زمین خالی
خالی است خیابانها
و سوت و کور
سلام و بوسه و دیدارها
از در و دیوار غم می بارد
هیچ خالی یی مرا ولی
انقدر غصّه دار نمی کند که این خالی
این خالی زمین بازی بچه ها
نیستند
بیهوده در پارک می چرخم
نیستند نگاهشان کنم
دنبال هم دویدنشان را
سر خوردن و بلند شدن
خنده های ریزشان را
از بالای تاب
نیستند
قدم های کوچکشان
از زمین بازی
پاک شده است
دور وسایل بازی
نوار زرد کشیده اند
ایست!
بیهوده در پارک می چرخم
نمی ایستم
دلم پر غصه است
و با هیچ چیز
خالی نمی شود
نیستند
و من نیستم
با این که هستم
بیهوده
همچون کتاب کودکی
برای بزرگسالان
و سوت و کور می چرخم
پر از غصّه
میان خالی ها
/
نیلوفر شیدمهر
۹ اپریل ۲۰۲۰
ونکوور – کانادا
تارنما:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.