با درود به اسماعیل بخشی و همه رهبران و فعالین کارگران هفت تپه
کارگران هفت تپه و تلاش رهبران و فعالین آن مورد توجه همه جامعه ایران است و برای همین رهبران هفت تپه چه میگویند و چه میکنند برای همه بسیار مهم است. اسماعیل بخشی دیگر نه یکی از رهبران هفت تپه، بلکه یکی از رهبران جنبش کارگری ایران میباشد. گفتار و کردار این رهبران و فعالین نه تنها در هفت تپه بلکه در دیگر بخشهای کارگری و جامعه تاثیر میگذارد.
اما یک ” غایب” بزرک در هفت تپه وجود دارد که ضررش هنگفت میباشد. آن هم ظاهر شدن یک رهبری واحد در راس جنبش هفت تپه میباشد. کارگران هفت تپه و ما رهبری و فعالین هفت تپه را مثل یک تن واحد نمیبینیم. کارگران و در اینجا کارگران هفت تپه همیشه نمیتوانند در حالت اعتراضی و اعتصاب به سر ببرند، برای همین آنچه رهبران و فعالین جنبش کارگران هفت تپه میگویند و عمل میکنند برای کارگران و جامعه، برای اتحاد کارگران، برای ایستادگی آنها، برای آینده جنبش هفت تپه اهمیت بسزایی دارد.
“غایب” تعیین کننده در هفت تپه اتحاد و انسجام رهبران و فعالین هفت تپه است. رهبران هفت تپه به شکل منفرد ظاهر میشوند، به شکل منفرد عمل میکنند، به شکل ” انفرادی” با هم متحد هستند. در بیش از ۹۰ روز اعتصاب و اعتراض امسال، در جریان اعتراض پرشور برای مقابله با اخراج ۱۵ نفر از رهبران و فعالین کارگران در آبان ماه و در جریان همه وقایع پس از آن ما حتی یکبار شاهد یک اطلاعیه و فراخوان دسته جمعی از رهبران و نمایندگان هفت تپه نبوده و نیستیم. این ضعف بزرگی در هفت تپه است که رهبران و فعالین آن که شخصیتهای شناخته شده‌ای در جامعه هستند، به عنوان یک جمع ظاهر نمیشوند.
وقتی رهبران و فعالین هفت تپه به عنوان نمایندگان کارگران هفت تپه در جامعه شناخته شده‌اند، چرا نباید این رهبران و فعالین جلسه مشترک داشته باشند و با اطلاعیه و بیانیه تصمیمهای جلسه خود را به کارگران و مردم گزارش دهند و به عنوان یک تن واحد ظاهر شوند؟ مسلم است که ابهت جلسه نمایندگان هفت تپه که حتی از قبل میتوانند دستورات جلسه خود را به اطلاع عموم برسانند، از جلسه هیئت داوری و… مهمتر تلقی میشود و در صورت چنین اطلاع رسانی کارگران هفت تپه و جامعه میتوانند مطلع شوند که تصمیمات جلسه رهبران و فعالین هفت تپه چه هست، دولت و جناحهای حکومتی چه میگویند، همکاران کارگر به نظردهی و دخالت دعوت میشوند و….
موقعیتی ک امروز رهبران و فعالین جنبش هفت تپه دارند، موقعیتی که هر روز شاهد مصاحبه و اظهار نظر آنها در باره این و آن مسئله هستیم و حتی مطبوعات دولتی با هر انگیزه و دلیلی آن را منعکس میکنند، شرائط مناسبی را فراهم کرده است که رهبران و فعالین هفت تپه ” نشست رهبران و فعالین” و یا ” نشست نمایندگان کارگران هفت تپه” خود را به عنوان یک ارگان مهم برپا دارند.
نباید بدنبال قانونیت نشست نمایندگان هفت تپه بود. این مشروعیت و “قانونیت” تا اندازه‌ای فراهم است و امنیتی کردن این نشست برای نیروهای امنیتی دشوار میباشد. بخصوص اگر تشکیل جلسه رهبران و نمایندگان کاملا برای شرکت همه و از جمله خبرنگاران آزاد باشد. شکی نیست که اسماعیل بخشی و خنیفر و دیگر فعالین و نمایندگان از اعضای “نشست رهبران و فعالین و نمایندگان” هفت تپه میباشند. و میشود گفت اسماعیل بخشی در هر انتخاباتی به نماینده و سخنگوی این نشست برگزیده میشود.
در صورت تشکیل چنین ارگانی، زمینه برای تشکیل مجمع عمومی دائمی هفت تپه مثلا ۲۰ روز یکبار کارگران برای گزارش دادن و دخالت همکاران کارگر و انتخابات برای “مجمع نمایندگان کارگران ” هم راحت فراهم میشود.
حتی در نبود نشست هم انتظار هر کارگر از جمع رهبران و فعالین این است که بیانیه‌ها و فراخوانهای خود را دسته جمعی امضاء کنند و به اطلاع عموم برسانند. مثلا فراخوان برای تجمع در مقابل وزارت دادگستری میتوانست با امضاء جمعی همه رهبران و فعالین هفت تپه صورت گیرد و گاها اظهار نظر در مقابل مسائل هفت تپه میتواند به صورت امضاء دسته جمعی رهبران و فعالین باشد.
ظاهر شدن متحد و یک تنه رهبران و فعالین هفت تپه، کارگران هفت تپه را در موقعیت دیگری در مقابل دشمنان رنگارنگ آنها قرار میدهد.
امید است ” غایب” بزرگ هفت تپه هر چه زودتر در هفت تپه حضور یابد.
محمود قزوینی
۷ دی ۹۹
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.