جنونِ جهانی

آشکار است که جهان سلسله‌ای از #بهم‌پیوستنی‌هاست که از حلقه‌هایی گِرداگِردِ هم تشکیل شده و هر حلقه بر حلقه‌یِ دیگر تأثیر می‌گذارَد و شیئی نیست که مستقل از تأثیر باشد و این را از تجربه‌یِ سقوط و صعودِ تاریخ دَرمی‌یابیم، آنجا که وقتی رعیّتی #ضعیف بوده و بِواسطه‌یِ محبّتِ گزاف به زندگانی‌ای پست و برایِ رسیدن به حقوقی پشیز، تَن به هر حقارت و مسکنت و ذلّت و ظلمی دَرداده، #شهریارِ باغی محرّصانه بر آنان شوریده و خِیل‌هایی از جیوش و لشکریان را برایِ جیب‌بُری و چپاول‌گری و درازدستی گسیل کرده تا به آشوبگری و تحمیلِ آزار بر مردمانی که بر بدنشان ردّی از گناه جز رخوتی که خود نمایان ساخته و فرومایگی‌ای که بر خویش قبولانیده بودند دیده نمی‌شد دست یازند. #زیردستان‌اند که راه بر جبّار گشوده تازیده ظفر کرده و پاها به او داده لگدکوب نماید و دست داده تیغ بِکِشَد و مال‌خَرِ سیاست‌مدارانِ دزد شده لخت‌شان کنند. اینجا پیوندی بینِ حلقه‌یِ رعایایِ محنت‌زده و اربابانِ زمینی برقرار است که قصور و خاکساری و انکسارِ فرودستان، #رخصت‌نامه‌ای برایِ جبّار شده تا به سرکوب و جنایت اقدام ورزد. همان جبّاری که بیش از #یک‌نفر نیست، امّا گلّه‌ای انبوه از مردمانِ فرومایه را در اختیار دارد و هرگونه بخواهد عرصه را بر آنان تنگ نموده و هرگاه آرزو کند آنان را در طویله‌یِ جهل می‌نهد تا برایِ بانگ‌برنیاوردنِ حقوقِ خویش در خفقان‌شان بتمرگند.

حلقه‌یِ #زن‌ومرد نیز با تأثیرِ طبقه‌یِ چیره و مرفّه که آموزگارانِ جامعه‌یِ انسانی هستند، در انحطاطی افتاده که حتّی انگِ پستی هم نمی‌سزد و با بربریّتِ تمدّنِ دوران‌هایِ وحشیِ بشر هم‌عنانی می‌کند. امروزه اگر #زن باشی، برترین #فضیلتی که برایت می‌شناسند، همان ران‌هایِ برجسته و شکافِ سینه‌هایِ آماسیده‌ات است. آن موجی که در بدنت می‌خَرامَد و آن رایحه‌ی خوشبویت، از مَفاخرِ تو محسوب می‌گردد. برایِ آنکه #پوچی‌ات را جبران کنی باید مدام پیکری سحرآمیز از خود بتراشی که زیبا جلوه نماید، تا مبادا از چشم‌ها بیفتی. تو را نه در کتابخانه‌ها، بلکه در فاحشه‌خانه‌ها جست‌وجو می‌کنند، چون تو آیینه‌یِ تمام‌نمای یک تَنِ #مصرف‌زده‌ای که تنها هدفت رفعِ احتیاجاتِ مردانه است.
یکی از دوستانِ دانشمندم (=.R. N) می‌گفت:
«این‌روزها روزهایِ ساده‌بودن و ساده‌زیستن نیست؛ روزهایِ گیسوانِ بافته‌یِ رها، روزهایِ چهره‌هایِ شادابِ روشنِ آفتاب‌ومهتاب‌دیده. اینک دنیا رستاخیزی از رنگ‌هایِ آلی و فرمول‌هایِ شیمیاییِ #اکسیدشدن را تجربه می‌کند. چرخ‌هایِ کارخانه‌ها باید بروفقِ مرادِ سرمایه‌داری بچرخد. چرخ‌هایِ نامرئی هم امّا در گردشِ مداوم، در ذهن‌ها… هردو امّا دو تیغه‌یِ یک مِقراض، برایِ #چیدنِ ریشه‌هایِ اصیلِ انسانیّت. زنِ امروز بهترین محرّک و منبعِ انرژیِ بی‌پایان برایِ چرخشِ چرخ‌هایِ این کارخانه‌یِ انهدام شده است.»
#مردبودن هم آسان نیست، با این تفاوت که دیگر نگران نیستی در بن‌بستِ کوچه‌ای به تو تجاوز شود. زیبایی‌ات آنچنان اهمّیّت نخواهد داشت تا تو را در #اولین‌نگاه بپذیرند، لیکن باید جیب‌هایت پُر باشد و کراوات‌دار باشی تا بتوانی اعتبار و آبرو و نیک‌نامی‌ات را #حفظ کنی… برخی نیز از مردبودن، فقط #نربودن را به ارث برده‌اند. جایی خواندم نَرینه‌ای گفته بود:
«سلام و عرض ادب خدمت همه‌ی خانوم‌های محترم. من یک فرد #فوت‌فتیش (=پاپَرَست) هستم. این حسّم رو از بچّگی داشتم تا به الان و عاشق این هستم در خدمت خانوم‌های محترم باشم و پاهای مقدّس‌شون رو ببوسم و بلیسم تا خستگی‌تون دَربره و #تحت‌سلطه باشم.»
انحطاط و پوسیدگیِ حلقه‌ها یکی‌پس‌ازدیگری، اغلبِ مردم را در بندِ نفسِ سرکش کشانیده و آن‌ها را فاقدِ حیا و غیرت و عزّت و آزاده‌خویی نموده است. آنان شیفته‌یِ جذّابیّت‌هایِ ظاهری‌اند و هر جلوه‌یِ افسون‌گرانه‌ای بِدانان چشمک زَنَد، زودا همچون #سگانی‌گرسنه زبان دَرکشیده دوان‌دوان سویش روند. حقیقت آن است که حلقه‌ها از هَم گسلیده و کپک زده است، چون امروز حاکمیّتِ غالب بر جهان از بشر می‌خواهد که یک #حیوان باشد و تمامِ سلوک و اهدافِ زندگی‌اش را حیوانی پِی‌ریزی کند. سیاست‌بازان می‌خواهند سَگ باشی تا در قبالِ یک تکّه استخوانی که منّت‌کِشانه جلویت می‌اندازند، #لام‌تاکام دم نزنی. جبّارین می‌خواهند مانندِ گوسفند سَربه‌زیر باشی و #ذلیلانه پشم‌وگوشت به آنان بدهی. اگر بخواهی آدم باشی و از سنگلاخ‌ها و ریگزارها پرهیختن داری، باز دستانی پیدا می‌شود که بسویت سنگ پرتاب کند. همینانند که در اقلیمی بی‌کران خود را در دژهایی خفه محصور کرده‌اند و جهانِ تضاد و تبعیض و حاشیه‌نشینی و خانه‌به‌دوشی و گرسنگی و ازخودبیگانگی و اختناق و جنون را یک #حتمِ معقولِ حیاتی پذیرفته‌اند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)