حقوق ماهانه‌ای برای آیت‌اللهِ ایران پیش بینی نشده اما به واسطۀ مقامش بنیادهایمذهبی در اختیار اوست که هر کدام دارایی‌های هنگفتی را اداره می‌کنند. این در حالی‌ست که سرمایه‌گذاران مذهبی واقعاً وقیحانه عمل می‌کنند – به تعبیر یک واردکنندۀ بی‌ام‌و که به نام رهبر انقلاب کاسبی‌اش را از او گرفتند.

 

آیت‌الله علی خامنه‌ای خود را با علاقه، مردی فروتن نشان می‌دهد. رسانه‌های ایرانی همواره می‌خواهند تصویری از او ارئه دهند که از نذورات و هدایا زندگی می‌کند. گفته می‌شود به قدری فقیر است که مجبور می‌شود همواره از دوستان و آشنایان پول قرض کند.

در واقع قوانین ایران برای رهبر مذهبی حقوق ماهانه‌ای را مقرر نکرده است. اما به جایش برخی از مؤسسه‌های اقتصادی دراختیار اوست – بنیاد‌های مذهبی که سرمایۀ آن‌ها به ارقام میلیاردی می‌رسد. این بنیادها به دلیل زیر نظر رهبری‌اند، از مالیات معاف هستند.

بنیادهای آیت‌الله بر جاهایی دست می‌گذارد که سود سرشاری در انتظارش است: از مستغلات و صنعتمخابرات گرفته تا معاملۀ خودرو.

برای آن‌هایی که کنار ایستاده‌اند امکان نگاهی از درون به جهان اقتصادی ایران کمتر وجود دارد. اکنون تاجری به نام علی نوریجانی درمصاحبه با سایت ایرانی فرارو توضیح می‌دهد که معامله‌هایی با سرمایه‌گذاری از بالا به چه شکل انجام می‌شود.

آقایان از بنیاد آمدند و فشار آوردند

نوریجانی واردکنندۀ خودروهای بی‌ام‌و بود، تا آن‌که بی‌ام‌و درسال ۲۰۰۹ همکاری خود را با ایران متوقف کرد. از آن به بعد نوریجانی همچنان به فروش خوردوهایی پرداخت که پیش‌تر وارد کرده بود.

روزنامۀ انگلیسی «تلگراف» از این مصاحبه نقل می‌کند: «آقایان از بنیاد شاه عبدالعظیم به دفتر من آمدند و پیشنهاد کردند با خریدن سهم من با شرکتم همکاری کنند.» وی در ادامه اعلام کرد که بنیاد ذره‌ذره سهم شرکتش را تصاحب کرد.

نوریجانی تعریف می‌کند: «من به تدریج سهام بیشتری از شرکتم را به آنها واگذار کردم.» شاه عبدالعظیم اکثریت شرکت نوریجانی را صاحب شد – در این مقطع نام مالک روی شرکت بود – و آن را به «پرشیا خودرو» تغییر نام داد. نوریجانی که دیگر اختیاری در شرکت نداشت، گفت: «برخی از آشنایان از من پرسیدند چطور بدون سکتۀ قلبی ماجرا را از سر گذراندم.»

فساد جزئی از نظام است

این روشی است که در بسیاری ازحکومت‌های خودکامه به کار می‌رود. به دلیل عدم شفافیت و نبود بازرسی، حاکمان و متحدان آن‌ها بدون هیچ مانعی اقتصاد را چپاول می‌کنند. به عنوان مثال واردات خودروهای لوکسآلمانی٬ مانند گاوه شیر ده از محبوبیت برخودار هستند.

در تونس معاملۀ بنز در دست خانوادۀ رئیس‌جمهور سرنگون شده، بن علی بود. درسوریه، رامی مخلوف، دایی‌زادۀ اسد کوشید تا مرسدس را از آن خود کند. سرآمدانِ تجاری و مجموعۀ دستگاه امنیتی درحکومت‌های خودکامه معمولاً با هم ارتباط نزدیک دارند. فساد جزئی از حکومت است. تحریم‌های بین‌المللی که بخش‌هایی از اقتصاد را به بازار سیاه تبدیل می کنند به نوبۀ خود باعث بیشتر شدن فساد می‌شوند.

دست بر قضا آیت‌الله خامنه‌ای، فساد و سوء‌تدبیر اقتصادی را در ایران به عنوان یک مشکل برشمرده است. وی از انتخابات ریاست جمهوری که در ماه ژوئن برگزار خواهد شد، انتظار پیروزی مدیری قوی‌تر از احمدی‌نژادی دارد که دیگر مجاز به شرکت در انتخابات نیست. ایران در وضعیت اقتصادی فاجعه‌باری است. تصور این که خامنه‌ای در خواسته‌اش برای مدیریت بهتر، مؤسسه‌های خود را که کارشان خوب پیش می‌رود لحاظ کرده باشد، کم است.

* در: اشپیگل آنلاین / ترجمه: ایران در جهان

عنوان اصلی مطلب:

Korruption in Iran: Der Bling-Bling-Ajatollah

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com