۱-راهکارهای یارگیری و زمینه سازی های مقد ما تی.
الف-ابتدا، چند نفر از افراد که دارای دانش سیاسی و تجربه مبارزاتی هستند، همچنین ازهمدیگر شناخت دارند واز اعتماد واحترام متقابل برخوردار هستند، با همدیگر تماس برقرارمیکنند. وکوشش میکنند با سازماندهی چند جلسه حضوری یا بطورمجازی ،اهداف کلی و دیدگاههای خودرا درباره اهداف مبارزاتی و ضرورت شکل گیری تشکل سیاسی واهداف و برنامه ها…مطرح کنند وباهمدیگر تبادل نظر بعمل می آورند.
ب -سپس،کوشش میکنند که با مشورت همدیگر، از میان زنان، جوانان و افراد کارشناس آزاد اندیش،یار گیری کنند تا در گفتمان اولیه و در بیانگذاری یک تشکل و حرکت نوین سیاسی ،شرکت کنند.
ج -بنیانگذاری اولیه یک تشکل و یا یک جنبش سیاسی، بسیار حساس میباشد. کوچکترین خطا در یارگیریهای اولیه، میتواند به ناهنجاری ها، انشعابات و تخریبگری ها منجر شود. بنا براین، شناخت تاریخی و احساسی ازهمدیگر کافی نیست، بلکه بنیانگذاران یک جریان سیاسی- تشکیلاتی-مبارزاتی، باید از بینش و منش آزادیخواهانه و مبارزه جویانه برخوردار باشند.همچنین با نظام فکری گذشته کار نکنند،بلکه از نظر فکری تحول پذیر باشند. از کاردانی،دمکرات منشی ومسئولیت پذیری همدیگر،اطلاع کافی داشته باشند.
د -بنیانگذران اولیه یک تشکل , یا یک جنبش سیاسی باید “تحلیل مشخص از شرایط مشخص تاریخی، سیاسی،اقتصادی،اداری- نظامی جامعه”خود بعمل آورند و از دانش کافی برخوردار باشند، یا اینکه قادر باشند از دانش و همکاریهای افراد کارشناس استفاده کنند.
ذ- برای یارگیری و گسترش تشکیلاتی- مبارزاتی، ضروری است که” کار گروههای آموزشی گوناگونی” در زمینه های آموزش سیاسی،راهکارهای تشکیلاتی، و تدابیر مبارزاتی، تشکیل گردد.
بهترین شیوه ی کار، ایجاد ” شبکه های سیاسی- تشکیلاتی – مبارزاتی” در هرمحل،هرمنطقه،هراستان، میباشد که هر واحد قادر باشد براساس اهداف و برنامه های تعین شده، بفعالیت های خود ادامه دهد،و رابطین هرشبکه ،از طریق” شورای هماهنگ کننده”،امور مربوطه را با سایر شبکه ها و در کل تشکیلات، همآهنگ کنند.
۲- راهکارهای گفتمان و تبادل نظر برای طرح و تدوین برنامه های سیاسی -تشکیلاتی – مبارزاتی کوتاه مدت ودراز مدت .
پس از یارگیریهای اولیه، گفتمان و تبادل نظرمشترک آغاز میشود. وبرای اینکه گفتمان و تبادل نظر درباره تعین اهداف و برنامه های سیاسی، وراهکارهای تشکیلاتی و مبارزاتی بطرز دمکراتیک و با روش علمی به نتیجه مطلوبی برسند، میتوان شیوه های مختلفی را انتخاب کرد:
الف- تشکیل کارگروههای تخصصی درباره هریک از موضوعات مطروحه؛
ب- سازماندهی گفتمان و تبادل نظر،بطوردستجمعی،از طریق مجازی، یا شرکت درسمینار و کنفرانس، با مشارکت افراد و کارگروههای وابسته به گروه؛
ج-سازماندهی جلسه نهائی بمنظورجمعبندی نظریات،تدوین و تصویب مبانی سیاسی- تشکیلاتی- مبارزاتی اولیه؛
د- ادامه گفتمان ورایزنی با افراد علاقمند بمبارزه، و تشکیل کنگره یا کنفرانس بمنظور تصمیمگیری نهائی درباره مشخص کردن اهداف، برنامه سیاسی، ساختار تشکیلاتی و انتخاب ارگانهای اجرائی.
ذ-باید توجه داشت که تمام مباحث باید هدفمند و سازمان یافته انجام پذیرند و از پراکنده گوئی ها و اتلاف وقت جلوگیری شود. و هیچکس حق ندارد ” با خود محور بینی” با هموندان خود رفتار کند.
ر- همچنین باید توجه داشت که عضو گیری در یک حزب مدرن و دمکراتیک نمیتواند با بینش و منش التقاطی صورت بگیرد، بلکه باید براساس اهداف ، مرامنامه و باورهای فکری( تئوریک) – سیاسی- تشکیلاتی- مبارزاتی مشترک و پذیرفته شده، تحقق یابد.
در احزاب مدرن، دمکراتیک و ترقیخواه، معمولا هرعضوجدید، بایدشش ماه تا یکسال، – ضمن شرکت در مبارزات مشترک – دوره های آموزشی و تبال نظر را بگذراند تا ” تجانس فکری- سیاسی- مبارزاتی” شکل بگیرند.
۳-برنامه عمل سیاسی – تشکیلاتی- مبارزاتی و شیوه های تقسیم کار، تقسیم مسئولیت ،و شیوه های تصمیم گیری.
الف- برای تحقق اهداف، سیاسی- تشکیلاتی- مبارزاتی، باید برنامه عمل داشت. وگرنه هرگونه تلاش، به”آرزوهای سیاسی” و سخنان بی اعتبار تبدیل خواهند شد.
ب- برنامه های عمل باید واقع گرایانه و با توجه به نیازها وامکانات تنظیم شوند، وگرنه تشکیلات و جنبش سیاسی ،اعتبار اجتماعی خود را از دست میدهد.
ج- برای اینکه برنامه های عمل واقع گرایانه تدوین و تنظیم شوند، ضروری است که برای طرح واجرای هرکدام از برنامه عمل ها،” گروه کارویژه ای از کارشناسان” تشکیل شوند تا شرایط مختلف را بطورعلمی بررسی کنند وامکانات نیروی انسانی،امنیتی،مالی، فنی، تبلیغاتی و شرایط تحقق همه جانبه آنرافراهم کنند و در راه گسترش تشکیلاتی، ایجاد پایگاه اجتماعی ، و شکوفا سازی مبارزه گام های اساسی بردارند.
د- در برنامه عمل تشکیلاتی و مبارزاتی،هر فرد باندازه دانش، استعداد، امکانات و توانائی هایش شرکت میکند. بنابراین، باید با احساس مسئولیت در فعالیتها شرکت کنیم و روابط درون تشکیلاتی ما دمکراتیک و با احترام متقابل باشد.
ذ- درتشکل های سیاسی مدرن و دمکراتیک شیوه های تفکر” خود محوربینی ،استبدادی، وهمچنین جانبازی و شهادت طلبی”، مردود هستند.بنابراین :آموزش و تربیت کادرسیاسی- مبارزاتی، در راس برنامه عمل احزاب مدرن وترقیخواه قرار دارند.
ر-برنامه عمل و آموزش” فنون سازماندهی و مبارزه اجتماعی در شرایط ترور و اختناق”، درکشورهائی نظیر ایران ،بسیاراهمیت دارند وضروری است که همه ی کوشندگان حزب – درسطوح مختلف- آنها را بیاموزند.
۴-راهکارهای تدارکاتی برای گسترش تشکیلات و گسترش مبارزه؛
الف- سازماندهی و مشارکت در امور سیاسی، تشکیلاتی، مبارزاتی، نمیتوانند باصدور”فرامین از بالا”تحقق یابند، بلکه باید باچشم انداز همه جانبه وبا” ایجاد گروههای تدارکات”، و ایجاد هسته ها و شبکه های تشکیلاتی- مبارزاتی در سراسر کشور- ضمن آموزشیهای سیاسی – فراهم گردند.و همه ی امکانات مالی، فنی،تبلیغاتی،امنیتی و…شرایط تحقق هرکدام از برنامه ها، پیشاپیش پیش بینی و فراهم شوند.
ب- هیچ حزب و گروهی به تنهائی نمیتواند با دیکتاتوری و ناهنجاریهای گوناگون بمقابله برخیزد وپیروز شود،بلکه ضروری است که “گروه تدارکات”ویژه ای شکل بگیرد تا در راه تشکیل یک جبهه ائتلافی قدرتمند سراسری درایران-متشکل از نیروهای سکولار، دمکرات وبرابری طلب – گامهای استوار بردارد.
۵-ویژگی ها ی جامعه ایران ونقش نیروهای ائتلافی ونقش” نهادهای مستقل مردمی” در مبارزه اجتماعی؛
الف -ویژگیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران ایجاب میکند که نه تنها “احزاب مدرن اجتماعی نوینی”در ایران شکل بگیرند، بلکه ضروری است که از تشکیل”نهادهای مستقل مردمی”،بمنظوردفاع ازحقوق مدنی وشهروندی مردم، ودفاع از رفاه اجتماعی وحقوق صنفی زحمتکشان جامعه، و مبارزه علیه تبعیض زنان و اقوام گوناگون ،حمایت شود.
۶-راهکارهای تحقق برنامه های کوتاه مدت و دراز مدت؛
الف- راهکارهای سیاسی- تشکیلاتی- مبارزاتی یک حزب یا یک جبهه ائتلافی را میتوان به چند مرحله تقسیم بندی کرد:
۱-اتخاذ تاکتیکهای مناسب برای تحقق برنامه های کوتاه مدت که با تکیه به چشم انداز دراز مدت اتخاذ میشوند؛
۲- برنامه عمل سیاسی- تشکیلاتی- مبارزاتی مرحله ای( میان دوره ای) که با اتکا به مبانی اهداف تعین شده اتخاذ میشوند؛
۳- راهکارها و برنامه عمل ” دورا ن گذار ازحکومت استبداد ی” که در هنگام سقوط رژیم و در روند کسب قدرت اتخاذ میشوند؛
۴- راهکار و برنامه عمل پس از پیروزی، که هنگام تشکیل حکومت ائتلافی و دوران سازندگی ، اتخاذ میشوند؛
اما، همه برنامه های تاکتیکی ، مرحله ای وگذار، باید با مبانی اهداف و برنامه های استراتژیکی همخوانی داشته باشند.
۷-راهکارهای گذار از نظام دیکتاتوری و زمینه سازی برای قدرت جایگزین دمکراتیک؛
الف-مرحله گذار از نظام دیکتاتوری، یکی از حساس ترین مراحل مبارزات سیاسی است. هرگونه لغزش، سیاست سازش کارانه، ویا اشتباه، موجب میشوند که به اهداف آزادیخواهانه و برابری طلبانه لطمه وارد شود، و زمینه برای بازگشت و باز سازی دیکتاتوری ومناسبات تبعیض گرانه و ستمگرانه، فراهم شود.
نگرشی به تاریخ تحولات سیاسی ایران نشان میدهند که بسیاری ازشخصیت ها و سازمانهای سیاسی سنتی، یا فاقد چشم انداز درازمدت بودند، و یا اینکه با توسل به تاکتیک های غلط، اهداف استراتژیک و دراز مدت را قربانی سیاست بازیهای زود گذر کردند. بطور مثال : در ارتباط با خمینی ، تاکتیک زدند و استراتژیک خوردند و فاجعه ای بزرگ بنام جمهوری اسلامی در ایران شکل گرفت.
۸-راهکارهای سازندگی و شکوفا سازی مناسبات سیاسی- اقتصادی- فرهنگی- اداری ؛
الف- در جوامعی نظیر ایران که واپسگرائی سیاسی، اقتصادی،فرهنگی ،گسترش یافته اند و چندین نسل باز تولید شده اند؛ همچنین با تکیه به دستگاه فاسد اداری- نظامی،قدرت خود را بااشکال مختلف تضمین کرده اند، چه باید کرد؟
آیا با برکناری چند نفرازقدرتمداران جنایتکار و فاسد، میتوانیم به نظم نوین دمکراسی خواهی، برابری طلبی، و شکوفا سازی اجتماعی دست یابیم؟
یا اینکه در همان منجلاب گذشته غوطه ور خواهیم شد؟
براین باورم، راهکارهای مبارزاتی ما درمرحله گذارازنظام جمهوری اسلامی ، نقش تعین کننده ای در استقرار مناسبات سیاسی ،اقتصادی،فرهنگی و اداری آینده کشور خواهد داشت.
هرگونه اغماض درباره نهادهای خرافات پرور، وهرگونه اغماض دربرابر آخوندیسم ( انگل های اجتماعی)، و هرگونه مصالحه با دستگاه قضائی-اداری- نظامی جنایتکار و فاسد حاکم، تکرار اشتباهات تاریخی گذشته میباشد.
برای سازندگی و شکوفا سازی جامعه ایران، ضرویست که ابتدا،تمام منجلاب حاکم در جامعه را با “بلدوزر” پاک سازی کنیم وسپس ،درهمه سطوح ، مناسابات نوینی را جایگزین مناسبات ارتجاعی گذشته کنیم.
۹-ویژگی ها ی سیاست خارجی ومعیار برقراری مناسبات با ملل و دول جهان؛
الف- براین باورم که سیاست خارجی آینده ایران نیز باید با توجه به شناخت همه جانبه از مناسبات ناهنجار حاکم درجهان اتخاذ شوند.
تا زمانی که ملل درد مند و نیروهای ترقیخواه جهان در پراکندگی بسر میبرند، قدرتهای غارتگرو جنایتکار به تجاوزات خود ادامه خواهند داد. اما این باین مفهوم نیست که ما مطیع و فرمان بردار جنایتکاران جهان، بسرگردگی آمریکا بشویم.
ما باید باهرگونه مداخله نظامی ابر قدرتها در کشورهای آفریقا،آسیا،وآمریکای لاتین، مخالفت کنیم.
ما بایدبا سیاست بازیهای” تروریسم پروری”مخالفت کنیم وکوشش بعمل آوریم – بمنظور”شکل گیری توازن قوا درجهان”- ازهمبستگی ملل دردمند و نیروهای ترقیخواه جهان،حمایت کنیم.
۱۰-بنابراین، افراد و محافلی که همکاری با جناحی از رژیم جمهوری اسلامی را می پذیرند، و یا از دخالت نظامی قدرتهای بزرگ جهانی در ایران حمایت میکنند، جایگاهی درتشکیلات سیاسی وجبهه ائتلافی نیروهای ترقیخواه،سکولار دمکرات و برابری طلب ایران ندارند .
به پیوست چند نوشته درباره شرایط تاریخی – اجتماعی جامعه ایران، درباره فنون سازماندهی و مبارزه اجتماعی،درباره شکل گیری فرهنگ اجتماعی ، همچنین دیدگاه برخی اندیشه ورزان درباره راهکارهای سیاسی-تشکیلاتی- مبارزاتی را که میتوانند راهنمای برنامه سیاسی و برنامه عمل مبارزاتی ما باشند، بشما علاقمندان انساندوست و ایراندوست، تقدیم میکنم.
حسن ما سا لی
سپتامبر ۲۰۱۷
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.