با تأسف و اندوه فراوان، فریده امیرشکاری، زنی مبارز و مقاوم از خانواده‌های دادخواه خاوران در ۱۱ دی ۱۳۹۹، در سن ۵۸ سالگی با سکته قلبی از میان ما رفت. جنایت کاران حاکم بر ایران در دهه‌ی شصت؛ سه برادر او به نام‌های علی، سعید و حمید امیرشکاری، همسرش جعفر ریاحی و دو برادر همسرش محمدصادق و علی ریاحی را کشتند.
در کتاب «مفاهیم دادخواهی به زبان ساده و مروری بر فعالیت‌های دادخواهانه» خلاصه‌ای از زندگی مادر امیرشکاری و مادر ریاحی و نحوه کشته شدن فرزندان مبارزشان را نوشته‌ایم: حمید (فدایی/اشرف)، متولد۱۳۳۰، در خرداد۱۳۶۰ در روستای بوکان کردستان کشته شد. سعید (فدایی خلق)، متولد ۱۳۳۶، در ۲۳ مرداد ۱۳۵۸ در رابطه با گروه‌های چپ بازداشت و پس از چهار روز آزاد و در ۲۷ مرداد همان سال ترور شد. علی (عضو سازمان دانشجویان پیشگام)، متولد ۱۳۳۹، شش روز پس از بازداشت در اول شهریور ۱۳۵۸ اعدام شد. محل دفن سعید و علی در شهرستان رابر کرمان است. جعفر و محمدصادق ریاحی (راه کارگر) در سال ۶۰ بازداشت و در قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ اعدام شدند. علی برادر کوچک‌تر (فدایی- اقلیت)، در مهر سال ۶۰ بازداشت و در بهمن سال ۶۱ اعدام شد.
فریده امیرشکاری، یکی از خواهران و همسران مبارز و شجاع از میان مادران و خانواده‌های دادخواه خاوران بود و همواره صدای اعتراض‌اش علیه بیدادگری‌های حکومت بلند بود. بنا به گفته‌ها و نوشته‌های خانواده‌ها و گزارش از خاوران، او یکی از خانواده‌های ثابت قدم در دادخواهی و رفتن به خاوران و حضور در مراسم‌های خانواده‌ها بود و هیچ گاه سکوت نکرد و به همین خاطر بارها بازداشت شد و مورد اذیت و آزار ماموران حکومتی قرار گرفت.
مادر امیرشکاری نیز در دی ماه دو سال پیش از میان ما رفتند. در مطلبی برای رفتن مادر امیرشکاری نوشتیم: «خانم گل بس سلاجقه (مادر امیرشکاری)، ۲۹ دی از میان ما رفتند. رفتن این مادران که یک دنیا عشق و شور زندگی و ایستادگی هستند، بسیار سخت و دردناک است. هم وجود نازنین خود آن‌ها، هم اینکه انسان‌هایی جسور را از دست می‌دهیم که سرمشق مقاومت و دادخواهی برای دیگر خانواده‌های آسیب دیده هستند.».
غم از دست دادن برادران، همسر و برادران همسر و اذیت و آزارهای ادامه دار حکومت زخم‌های عمیقی را بر تن و جان فریده نشانده بود که در کلام نمی‌گنجد، ولی وجود سه فرزند برومندش سعید، علی و رضا و عشق‌اش برای بزرگ کردن آن‌ها و همراهی با مادران و خانواده‌ها او را سر پا نگاه داشته بود. شاید رفتن مادر امیرشکاری که ستونی استوار و تکیه گاهی محکم برای او بود، توان او را کاهش داد و دیگر تاب نیاورد و رفت. چه تلخ است که چنین انسان‌های مبارزی را یکی یکی از دست می‌دهیم.
شنبه ۱۳ دی ماه، پیکر فریده امیرشکاری در میان جمع بزرگی از خانواده‌ها و همراهان بدرقه شد و او را در خانه ابدی مادر ریاحی در قطعه ۴۹ بهشت زهرا به خاک سپردند. فرزندان‌اش با سوز دل از همراهان تشکر کردند و رو به مادر از عاشقانه زیستن او گفتند و بغض‌های مانده در گلوی همگان ترکید. شعرها و سروده هایی نیز به یاد فریده خوانده شد و به اتفاق همراهان خانه‌اش را گل باران کردند.
ما مادران پارک لاله ایران، این داغ سنگین را به سه فرزند فریده؛ سعید، علی و رضا، به خانواده‌های امیرشکاری، ریاحی و سلاجقه و به دیگر مادران و خانواده‌های خاوران و تمامی دادخواهان تسلیت می‌گوییم و خود را در این غم بزرگ همراه آن‌ها می‌دانیم.
یادشان گرامی و پایداری‌شان برای دادخواهی ماندگار باد!
مادران پارک لاله ایران
۱۴ دی ۱۳۹۹
www.mpliran.net
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.