دو شعر از: شیرکو بی کس (شاعرمعاصرکرد)

۱-
من نمی گذارم!
که این گریه رنگ ببازد
من نمی گذارم
این مردن…زندگی فراموش اش کند
من این ظلم را
دردرون شیشه بندشعر
می نهم برای:
آن کودکی که…
بعدازچندقرن می آیدوزندگی می کندو
از«رحم»این دیارسربیرون می آورد 
والف وب چراغ رافرامی گیردو
این ظلم وبیدادرامی خواند؟!

خالد بایزیدی (دلیر)

…………………………………………..
من ناهیلم
ئه م گریانه هه رگیزره نگی بچیته وه
من ناهیلم
ئه م مردنه…ژیان بیری بچیته وه
من ئه م زولمه
له ناوشووشه به ندی شیعرا
دائه نیم بو:
ئه وزاروکه ی
دوای چه ندقه رنی دیت وئه ژی و
له ره حمی ئه م ولاته وه سه رده ردینی و
ئه لف وبیی چرافیربی و
ئه م غه دره ئه خوینیته وه!؟
…………………………………………….
۲-
ازوقتی که کوچ هست…کوچ می کنم
ازوقتی که آتش هست…می سوزم
ازوقتی که آب هست…غرق می شوم
ازوقتی که تیغ هست…قربانی ام
ازوقتی که خاک هست…بی خاک ام
ازوقتی که کوه هست…من سنگ تیپاخورده ام
ازوقتی که درخت هست…شلاق می خورم!
من پیش از«موسی»آواره ام
پیش از«مسیح»صلیب ام
پیش از«قریش»من زنده بگورو
پیش از«حسین»من سری بریده ام

شیرکو بی کس

…………………………………………………
ئه وه ته ی کوچ هه یه…کوچ ئه که م!
ئه وه ته ی گرهه یه…ئه سوتیم
ئه وه ته ی ئاوهه یه…ئه خنکیم
ئه وه ته ی تیغ هه یه…قوربانیم
ئه وه ته ی خاک هه یه …بیخاکم
ئه وه ته ی شاخ هه یه…من تلورده بمه وه و
ئه وه ته ی دارهه یه…لی ئه دریم!
من له پیش«موساوه»ئاواره م
پیش«مه سیح»من خاچم
پیش«قریش»من زینده به چال و
پیش «حسین»من سه ری براوم

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)