بحران بیآبی در کشور، نزدیک به نیمی از جمعیت کشور به منابع آب دسترسی ندارند
با رسیدن فصل تابستان و افزایش دمای هوا مصرف آب نیز بی‌شک افزایش چشمگیری خواهد داشت. حال با وجود مشکل کمبود آب و بیآبی که ایران تحت حاکمیت ولایت فقیه با آن مواجه است وضعیت مردم کشور بحرانی خواهد بود.
تابستان چند روزی است که آغاز شده است. شهرهای و روستاهای کشور دمای هوایی بیشتری را نسبت به روزها و هفته‌های قبل تجربه می‌کنند. این به معنای بحرانی‌تر شدن وضعیت آب نیز هست هر چند که بحران کمبود آب و بیآبی در کشور فقط به فصل تابستان مربوط نمی‌شود.
در کشورهای توسعه‌یافته یا کشورهایی که دولت‌ها و حکومت‌های آنها دغدغه معیشت مردم را دارند البته شروع فصل گرما با افزایش میزان آب همراه است اما در این کشورها مدیریت صحیح، میتواند نجات‌بخش مردم در موضوع کمبود آب باشد.
اما مسئله در نظام ولایت فقیه با کشورهای دیگر جهان متفاوت است. نه آب که هیچ یک از اولویت‌های معیشتی و پایه‌ای مردم، دغدغه نظام نیست که بر اساس آن مدیریت و برنامه‌ریزی‌یی صورت گیرد و کشوری که در اقلیم گرم و خشک قرار دارد، بتواند از پس مشکل کمبود آب به خصوص در فصل گرما برآید.
بی‌کفایتی و نالایقی حکومت‌گران در ایران، در عرصه آب و منابع آبی کشور، مانند دیگر حوزه‌ها، مربوط به امروز و ماه‌ها و سال‌های اخیر نیست.
سالیان سال است متخصصین امر هشدار و انذار می‌دهد که با این روند و عدم مدیریت صحیح، بحران بیآبی به یک ابربحران تبدیل خواهد شد. اکنون شاید بتوان گفت بحران آب، مرز ابربحرانی را نیز رد کرده است.
قاسم تقی‌زاده؛ معاون وزیر نیرو نظام درباره ابربحران آب در کشور در روز ۱ تیر اعلام کرد «اکنون حدود ۱۷۰ شهر با تنش آبی در کشور داریم که ۵۰ شهر آنها پر تنش هستند».
تقی‌زاده، همچنین اعلام کرد «۴۵ درصد جمعیت کشور یا دسترسی به منابع آب ندارند و یا میزان دسترسی کم است که مجبوریم آب شرب را بعضا از حوضه‌های دیگر منتقل کنیم».
شاید این اظهار نظر تقی‌زاده به تنهایی گواه وضعیت ابربحرانی آبی کشور باشد. نزدیک به نیمی از جمعیت کشور به منابع آب دسترسی ندارند.
اما وضعیت بحرانی‌تر از این نیز میتواند شود وقتی که نگاهی به صحبت‌های دیگر تقی‌زاده بیندازیم. تقی‌زاده اگر بشود به ارقامی که می‌دهد تکیه کرد اعلام می‌کند که «در حال حاضر ۳۰ درصد تجهیزات موجود در صنعت آب فرسوده هستند که نیاز به تعمیر و یا تغییر دارند… اما اصلاح تمام زیرساخت‌ها نیازمند سرمایه زیادی است.»
با توجه به وضعیت اقتصادی نظام ولایت فقیه در پی ماجراجویی‌های اتمی، موشکی و دخالت‌های نظام در کشورهای منطقه که سنگین‌ترین تحریم‌ها را برای نظام به همراه داشته، بعید می‌رسد نظام توان اختصاص بودجه برای نوسازیی و تغییر ۳۰ درصد شبکه آب آشامیدنی کشور را داشته باشد.
این وضعیت مشکلات چالش و ابربحران بیآبی کشور را دوچندان می‌کند به نحوی که تضاد کمبود آب و مشکل بیآبی فریاد اعتراض شهروندان در شهرهای مختلف را کشور را به همراه داشته است.
اما در برابر انبوه اعتراضات مردم شهرهای مختلف، آنچه از سوی سران نظام به عنوان راه‌حل ارائه می‌شد را شاید بتوان بدان، نام سخافت گذاشت.
روحانی؛ رئیس‌جمهور ولایت فقیه در روز پنجشنبه پانزدهم خرداد پیرامون مشکل بحران بیآبی در کشور گفت: «اگر مردم کولر آبی را روی دور کند بگذارند… ما می‌توانیم به خوبی از تابستان امسال عبور کنیم.»
با این رویکرد می‌توان حدس زد مشکلات اهالی شهرهایی که با کمبود جدی آب مواجه هستند چگونه است.
غیزانیه در خوزستان که مشکلات آب آن در چند ماهه اخیر در صدر اخبار بحران آب کشور قرار داشته و از فروردین ماه سال جاری، مقامات استانی و کشوری نظام وعده حل این مشکل ظرف چند هفته را می‌دهند، بنا بر اعلام تقی‌زاده تا پایان شهریور ماه باید با این مشکل دست و پنجه نرم کند.
مشکل بیآبی در سایر مناطق خوزستان نیز همچنان ادامه دارد. در برخی از مناطق شهرستان اندیمشک روزانه فقط ۲ ساعت آبرسانی صورت می‌گیرد و در بعضی مناطق با اینکه آبرسانی صورت نمی‌گیرد، اما قبوض آب با مبالغ بالایی صادر می‌شود!
در پایان خرداد اهالی روستاهای شهرستان جغتای سبزوار در شمال شرق کشور در اعتراض به بیآبی دست به اعتراض زدند. وضعیت بیآبی فقط مختص به روستاهای شهرستان سبزوار در خراسان رضوی نیست.
بنا بر گفته‌ی ابراهیم علوی، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان خراسان رضوی در حال حاضر ۳۰۰ روستا در استان خراسان رضوی با کمبود آب مواجه است و به صورت ثابت یا موقت با تانکر سیار آبرسانی می‌شود.
همچنین ۲۲ شهر در استان خراسان رضوی در تنش آبی قرار دارند که ۶ شهر از این تعداد یعنی نیشابور، تربت‌جام، مشهدریزه، شاندیز، خواف و گلبهار در وضعیت قرمز قرار داشته و دچار کمبود جدی آب هستند.
از خراسان جنوبی نیز خبر می‌رسد که ۱۷۰۰ روستای این استان به دلیل بیآبی در سال‌های اخیر از سکنه خالی شده و اهالی آن راهی شهرها و مناطق دیگر شده‌اند.
ابربحران بیآبی یک بعد دیگر بحرانی‌تر نیز دارد؛ کرونا. «هر ۲۰ دقیقه باید دست‌ها را با آب و صابون بشویید.» این حرف برای استانی مانند سیستان و بلوچستان دردناک می‌نماید.
عصر ایران در ۲۶ خرداد ۹۹ در این باره می‌نویسد «کرونا به محروم‌ترین استان کشور زده است. جایی که نمی‌شود با پروتکل‌های بهداشتی تهران به جنگ آن رفت. باید نسخه تازه‌یی برای آن پیچید. مثلاً اینکه بگویید دست‌هایتان را مرتب بشویید خنده‌دار است. آبی نیست تا بتوانند مرتب دست‌هایشان را با آن بشویند».
با این اوصاف باید انتظار آن را داشت که ابرچالش بیآبی که در وهله اول یک بحران زیست‌محیطی محسوب می‌شود، تبدیل به یک بحران اجتماعی و امنیتی برای نظام ولایت فقیه شود آنطور که مهره‌های امنیتی نظام بارها پیرامون آن هشدار داده‌اند. امری که با توجه به وضعیت فعلی، چندان دور به نظر نمی‌رسد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.