سال “رونق تولید” ؛اصلاح قانون کار و قوانین تامین اجتماعی به زیان کارگران

آیا قرار است به نام رونق تولید یک راست به سراغ قانون کار و تامین اجتماعی بیایند و به بهانه رونق تولید حقوق حقه کارگران را تضییع کنند.باید پرسید کدام رونق؟ و کدام تولید؟

بخش های گزیده گزارش ایلنا از یادداشت عضو و نائب رئیس هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی به شرح زیر است:

“نامگذاری سال ۱۳۹۸ به نام “سال رونق تولید” علی‎القاعده بایستی سال خوبی از منظر سازمان تأمین‌اجتماعی باشد چراکه رونق تولید ملی و تولید داخلی منجر به ایجاد اشتغال می‌گردد و از رهگذر ایجاد مشاغل جدید و حفظ مشاغل موجود، ورودی‌های تعدادی (افزایش تعداد بیمه شده) و ریالی (افزایش مبنای کسر حق بیمه) سازمان تأمین اجتماعی افزایش یافته و تحقق این امر به تعادل منابع و مصارف و پایداری مالی سازمان تأمین اجتماعی کمک می نماید.

ولی تجربه نشان داده که متأسفانه و بهر تقدیر این قبیل نامگذاری‎ها مصادره به مطلوب می‌شود و زمزمه هایی مبتنی بر این رویکرد از همین ابتدا ظاهر شده است، نظیر اینکه بایستی قوانین و مقررات دست و پاگیر حذف شوند، بایستی از کارفرمایان و صاحبان بنگاههای اقتصادی حمایت شود و قس علیهذا”.

“بر همین مبنا بایستی پرسید کدام رونق؟ و کدام تولید؟…مثل موارد مشابه، قبل از اینکه فکری بحال اقتصاد سیاه، غیر رسمی و پنهان یا جلوگیری از قاچاق یا اصلاح نظام تعرفه ای واردات و یا اعمال مالیات اجتماعی بر فعالیتهای ضد اشتغال ملی یا ساماندهی نیروی کار غیر مجاز خارجی و … بشود. یک راست به سراغ قانون کار و تامین اجتماعی بیایند و به بهانه رونق تولید حقوق حقه کارگران را تضییع کنند. در اغلب کشورهای موفق و پیشرفته دنیا قوانین سختگیرانه ای برای جلوگیری از قاچاق و همچنین نظام تعرفه ای موثری برای اعمال مالیات اجتماعی بر واردات وجود دارد و منابع حاصله صرف تقویت تامین اجتماعی می شود…”

“چندین دهه است که بخشی از تولید کشور “زرورقی” شده است بدین ترتیب که هر مساله و مشکلی که حادث می شود برخی از تولید کنندگان می‌‌گویند بایستی بیمه کم شود، معوقات و جرائم تسهیلات بانکی بایستی بخشیده شود، خوراک و مواد اولیه بایستی رایگان شود، برق و گاز و آب مجانی شود و … تا ما بتوانیم تولید کنیم در حالی که در اصول مدیریت بنگاههای اقتصادی، تعبیه اندوخته های “قانونی”، “احتیاطی”، “فنی”، “تکنولوژی” و … برای همین روزها است و بایستی در دوران رونق و سودآوری و نو بودن تکنولوژی، ذخایر و اندخته های لازم تعبیه شود تا در زمان وقوع بحران بکارگرفته شوند نه اینکه از جیب ملت و کارگران برای باز سازی و نوسازی صنایع هزینه گردد. در این نوع تولید که می توان آنرا “تولید زرورقی” و “تولید نازک نارنجی” نامید، هر چه خوبی و پیشرفت، سودآوری و … است متعلق به کارفرما است و هر چه مشکل و مساله و معضل است مربوط به کارگر و قوانین و مقررات است…”

“مصادره به مطلوب از شعارهای سال امری است که غالباً دودش به چشم کارگران می رود، به بیان دیگر اگر قرار است تولید رونق پیدا کند بایستی به تمامی عوامل تولید توجهی عادلانه و منصفانه داشته باشیم و “سرمایه”، “کارفرما”، “کارگر”، “مدیریت”و “نظامات کسب و کار” و … را بصورت متوازن و متناسب مد نظر قرار دهیم نه اینکه بلافاصله به فکر تقلیل و ترقیق و تضعیف قانون کار و قانون تامین اجتماعی بیافتیم و صد البته پر واضح است که با توجه به قدمت قوانین و مقررات کشور بایستی روزآمدسازی و نوین سازی قوانین انجام پذیرد ولیکن براساس گفتمان سه جانبه و با رعایت صرفه و صلاح طرفین و نه غلتیدن به یک سمت و سو و خرج کردن از جیب کارگران (سازمان تامین اجتماعی) برای کارفرما و یا خرج کردن از جیب مردم (انفال و منابع عمومی)”.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)