شورای حقوق بشر سازمان ملل در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۷، در حرکتی چشمگیر در آستانه روز بینالمللی انتقاد از مقدسات مذهبی، تصمیم جمعی را در مورد مجازات اعدام صادر کرد و از تمام دولت‌هایی که هنوز مجازات اعدام را لغو نکرده‌اند، درخواست نمود تا اطمینان حاصل کنند که از مجازات اعدام برای انواع خاصی از رفتار مانند ارتداد، توهین به مقدسات، زناء و روابط همجنس‌خواهانه استفاده نخواهند کرد.

روز جهانی انتقاد از مقدسات مذهبی، در سال ۲۰۰۹ توسط کمپین “مرکز تحقیقات” تأسیس شد و هدفش این بود که مردم و گروه‌ها را تشویق کند تا به‌طور آشکار به نقد قوانین مذهبی و قوانین مربوط به توهین به مقدسات بپردازند.
این کمپین اذعان دارد که حق اساسی آزادی بیان در سراسر جهان مورد حمله قرار گرفته است و اهداف این حملات کسانی هستند که باورهای مذهبی و اعتقادات دینی را زیر سؤال می‌برند و در مورد آن‌ها پرسشگری می‌کنند و آن‌ها را به نقد می‌کشند و یا رسم و رسومات فرهنگی و یا شخصیت‌های سیاسی را زیر سؤال می‌برند و نقد می‌کنند.

تصمیم شورای حقوق بشر از این نظر بسیار حائز اهمیت است که تا زمانی که افراد به دلیل رفتارهایی از جمله روابط همجنسخواهانه، مورد مجازات‌های سنگین قرار می‌گیرند، نمی‌توانند برای رسیدن به حقوقشان در دیگر زمینه‌ها مانند عدم تبعیض در محل تحصیل یا کار پیشرفتی به دست بیاورند؛ زیرا در درجه اول هویت آن‌ها توسط قانون نه تنها به رسمیت شناخته نشده بلکه برایش مجازات نیز تعیین شده است.
وقتی کشوری حقوق اساسی افراد مانند آزادی عقیده، آزادی دین و مذهب، آزادی انتخاب شریک زندگی را به رسمیت نشناسد، گروه‌های تحت ستم نمی‌توانند برای حقوق خود تلاش کنند. این‌گونه می‌شود که جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، به خود اجازه می‌دهد در “شورای روابط خارجی” در نیویورک بگوید: ما اگر بخواهیم در کنار یهودیت، مسیحیت و زرتشت، مذهب هر اقلیت دیگر از جمله بهاییان را هم به رسمیت بشناسیم باید برای هر کدام‌شان امتیازها و استثناهایی را در نظر بگیریم که این، عملی نیست.

سؤال اینجاست که چرا نمی‌شود؟ چرا نمی‌توان حق بشری افراد را به رسمیت شناخت؟ چرا باید تعصب و جهل چنان خاطر افراد را تیره کند که تصور کنند حق دارند برای زندگی دیگران تصمیم بگیرند؟ آن‌ها را به‌واسطه اعتقاد و باور شخصی، گرایش جنسی، هویت جنسیتی و دیگر موارد مورد شکنجه و توهین و تبعیض قرار دهند؟ تا جایی که افراد از ترس جان خود برای داشتن زندگی‌ آرام که حق مسلم هر فردی است از زادگاه خود که به خاک آن حق دارند، فرار کنند؟
ما اعضای جامعه اقلیت جنسی و جنسیتی در کنار دیگر گروه‌های تحت ستم جامعه باید برای به رسمیت شناختن هویت و حقوق انسانی خود تلاش کنیم و اجازه ندهیم وجود قوانین ناعادلانه سلامت روان ما و کیفیت زندگی ما را تهدید کند.

📌 خبر مربوط به سخنان جواد ظریف:
https://bit.ly/2HYdF68
📌 آدرس وب‌سایت کمپین “مرکز تحقیقات”:
https://www.centerforinquiry.net
📌 قطعنامه شورای حقوق بشر در مورد مجازات اعدام برای برخی رفتارهای شخصی:
https://bit.ly/2fZbTVT
راههای ارتباط با ما:
پیامک در تلگرام
کانال تلگرام
اینستاگرام
فیس بوک

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com