دریغا دریغا دریغا
……………………………….
سه نامی شکفتند بر سینه ی آب.
سه نام ِ درخشنده از خنده ی ناب .
سه نامی که از رنگ وُ آهنگ ِ باران ِ باغ اند.
وبر جان ِ تاریک ِ آن خاک ِ غمناک-
چنانچون، چراغ اند.
دریغا دریغا دریغا
نفَس ،هر نفَس، درقفس شد
صداهای سرسبز ِ دیرینه ی ما.
قدم ،هرقدم ، ترس ِ سنگ ست
به جان ِ درخشان ِ آیینه ی ما.
چه پیش آمد آن باغ ِ مارا که امشب
زشوروُ زنور ِ شکوفنده ، خالی ست.
چه گویم ترا ای دل ِ داغدیده !
یقین دارم اینک
غمی تلخ در آن حوالی ست.
بباران ! بباران ! بباران ! توای چشم !
غم ِ شعر ِ شوریده ی مادران را.
هلا …ای تو از جنس ِ باران !
بباران مرا
در اندوه ِ تاریک ِ آن بیقراران .
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.