پس از شیوع بیماری کرونا و خطرات جانی ناشی از آن،با تبلیغاتی پر سر و صدا اعلام شد که زندانیان از جمله زندانیان سیاسی به مرخصی خواهند رفت و برخی از آنها نیز مشمول عفو خواهند شد….
پس از شیوع بیماری کرونا و خطرات جانی ناشی از آن،با تبلیغاتی پر سر و صدا اعلام شد که زندانیان از جمله زندانیان سیاسی به مرخصی خواهند رفت و برخی از آنها نیز مشمول عفو خواهند شد. انتظار می‌رفت این اقدام دست کم تا زمان رفع خطر جانی و تثبیت اوضاع ادامه داشته باشد و این زندانیان به زندان فراخوانده نشوند؛ اما متاسفانه بازهم با خلف وعده و عدم پای بندی به آنچه در تبلیغات رسانه‌های رسمی اعلام می شود، ابتدا اسماعیل عبدی هنگام مراجعه به دادسرای اوین برای تمدید مرخصی بازداشت و به زندان برگردانده شد و سپس محمود بهشتی. این مسأله در حالی رخ داد که مقامات قضایی در مراجعات قبلی به اسماعیل عبدی و محمود بهشتی، دیگر معلم زندانی و عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان اعلام کرده بودند که با توجه به بخشنامه‌ی اسفندماه، آنها به زندان بر نخواهند گشت.
قوه قضاییه بر خلاف بخشنامه اسفند ماه و با توجه به بحران کرونا نه تنها معلمان زندانی را آزاد نکرد، بلکه در کمال شگفتی، پس از آنکه اسماعیل عبدی را به زندان برگرداند، در آستانه هفته معلم، به جریان افتادن حکم زندان ده سال مربوط به پرونده ای مختومه را به وی ابلاغ نمود. این حکم در حالی به عبدی ابلاغ می شود که نماینده شاکی اصلی آن پرونده، از به جریان افتادن مجدد آن اظهار بی‌اطلاعی می کند. ما ابلاغ حکم جدید و فعال نمودن یک پرونده مختومه را نه تنها اقدامی در راستای سرکوب فعالان صنفی و نهادهای مدنی می‌دانیم، بلکه نوعی عنادورزی از جانب کارشناسان و مسئولان رده‌های میانی با این فعالان، و نوعی مخالفت آشکار با هرگونه اقدام مثبت در جهت بهبود شرایط زندان و زندانیان به ویژه فعالان صنفی و سیاسی ارزیابی می کنیم.
این حکم در حالی به این معلم زندانی ابلاغ گردید که معلمان و دوستانش انتظار داشتند آقای عبدی در سال تحصیلی آینده در مدرسه و کلاس درس حاضر شود. اما دریغ از کژاندیشانی که کمترین نشانی از تحمل و مدارا ندارند، با تمکین در برابر حقوق ملت در قانونی که مدعی تبعیت از آن هستند، بیگانه‌اند و جز بازداشت و زندان و تبعید، هنر دیگری ندارند. آزموده سال ها را باز می‌آزمایند و درک نمی‌کنند که زندان، اخراج و تبعید راه حلی برای نابرابری و تبعیض نیست و معلمان را از مطالبه گری باز نمی دارد.
کانون صنفی معلمان ضمن محکوم نمودن حکم جدید علیه اسماعیل عبدی ، خواهان آزادی تمام معلمان دربند است. از نظر ما در کنار این حکم ظالمانه، بازگرداندن محمود بهشتی لنگرودی به زندان و جلوگیری از آزادی وی، حکم اخراج و مخالفت با مرخصی محمد حبیبی، احضار و بازجویی محمد تقی فلاحی دبیر کانون صنفی معلمان، احضار جعفر ابراهیمی در تهران و اجرای حکم محمدعلی زحمتکش در شیراز و احضار اسکندر لطفی به دادگاه در مریوان، بازداشت خانم ناهید فتحعلیان از معلمان بازنشسته تهران بخشی از چرخه‌ی معیوب سرکوب فعالیت صنفی و تشکل‌های مستقل و قانونی است.
این فشارها در طول دو دهه گذشته نه تنها موجب عمیق‌تر شدن پیوند معلمان با کانون گردیده، بلکه آنان را در گام برداشتن در مسیر عدالتخواهی و استقلال تشکل مصمم تر نموده است.
کانون صنفی معلمان ایران(تهران)
۹۹/۲/۲۵
***
اطلاعیه‌ی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر ایران
پیرامون انتخاب و معرفی
محمد حبیبی به‌عنوان معلم نمونه سال تحصیلی ۹۹ـ ۹۸
هرسال، مسئولان دولتی و وزارتی سیستم آموزش کشور، به مناسبت هفته معلم و متکی بر یک سری داده‌های کمی با رنگ و لعاب‌های عمدتاً ایدئولوژیک و رانتی… تعدادی از فرهنگیان را به‌عنوان معلم نمونه معرفی می‌نمایند. در این راستا، به دلیل سیستم متمرکز و دیدگاه‌های رانت‌گرایانه حاکم بر وزارت آموزش‌وپرورش، نه‌تنها هیچ نشانی از معلمان خلاق، پویندگان روش‌های آموزش نوین، کیفی، عادلانه و نیز فعالان صنفی دیده نمی‌شود؛ شاهدیم که این قشر از معلمان با بی‌اعتنایی و بی‌مهری به روش‌های مختلفِ قهرآمیز و انحصارِ سیستماتیک کنار گذاشته می‌شوند. بسیاری از معلمان و فعالان خلاق که به آموزش با کیفیت و فراگیر باور دارند، یا فرصت مطرح‌شدن پیدا نمی‌کنند یا به دلیل شخصیت‌سازی‌های توخالی آمران امر، عطای این گزینش نمایشی را به لقایش می‌بخشند و از تکمیل فرم معلمِ نمونه خودداری می‌کنند تا به سیستم بفهمانند که این شو و نمایش را قبول ندارند.
از سوی دیگر، در روزهای آغازین اردیبهشت امسال، آموزش‌وپرورش ایران، در یک اقدام ضد معلمی و ضد آموزشی، معلم زندانی محمد حبیبی، عضو هیئت‌مدیره کانون صنفی معلمان تهران را بازخرید و از کار اخراج نمود. پیش‌ازاین نیز متأسفانه معلمان و فعالان صنفی بسیاری توسط قوه قضاییه به‌صورت ظالمانه حکم می‌گیرند و زندانی می‌شوند و متعاقب آن آموزش‌وپرورشِ مطیع، بی‌قاعده و قانون آنها را اخراج و یا تبعید نموده است.
اخراج محمد حبیبی به‌عنوان یک معلم که سالهای نه‌چندان دور در مناطق کمتر توسعه‌یافته‌ی خوزستان و شهریار تهران تدریس می‌کرد، خیانت و توهینی به جامعه‌ی معلمان و فرهنگیان است. او شاهد فقر و نداری اولیای دانش آموزان، ترک تحصیل‌های اجباری (محصول آموزش طبقاتی و تجاری) و سرخوردگی دانش‌آموزانی که بی‌اعتماد به آینده‌اند، بود، با نوجوانان و جوانانی که از کار تا مدرسه، از کارگری تا بی‌هدفی، راه می‌رفت و فکر می‌کرد و می‌نوشت، با پیشکسوتان آموزشی درباره معیشتشان همدردی و همدلی می‌کرد و از وضعیت نابهنجار مدارس تراژدی غم می‌سرایید و شجاعانه کوتاهی‌های فرادستان آموزشی را نقد می‌کرد، در نظر منسوبان قدرت اخراج می‌شود.
محمد حبیبی به گواه روزنامه‌نگاران صادق و فعالان صنفی مستقل و دردمند، یک معلم صنفی است با قلم توانا، دیدی مستقل و نکته‌بین و پیشنهاددهنده‌ای آگاه به شرایط اجتماعی روز. او قبل از آنکه برای سیستم و فرادستان بنویسد فریاد بی‌صدایانی بوده است که در طبقات آموزش این روزهای سیستم آموزشی کشور هرروز نحیف‌تر و رنجورتر و البته مطرودتر می‌شوند.
اخراج محمد حبیبی از شغلی که به آن عشق می‌ورزد، در آستانه هفته معلم برای فعالان و تشکل‌های صنفی به‌مثابه‌ی دهن‌کجی آشکار نهاد آموزش‌وپرورش به فرهنگیان ایران است. ازاین‌رو شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم کردن برخوردهای امنیتی و قضایی با فعالان صنفی، محمد حبیبی را به‌عنوان معلم نمونه‌ی سال تحصیلی ٩٩ـ ۹۸ به جامعه معرفی می‌کند.
این انتخاب برای کسانی که از عدالت و تغییر فراری هستند، برای نیل به ارزش های آرمانی‌ِ علم‌آموزی، می تواند چراغ راهی باشد.
متاسفانه هستند معلمانی که در راهروهای پرونده سازی امنیتی، حیران و سرگردانند و منتظرند روزی سیستم‌قضایی برای آنها حکم دهد و وزارت آموزش و پرورش اخراج و تبعید کند. طرحی که در نظر جامعه فرهنگیان و فعالان صنفی مطرود است.
این انتخاب در نزد افکار عمومی و معلمان و دانش آموزان جایگاه ویژه‌ای دارد و بدون شک معلمان آگاهی و حق‌طلبِ بسیاری را می توان نام برد که در کمال نمونه و الگو بودن مورد بی‌مهری و ظلم و زندان و اخراج سیستم حاکم قرار گرفته‌اند ما به همه‌ی این عزیزان احترام می گذاریم. انتخاب محمد حبیبی به‌عنوان معلم نمونه، سمبل و واکنشی طبیعی به ظلم مضاعفی است که در دو دهه فعالیت صنفی، بر همه فعالان صنفی رفته است و بی گمان نهادهای سرکوبگر روزی تن به خواسته‌های بحق فرهنگیان و فعالان صنفی خواهند داد. ما نیز در این مسیر همچنان بر عهد خود خواهیم ایستاد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۲۲ اردیبهشت۱۳۹۹
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.