چرا قربانیان تجاوز جنسی حاضر به شکایت نمی‌شوند؟

ترس از بی‌آبرویی و ناموس پرستی افراطی از دلایلی است که مانع شکایت قربانیان تجاوز می‌شود. پلیس می‌گوید که مراجعه قربانیان تجاوز جنسی در سال گذشته بیشتر شده و تشکیل پرونده های تعرض جنسی افزایش یافته است. به گفته پلیس علی‌رغم افزایش این آمار هنوز بسیاری از قربانیان این جرم از ترس آبرو شکایت نمی‌کنند. این در حالی است که پلیس برای حفظ آبروی قربانیان از افسر زن استفاده می ‌کند و در هیچ مرحله‌ای هویت آنها را فاش نمی ‌کند. اما چرا بعضی از قربانیان جنسی دچار رنج و درد بسیاری می‌ شوند حاضر به شکایت نیستند و در کنار آمار رسمی، آمار ناگفته ‌ای از قربانیان تجاوز جنسی وجود دارد؟

به  نقل از سلامت نیوز، ایرانی‌ها می‌ گویند آبِ رفته به جوی برنمی گردد یا آبرو قطره قطره جمع می شود و یکباره به باد می رود. این ضرب المثل ها نشان دهنده اهمیت و حساسیت آبرو در جامعه ایران است. بیشتر قربانیان جنسی و خانواده آنها از ترس بی آبرو شدن شکایت نمی کنند. اما اگر به قول آنها این آبرو ریخته شود جامعه قربانی را تنبیه و طرد می کند. تلقی عموم جامعه این است که قربانی تجاوز، خود مقصر حادثه است. حتی این باور در گفته های مسئولان هم به چشم می خورد. به عنوان نمونه در حادثه تجاوز گروهی خمینی شهر با وجود آنکه قربانیان با خانواده های خود بودند، اما برخی مسئولان اعلام کردند که قربانیان هم مقصر بودند. معمولا در جامعه ما اگر مشخص شود که به دختری تجاوز شده، کمتر کسی حاضر به ازدواج با او می شود و اگر قربانی متأهل باشد به احتمال زیاد زندگی اش از هم می پاشد.

موضوع دیگری که دامن قربانیان جنسی را گرفته و مانع شکایت آنها می شود ناموس پرستی افراطی است. پدر، برادر و شوهر و نزدیکان دیگر قربانی تجاوز او را ناموس خود می دانند و شکایت کردن و علنی شدن ماجرای تجاوز را باعث بی‌ناموسی خود می دانند. مراقبت از اعضای خانواده خود و ناموس چیز بدی نیست، اما ناموس پرستی افراطی باعث رفتارهای غیر منطقی و حتی قتل قربانی تجاوز می شود.

موضوع دیگری که در آمارهای تجاوز جنسی‌ معمولا‌ ناگفته می ماند، تعرض از طرف آشنایان مانند پدر و برادر و دیگر نزدیکان قربانی است. به این اظهارات مشاور استاندار خوزستان درباره تجاوز محارم به دختران در این استان توجه کنید: «ازمیان تنها ۱۸ دختر بین ۱۲‌تا ۱۴ سال که به دلیل تجاوز پدر و برادرشان به دفتر امور بانوان استانداری مراجعه کرده اند، ۱۲ مورد آن دختران زیر ۱۴ سال بوده‌اند.» به گفته وی در یک پرونده دختر ۱۹ ساله ای از ۸‌سالگی مورد سوء استفاده پدر و برادر خود قرار می گرفته است. چند سال پیش یک کارشناس به روزنامه رسالت گفت: «درحال حاضر چهارهزار پرونده درخصوص تجاوز برادر به خواهر و ۱۲۰۰ پرونده درخصوص تجاوز پدر به دختر در دست بررسى است.» قطعا آمار واقعی تجاوز به محارم از اینها بیشتر است، اما به دلیل تابوی شدید این آمار کشف نمی شود. خود خانواده ها به دلیل ناموس پرستی و ترس از بی آبرویی مانع کشف این آمار هستند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)