و حل دهها تشنج و بحران تنها از یک اصل و فقط اصل “حفظ نظام از اوجب واجبات است” تبعیت کرد و می‌کرد و گرنه جان انسان ها در برابر نظام فاشیستی و زورگویانه شان ارزشی نداشته و ندارد.
کارنامه ۴٢ ساله جمهوری اسلامی مالامال از خونریزی و کشتار عزیزترین فرزندان این سرزمین بوده است. کشتار دو تابستان خونین دهه شصت و سلسله قتل های سیاسی زنجیره ای در ایران و خارج از کشور و … هرگز از خاطره ها محو نخواهد شد. بعد از ۴٢ سال بخوبی روشن شده است که منظور از حفظ نظام و اعمال قدرت سیاسی فقط و فقط برای ثروت اندوزی در این دنیا بوده است که با تحمیل گرسنگی، فقر، بیکاری و سقوط موقعیت اقتصادی اجتماعی به اکثریت مزد و حقوق بگیران که فاقد پوشش تامین اجتماعی برای داشتن حداقل شرایط بقا هستند میسر شده است. کارگران، کشاورزان، بیکاران، بازنشستگان، کادرهای درمانی، معلمین، دانشجویان و دانش آموزان، سربازان، زنان، اقلیتهای جنسی، حمایت کنندگان از محیط زیست، اقلیتهای مذهبی، ملیتهای تحت ستم و اقوام ،مهاجرین همگی به مبارزه صنفی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود ادامه می‌دهند و با هر سرکوب و‌عکس العمل از طرف نظام حاکم این مبارزات سرچشمه گرفته از مجراهای مختلف در مسیر مبارزه سیاسی بهم میرسند. ویروس و مازوت و موشک و بی آبی و بی گازی و بی برقی و صدها مشکل دیگر نه بخاطر مدیران بیکفایت بلکه بدلیل وجود نظامی است که عقل و علم را نکوهش و نفی می‌کند. بخطر انداختن جان هزاران نفر و بعد ممنوع اعلام کردن استفاده از واکسن کرونا عمق فاجعه اعمال شده از طرف حاکمیتی است که جان انسانها را بی ارزش میشمارد. در حالیکه مطالبه مردم ایران دسترسی رایگان به واکسن استاندارد و مورد تائید سازمان جهانی بهداشت برای عموم است.
خیزش های دی ماه ۹۶، مرداد ۹۷ و آبان ۹۸ نشان داد که جامعه ایران آبستن پیکارهای بزرگ توده ای برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است خروش زحمتکشان قابل پیش بینی نیست و همانطور که جزیره ثبات و آرامش رژیم شاه، آنگونه که جیمی کارتر آنرا در سال ۱۳۵۶ می ستود، سرنگون شد، جمهوری اسلامی هم از درون و از پائین فرو خواهد ریخت. و توده‌های بپا خواسته میتوانند با برقراری تشکل ها، نهادها و شوراهای مردمی سرنوشت خودشان را به دست گرفته و با برقراری حاکمیت خود، جامعه دمکراتیک فردا را بنا کنند.
همه زندانیان سیاسی – عقیدتی باید و بدون قید و شرط آزاد گردند!
اعدام، شکنجه، زندان ملغی باید گردد!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران!
زنده باد آزادی، دمکراسی و برابری!
۳۱ ژانویه ٢۰٢۱ برابر با ۱٢ بهمن ۱۳٩٩
اسامی نهادهای امضاکننده به ترتیب حروف الفبا:
- آلترناتیو سوسیالیستی ایران – لندن – انگلستان
- اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور
- اتحاد نیروهای دموکراتیک ایرانی – سوئیس
- انجمن دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران -پاریس – فرانسه
- انجمن پناهندگان ایرانی – گوتنبرگ – سوئد
- جمعی از فعالان اجتماعی- سیاسی و پناهندگان – گوتنبرگ- سوئد
- زنان مستقل کلن – آلمان
- شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران – لندن – انگلستان
– شورای همبستگی پناه جویان و پناهنده‌گان ایرانی – ترکیه
– کانون ایرانیان مترقی در نیوجرسی و نیویورک – آمریکا
- کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست – هانوفر – آلمان
- کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ – سوئد
- کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین – آلمان
- کمیته همبستگی با مبارزات مردم ایران – فرانکفورت – آلمان
– کنشگران آزادی(.O.C اورنج کانتی) – کالیفرنیا – آمریکا
- کنشگران سیاسی ایران – لس انجلس – آمریکا
- گروه همبستگی ایرانی – آلمانی – اشتوتگارت – آلمان
- همبستگی با مبارزات مردم ایران – سوئیس
- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری – کانادا
- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران- فرانسه
برای امضا و اعلام حمایت از این بیانیه لطفا با این ایمیل تماس بگیرید:
kanoon.hannover@gmail.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.