چند کوتاه سروده از: خالد بایزیدی (دلیر)

مرا…
هیچ نترسان
از ژرفای این دریای بیکران
من سالهای سال است
که ملوان ماهر
این چشمان دریایی تو ام
………………………………
به حال ماهی ای گریستم
که درساحل
به امیدپیوستن
به چشمان آبی دریا
چه بی تابانه
چون پروانه
جان سپرد
وواپسین نگاه آبی دریا را
برای همیشه با خود برد
………………………………
با نوی من
پیرهن گلدارت
بهارچهار فصول من است
ازاین روست…
درخت باغچه ام
درهمه ی فصول سرشار از
شکوفه هاست
…………………………………
وقتی که
مویه می کنی
ازچشمان دریا یی ات
دریا…
دریا…
مروارید می ریزد
………………………………..
اگرگل پژمرد
اگرپرنده تاب نیاورد
وپرواز را بخاطرسپرد
اگرآسمان بغض کرد و
یکریز…
یکریز بارید
اگرماه گرفتگی شدو
تاریکی برتمامی جهان
سایه افکند
این را بدانید:
که زنی را کشته اند
که زنی را زندانی کرده اند
وتمام زیبایی را ازجهان هستی گرفته اند
………………………………………………..
خدا!
زیبا پسند است
ازاین روست…
که ستاره وخورشید را
که هستی را
به زن نسبت داده است
……………………………………………..
خوشبحال مردگان
که دیگر…
نه پیرمی شوند
ونه می میرند
اما ما…
هم پیرمی شویم
هم می میریم
…………………………………………..
مرگ جهان را
به تسخیر خود درآورده
آه…
این مرگ
چقدرسرشاراز:
ازدخام است
………………………………………..
سایه ام!
روزبه روز
کوتاه تر وکوتاه تر می شود
آه…
ازپیری
……………………………………….
دگرنمی گذارم
آرزوهایم
یتیم بزرگ شوند
قول داده ام….
سرپرستی همه ی آرزوهایم را
خود بعهده بگیرم
……………………………………..
زنی کشته شد!
خیابان ماتم واندوه گرفت
برای آن خنده هایی که…
دیگرنیست
تاکه عابران اش را
به زیبایی ماه
فرابخواند؟!
………………………………………..
چه زیبا چشمانی
دریا را
ازاین روست…
که دوست می دارم
که چشمان اش
به حجم چشمان تو
آبی وزیبا ست
……………………………………….
کرونا!
به ما یاد داد
که هرچیزی که نمی بینی اش
به این معنا نیست
که آن چیزنیست
آری هست…هست

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)