تشنه نیستم .
ازشمال ِچشمه های عشق آمدم .
کوزه ام پُراز ترانه های تازه است.
با زبان ِ مردمان ِ “گیل” .


بی دلیل نیست
شعر ِعاشقانه ام معطر است.
بوی آرزوی چای
بوی مهربان ِ پرتقال می دهد.

 

در میان ِعاشقان
این دل ِ شکفته ی من است همچنان-

عطر ِ شاعرانه ی شمال می دهد.

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)