معضلات اقتصادی پیش روی جمهوری اسلامی

با نزدیک شدن موعد بازگشت تحریمهای اقتصادی آمریکا علیه جمهوری اسلامی و اعلام پشت سرهم قطع و یا کاهش معاملات و مبادلات تجاری ازسوی بانکها، شرکتها و دولتها با جمهوری اسلامی، اوضاع اقتصادی و به تبع آن اوضاع سیاسی رژیم دچار نابسامانی و مشکلات بیشتری خواهدشد. در این میان کل حاکمیت جمهوری اسلامی از خامنه ای گرفته تا جناح دولت و اصولگرایان به تکاپو افتاده اند تا بلکه بتوانند راه برون رفتی پیدا کنند. به گزارش خبرگزاری رویترر روز چهارشنبه ۲۹ تیرماه،”ورنِر هویر” رئیس “بانک سرمایه‌گذاری اروپا” در نشست خبری درکمسیون اروپا اعلام کرد که این بانک ترجیح می‌دهد در ایران سرمایه‌گذاری نکند. او گفت: “ایران جایی است که ما نمی‌توانیم درآن نقش فعالی داشته باشیم زیرا این بانک، عملیات جهانی خود را به خاطرسرمایه‌گذاری در ایران در معرض خطر قرار نمی‌دهد.”

این درحالی است که دو هفته قبل و پس از بازگشت روحانی از سفر اروپا، دولتهای ١+۴ با حضور جواد ظریف نشستی برای نجات برجام برگزار کردند. آنها از ارائه یک بسته پیشنهادی به جمهوری اسلامی خبر دادند که تنها امتیاز مشخص آن بسته پیشنهادی، عبارت از دادن اجازه همکاری با جمهوری اسلامی به “بانک سرمایه گذاری اروپا” بود. اظهارات هویر، امید روحانی به راه حل اتحادیه اروپا برای نجات برجام را به یأس تبدل کرد. زیرا جمهوری اسلامی برای مبادلات تجاری خود با سایر کشورها و همچنین برای دریافت پول حاصل از فروش نفت، احتیاج به داشتن رابطه با یک سیستم بانکی بین المللی دارد. دولت روسیه نیز که رژیم آنرا “دوست و شریک تجاری جمهوری اسلامی می داند”، به همین دلیل اعلام نمود که شکل توافق بین روسیه با جمهوری اسلامی برای خرید نفت نیز مبادله کالایی خواهد بود و آنها نمی توانند ارزی بابت خرید نفت به جمهوری اسلامی پرداخت نمایند. 

اما موانع سر راه جمهوری اسلامی برای فروش نفت و معاملات تجاری تنها تحریم های آمریکا نیست. از آنجا که فساد مالی در حکومت جمهوری اسلامی نهادینه شده است و به ویژه در دور قبلی تحریمها، هم مقامات جمهوری اسلامی و هم عوامل رژیم سؤاستفاده های زیادی از طریق پولشویی و اختلاس و دزدی کرده بودند و بعضأ تحریمها را نیز دور زده بودند، برای جلوگیری از تکرار آن اینک دولتهای اتحادیه اروپا نیز برای عادی سازی مناسبات تجاری و مالی، مقررات و شروط زیادی در مقابل جمهوری اسلامی گذاشته اند که باید اجرا کند تا رژیم بتواند از فهرست سیاه “کارگروه ویژه اقدام مالی”(اف ای تی اف) بیرون بماند. از جمله آن شروط تصویب و ملحق شدن رژیم به چهار کنوانسیون و معاهدۀ مالی است. شامل کوانسیون “پالرمو” ویژه جرائم سازمان یافته، لایحه “مبارزه با پولشویی”، کنوانسیون ” مقابله با تأمین مالی تروریسم” و لایحۀ “اصلاح قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم” است. پیوستن جمهوری اسلامی به این کنوانسیونها، پولشویی و کمک به جریاناتی مثل حماس و حزب اله و غیره برای رژیم را مشکل می سازد. به این دلیل خامنه ای و جناح مخالف دولت تا کنون با تصویب آنها مخالفت کرده اند. اما قرار است روحانی و لاریجانی با خامنه ای دیدار کنند تا با ترفندهایی هم جام زهر تسلیم دیگری سرکشند و هم پاسخی برای توجیه هیاهوی تاکنونی شان در رابطه با عدم پذیرش مذاکره مجدد با آمریکا در رابطه با برجام وعدم پذیرش شروط قدرتهای امپریالیستی، برای مردم بیابند. شاید با ایجاد تغییراتی در کابینه روحانی کاسه و کوسۀ عجز و ناتوانی و فساد و دزدی و اختلاسهای تاکنونی مسئولان و کاربه دستان بالای نظام را درسر آنها بشکنند.

نمایش این سناریو چند روز قبل با نامه روحانی به خامنه ای و درخواست دخالت در تصمیمات شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت در رابطه با عدم مخالفت با تصویب همۀ لایحه های مورد نظر اتحادیه اروپا، “نرمش قهرمانانۀ” دیگری به عمل آورند. دیدار خامنه ای با روحانی و هیأت دولت در هفتۀ گذشته و سخنان و کلمات قصار درهم برهمش دررابطه با ارائه راه کار برای عبور از مشکلات اقتصادی نیز نشان از وخامت اوضاع و نگرانی رژیم داشت. او ضمن تشکر ریاکارانه از باصطلاح “موضع قاطع روحانی” در سفر اروپاییش، گفت البته طرفهای اروپایی موظفند تضمین های لازم را بدهند. خامنه ای خواهان تهیه “نقشه راه اقتصاد با ثبات” از دولت شد و توصیه کرد با متخلفان بازار ارز و سکه برخورد شود و البته از بخش خصوصی هم غافل نباشند. اما لُبّ کلام خامنه ای این بود که لازم است همۀ دستگاهها با تیم اقتصادی روحانی هماهنگ شوند و صدا و سیما و دستگاههای تبلیغی نیزبرعلیه دولت تبلیغات نکنند. 

خامنه ای می داند که اینک وقت تسویه حساب جناحهای حکومت نیست. می داند همۀ آنها در یک قایق شکسته نشسته اند که با هر موجی به لرزه درمی آید و همۀ به دریا ریخته می شوند. می داند که نه از دست خودش و نه از دست روحانی و دارودسته های دزد و کلاششان کاری برای برون رفت از بحرانهایی که گریبانشان را گرفته کاری برنمی آید. می داند اگر شانسی برای کاهش وَلَو جزیی در بحران اقتصادی باشد، از کانال تسلیم به شروط قدرتهای سرمایه داری می گذرد. به این دلیل به دولت روحانی توصیه می کند تا دیپلماسی و ارتباطات خارجی با شرق و غرب را روزانه گسترش دهد و گوشش بدهکار کسی نباشد.

این به معنای موافقت و همراهی او با روحانی درانجام هرکاری است در رابطه با اتحادیه اروپا در این رابطه و چراغ سبزی است به روحانی درجهت قبول شروط اتحادیه اروپا. درهمان حال هشداری است به همه جناحها و رسانه های تبلیغی که علیه همدیگر تبلیغ نکنند. زیرا می داند که این کار تنها طوفان خشم توده های گرسنه و بیکار و عاصی از نظام سلامی را پرقدرت ترمی کند و پایان عمر پر از نکبت و مصیبت شان برای کارگران و توده های مردم را جلوتر خواهد انداخت. تداوم بقای رژیم جهل و جنایت اسلامی به معنای تداوم فقر، بیکاری گرسنگی، توده های مردم کارگرو زحمتکش و به معنای تعمیق شکافهای طبقاتی، گسترش آسیبهای اجتماعی و تخریب محیط زیست و به معنای گسترش جنگ و نا امنی در ایران و منطقه خواهد بود. 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)