نوشتۀ زیر با استناد به گزارشی که در سال ۱۳۶۳ دربارۀ جنگ و مقاومت سربلندانۀ شماری از رفقای گردان «دالاهو» در برابر نیروهای جنایتکار جمهوری اسلامی در نشریات آن زمان کومه‌له و حزب کمونیست ایران انتشار یافته است، تهیه و تنظیم شده و اینک در ۳۶مین سالگرد جانباختن این رفقا انتشار می‌یابد.
در تاریخ دوم شهریور ماه سال ۱۳۶۳ در نبردی سخت و نابرابر، در جنگی قهرمانانه و حماسی ۱۰ تن از مبارزین فداکار حزب کمونیست ایران، ۱۰ تن از پیشمرگ رزمنده و انقلابی کومه‌له جان باختند.
رفقای ما در این نبرد بار دیگر نشان دادند که با ایمانی خلل‌ناپذیر، با استواری و پیگیری انقلابی تا پای جان از اهداف انقلابی و کمونیستی خویش دفاع می‌کنند و در مقابل دشمن طبقاتی خود، دشمن آزادی و پاسداران نظم سرمایه و بندگی کارگران و زحمتکشان، به هیچ‌وجه سر تسلیم فرود نمی‌آورند.
صبح روز دوم شهریور ماه چند واحد از پیشمرگان گردان دالاهو در دره‌ای به نام «دری» از توابع بخش ثلات و باوجانی، واقع در ۳۰ کیلومتری شهر جوانرود در حال استراحت بودند. در ساعت ۱۱ صبح، در حالی که تعدادی از رفقا در جلسه بودند، مزدوران جمهوری اسلامی آنها را به محاصره در می‌آورند و با تفنگ آر.پی.جی ۷ به سوی آنان تیراندازی می‌کنند. در همان اولین لحظات جنگ، رفیق عبدالله شعبانی معروف به حسن، فرمانده گردان دالاهو جان خود را از دست می‌دهد.
رفقای پیشمرگ در شرایطی که حتی جایی برای سنگر گرفتن نداشتند، بلافاصله به مقابله با حملات دشمن می‌پردازند. دسته‌ای از رفقا به سمت قلۀ کوه دست به پیشروی می‌زنند. در این میان متأسفانه رفقا جلیل حیدری و یاسین ایراندوست معروف به آرام، و همچنین رفقا کوروش شاهویی‌مقدم، عارف یوزی و فایزه شهابی هم هدف گلولۀ جنایتکاران جمهوری اسلامی قرار گرفته و سرافراز به خاک می‌افتند.
جنگ با شدت تمام ادامه می‌یابد و سپس رفیق مسعود کریمی هم جان خود را از دست داده و رفیق مظفر کمانگر نیز زخمی می‌شود.
در ساعت ۳۰، ۱ دقیقۀ بعد‌از‌ظهر نیروهای دشمن به قصد محاصرۀ وسیع‌تر و ضربات بیشتر به رفقای پیشمرگ، دست به پیشروی می‌زنند که پس از نیم ساعت مقاومت قهرمانامۀ پیشمرگان، این یورش در هم شکسته می‌شود. تعدادی از مزدوران کشته می‌شوند و دشمن مجبور به عقب‌نشینی می‌گردد. پس از نیم ساعت، دومین یورش دشمن آغاز می‌شود. این بار نیز پیشمرگان کومه‌له با مقاومت قهرمانانۀ خود یورش نیروهای رژیم را در هم می‌شکنند و آنان را وادار به عقب‌نشینی می‌کنند. نیروهای رژیم اسلامی پس از دو بار شکست و عقب‌نشینی، درخواست نیروی کمکی می‌کند و به دنبال آن از چند پایگاه اطراف، نیروی کمکی و تازه‌نفس دشمن وارد صحنۀ نبرد می‌شود.
در تمام این مدت فریادهای زنده باد سوسیالیسم، زنده باد حزب کمونیست ایران در میان صفیر گلوله‌ها، کوه را به لرزه در آورده بود. در اثر شدت آتش گلوله‌ها، علف‌ها و درختان به آتش کشیده شده و دره در آتش می‌سوخت. رفقای مجروح با خون خود بر روی سنگ‌ها نوشته بودند زنده باد سوسیالیسم، زنده باد حزب کمونیست ایران. از جمله رفیق فخرالدین خلیل‌اللهی در حالی که از ناحیۀ پا به شدت زخمی شده بود همچنان سرسختانه و با روحیه‌ای پولادین به جنگ و مقاومت در برابر پاسداران جهل و سرمایه ادامه می‌داد و بر روی سنگ‌های صخره‌ای که در آن سنگر گرفته بود ایمان و باور کمونیستی خویش را با نوشتن شعار با رنگ خون خود به نگارش در آورده بود. رفیق فخره هم در ادامۀ این جنگ بر اثر اصابت گلولۀ آر.پی.جی به سنگرش، جانباخت.
شعله‌های گلوله و آتش، فریادهای زنده باد سوسیالیسم و شعارهای سرخ و خونین بر روی سنگ‌ها، صحنه‌‌های پرشکوه و پرعظمتی از ایمان به رهایی و پیروزی، از جسارت و مقاومت و از جان گذشتگی کمونیستی را در این دنیای نابرابر و آکنده از ستم و استثمار به نمایش گذاشته بود.
رفقای پیشمرگ کومه‌له همچنان با ایمانی راسخ و خلل‌ناپذیر در مقابل حملات پی‌در‌پی دشمن مقاومت می‌کردند. همزمان با شدت آتش، نیروهای پیادۀ دشمن از سه طرف دست به پیشروی زدند. رفقا حملۀ آنان را از سمت چپ با شکست مواجه ساخته و بالأخره توانستند پس از ۸ ساعت نبرد سخت و حماسی و نابرابر پس از تاریکی هوا حلقۀ محاصره را در هم شکسته و از صحنۀ نبرد خارج شدند.
در این نبرد ۱۰ تن از عزیزانمان، ۱۰ تن از اعضا و رزمندگان حزب کمونیست ایران و کومه‌له، در دفاع از اهداف و آرمان‌های کمونیستی و رهایی‌بخش خود، در دفاع از حاکمیت کارگران و زحمتکشان و در مبارزه علیه نظام سرمایه‌داری و رژیم جنایتکار و سرکوبگر جمهوری اسلامی جان خود را فدا کردند. رفقا:
عبدالله شعبانی(حسن) فرمانده گردان دالاهو
یاسین ایراندوست عضو کمیتۀ ناحیۀ کرمانشاه
جلیل حیدری عضو کمیتۀ ناحیۀ کرمانشاه
فایزه شهابی مسئول پزشکی گردان
مسعود کریمی
مظفر کمانگر
عارف یوزی معاون فرمانده یک واحد از پیشمرگان
علی چاوشی
فخرالدین خلیل‌اللهی
کوروش شاهویی‌مقدم فرمانده نظامی یک واحد از پیشمرگان
در ۳۶مین سالگرد جانباختن این عزیزان یاد و خاطر مبارزات و رزمندگی‌ها و ایمان عمیق‌شان به سوسیالیسم و حکومت کارگری را با ادامۀ راهشان و با گرامیداشت یاد تمامی جانباختگان راه سوسیالیسم زنده و گرامی بداریم!
نظرات
اسم علی چاوشی و عارف یوزی جابجا نوشته شده…
چهارشنبه, ۱۱ام بهمن, ۱۴۰۲