کشته شدن قاسم سلیمانی و تعدادی از فرماندهان گروه شبه نظامی حشد الشعبی درفرودگاه بغداد، که با حمله پهپادهای ارتش آمریکا و به فرمان مستقیم رئیس حمهور این کشور صورت گرفت، رویدادی بود در پی تشدید تنش‌های یک هفته گذشته در عراق که با حمله موشکی گروه کتائب حزب الله به پایگاهی در کرکوک و کشته شدن یک پیمانکار آمریکایی آغاز شد و سپس منجر به حمله همین گروه وابسته به جمهوری اسلامی به سفارت آمریکا در بغداد و تخریب بخش هایی از سفارت گردید. رئیس جمهوری آمریکا قبلا از پاسخگویی جدی به این حملات سخن گفته بود.
تردیدی نیست که این رویدادها می‌تواند تنش در منطقه خاورمیانه را وارد مرحله خطرناک جدیدی کند و به خشونت‌های بیشتری بیانجامد که پیآمدهای منفی آن متوجه ملت‌های دو کشور عراق و ایران خواهد بود. شورای مدیریت گذار پیش از این به کرات در مورد سیاست‌های نابخردانه و آتش افروزانه جمهوری اسلامی در خاورمیانه که سال‌ها است با هدف شیعه گستری صلح منطقه را به خطر انداخته هشدار داده است. سیاست هایی که عراق را به عنوان بخشی از “عمق استراتژیک” خود دانسته و نهادهای سیاسی و نظامی و اطلاعاتی این کشور را با دخالت سپاه قدس به فرماندهی قاسم سلیمانی، به آلت دست و ابزار پیشبرد سیاست منطقه‌ای خود تبدیل کرده است.
اما هر دو ملت آگاه ایران وعراق در فرصت‌های متعدد به ویژه طی ماه‌های اخیر، اعتراض خود را به سیاست مداخله گرانه جمهوری اسلامی در عراق که جز تشدید خشونت و فساد و به هرز بردن توان اقتصادی دو کشور سودی نداشته اعلام کرده و خواهان انحلال گروه‌های شبه نظامی وابسته به سپاه پاسداران و بازگشت نیروهای ایران به داخل کشور شده‌اند.
خیزش مسالت آمیز و ضد حکومتی مردم ایران در آبان ماه امسال، به بهانه افزایش ناگهانی قیمت بنزین و بحران عمیق ناشی از سرکوب وحشیانه و کشتار سبعانه مردم بی دفاع و پیامدهای ناشی از آن و نیز همزمانی این وقایع با اعتراضات گسترده مردمی در عراق علیه دخالت و نفوذ جمهوری اسلامی، تبدیل به یک نقطه عطف شد.
این رویدادها علی خامنه‌ای را به این نتیحه رساند که بازی درشرایط “نه جنگ و نه مذاکره”، به خط پایان خود رسیده وادامه آن در صحنه داخلی منجر به نارضایتی و تنفر عمیق عمومی از او و همه دست اندر کاران جمهوری اسلامی و در سطح منطقه‌ای باعٍث از دست رفتن بیشتر نفوذ عوامل او شده است. به همین دلیل افزایش تنش در منطقه با هدف فرافکنی بحران داخلی در دستور کار جمهوری اسلامی قرار گرفت.
به این ترتیب رهبر جمهوری اسلامی برای گذار ازخط قرمز جنگ‌های نیابتی که تا آن هنگام عدم تعرض به منافع مستقیم امریکا در عین ضربه زدن به منافع متحدینش در منطقه بود، ابتدا با موافقت با حمله موشکی نیروهای نیابتی به قرارگاه نظامی آمریکا و سپس یورش به سفارت این کشور در عراق درحقیقت خواست سطح این جنگ‌ها را تا ایجاد تنش‌های مستقیم با آمریکا بالا ببرد. این یک تغییر سیاست استراتژیک از سوی او بود و دونالد ترامپ نیز در ادامه هشدار قبلی خود دست به اقدام زد.
همان گونه که خامنه‌ای نتوانسته بود وسعت مخالفت مردم و تنفر و نارضائی آنان را هنگام موافقت با افزایش قیمت بنزین حدس بزند، در این تصمیم غلط جدید نیز نتوانسته بود عمق نفوذ اطلاعاتی آمریکا درسپاه و گروه‌های منطقه‌ای وابسته به نیروی قدس را دریابد و اقدام متقابل را پیش بینی کند.
عمق نارضایتی و تنفر مردم ایران از شخص خامنه‌ای و جمهوری اسلامی، چیزی نبود که از دید ناظران کاخ سفید نیز پنهان بماند. به نظر می‌رسد آنها نیز به این نتیجه رسیدند که دوران مماشات با حاکمیتی که بدون تغییر در سیاست خارجی خود، در عرض چند روز حتی مردم کشور خود را در چنین ابعاد وسیعی قتل عام می‌کند به پایان رسیده و مذاکره توجیهی عقلانی و سیاسی ندارد.
رهبر جمهوری اسلامی اکنون رهبر درمانده و مستاصلی است که هر روز امکانات بیشتری را از دست می‌دهد و قصد دارد با گزینه‌های خطرناکتر و محدودتری به بهای کشاندن فاحعه آمیز کشور ما به درگیری‌های نظامی، آخرین مهره‌های این بازی در شرف مات شدن را جابحا کند.
اما ملت آگاه و هوشیار ایران همواره مخالفت خود را با جنگ و سیاست‌های تنش افروزانه اعلام کرده و همواره پیام آور صلح و پشتیبان مصمم حل مناقشات داخلی و خارجی از طریق مذاکره بوده است. پیامی که متاسفانه هیچگاه گوش شنوایی در حاکمیت جمهوری اسلامی نیافته است.
ما تردیدی نداریم که اکنون نیز مردم ایران در دام تبلیغات گمراه کننده حکومت نخواهند افتاد و دلیلی برای تخاصم و درگیری با آمریکا و تن دادن به تحمیل جنگ تازه‌ای در خاورمیانه از سوی رژیمی که یک بی نظمی سرکوبگر و فاسد است نخواهند یافت. هیچ جنگی با جمهوری اسلامی جنگ مردم ما نیست و ملی گرائی ایرانیان در این مقطع حساس تاریخی همچنان اعلام برائت از سیاست‌های جنگ افروزانه در منطقه و در سطح بین المللی و صلح و دوستی با همه ملت‌ها و کشورهای جهان است.
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
۱۳ دی ماه ۱۳۹۸
۳ ژانویه ۲۰۲۰
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.